ที่เด็กอ่านได้นั้น แท้จริง เด็กจำเหมือนการท่องจำ ถ้าคำนั้นไปอยู่หน้าอื่น ๆ เด็กจะอ่านไม่ได้ เพราะจริงๆ เด็กอ่านยังไม่ได้ เพียงแต่จำได้ว่าหน้านี้อ่านว่าอย่างไรบ้างเท่านั้น โดยเฉพาะ เด็กจะมีจำภาพได้มากกว่า หน้านี้ ภาพนี้ อ่านว่าอย่างไร
การสอนอ่านภาษาไทย สำหรับนักเรียนชั้น ป.1 – 2 นั้น ถ้าไม่ได้สังเกตให้ดี จะเห็นว่าเด็กอ่านได้คล่องแคล่ว พอจะขึ้น ป. 1 คุณแม่ก็จะขอหนังสือ ภาษาไทยไปสอนอ่าน เปิดเทอมไม่เท่าไร ครูยังไม่ทันได้สอนอะไรมากมาย เด็กอ่านหนังสือได้ หลายหน้าแล้ว เด็กเก่งอย่างนี้ ชักสงสัย ต้องให้อ่านให้ฟัง ชัด ๆ เสียแล้ว ลองจับเด็กที่อ่านเก่งมากมาอ่าน 1 หน้า 2 หน้า โอ้โฮ อ่านได้คล่องแคล่วจริง ๆ ทีนี้ให้อ่านตามที่ครูชี้บ้างซิ นิ่งอยู่ตั้งนาน สรุปก็คืออ่านไม่ได้ ทั้ง ๆ ที่เมื่อตะกี้อ่านได้ไม่ติดขัด ชักยังไงเสียแล้ว ลองอีกคนซิ ก็อ่านได้คล่องแคล่วเหมือนกัน เอ้า อ่านตามที่ครูชี้บ้าง คนนี้อ่านได้ โดยใช้วิธี นับคำอ่าน มือก็ชี้ไปตามคำที่อ่าน ถึงคำที่ครูชี้ ก็บอกได้ว่า คำนี้อ่านว่าอย่างไร เริ่มสังเกต เด็กอีกหลายคน ก็เป็นอย่างเดียวกัน สรุปว่า ที่เด็กอ่านได้นั้น แท้จริง เด็กจำคำอ่านมา ถ้าคำนั้นไปอยู่หน้าอื่น ๆ เด็กจะอ่านไม่ได้ เพราะจริงๆ เด็กอ่านยังไม่ได้ เพียงแต่จำได้ว่าหน้านี้อ่านว่าอย่างไรบ้างเท่านั้น โดยเฉพาะ เด็กจะมีจำภาพได้มากกว่า หน้านี้ ภาพนี้ อ่านว่าอย่างไร สอนภาษาไทย มาหลายปี ก็ปรับปรุงไปเรื่อย ๆ จนในที่สุด ไม่ได้ยึดหนังสือภาษาไทย ของกระทรวงศึกษาธิการเลย ก็เพราะเด็กอ่านได้คล่องแคล่ว จนสังเกตยาก ว่าเด็กอ่านได้จริงหรือเปล่า
สอนเด็ก ป.1 - ป. 2 ให้อ่านออก เขียนได้ จะสอนอย่างไรดี ขอความคิดเห็นจากผู้มีประสบการณ์หน่อยค่ะ