Tag คิดถึง คนที่ ๓
วันนี้เมื่อเปิดบันทึก ของสมาชิกในG2K ซึ่งตนเอง ขึ้นแพลนเน็ตไว้ ก็ได้พบบล็อกหนึ่ง ที่น่าสนใจ และคงเป็นเรื่องประทับใจของท่านผู้บันทึกแน่นอน คำและภาษาที่ใช้ ก็แบบพื้นเมือง แต่เชื่อว่า เมื่ออ่านจบ เราจะเข้าใจ ความหมายและซาบซึ้งเจตนาเจ้าของได้ดี
ผู้เขียนจึงขออนุญาต Tag คิดถึงบทความนี้ ด้วยใจที่รู้สึกถึง ความเอื้ออาทร อบอุ่น ต่อกัน ในครอบครัว ที่ต่างก็มีความปรารถนาดีต่อกัน แต่บางครั้ง ความคิดเราก็สวนทางกัน
ขอปรบมือให้กับความสามารถในการเชื่อมโยงสายใยรักนี้ ให้เหนียวแน่น มั่นคงสืบไปด้วยดี และใช้วิธีของคำสุภาษิตที่ว่า บัวไม่ให้ช้ำ น้ำไม่ให้ขุ่น
บทความชื่อ ความต้องการของพ่อ ไม่ตรงกับความต้องการของแม่
เจ้าของบันทึก วิถีคนใต้ ผู้ใช้นามแฝง นายช่างใหญ่
มาเรียนรู้ภาษาใต้กับท่านกันเถอะ .............
........จบแล้วค่อยตอบตัวเองว่ารู้สึกอย่างไร
เช้าของวันหนึ่งเมื่อ พ.ศ.๒๕๓๐.... ผมซึ่งขณะนั้นรับราชการที่จังหวัดชุมพร....ได้รับโทรศัพท์จากแม่...."ลูกบ่าวเหอพ่อสูไม่ไหวแล้ว วันๆ นั่งคิดแต่หวย ลูกศิษย์เต็มบ้านไปเหม็ด ไม่ต้องหลับต้องนอน งานการไม่ต้องทำ แม่อิชวนรบแล้วนิ ช่วยโทรศัพท์เรียกขึ้นไปอยู่ชุมพรทีตะ" ....แล้วในตอนสายของวันนั้นเองผมได้โทรไปคุยกับพ่อ บอกผมมีธุระอยากให้ขึ้นมาที่ชุมพรด้วย.... ซึ่งวันต่อมาพ่อก็นั่งรถไฟมาหาผมที่ชุมพร... เมื่อพ่อมาถึงผมก็คุยกับพ่อปรึกษาพ่อเรื่องสรรพเพเหระ ยกเว้นเรื่องที่แม่โทรมา....... ประมาณ ๗ วันต่อมา..... ผมสบโอกาสได้นั่งคุยกับพ่อที่สวนหน้าบ้าน ผมก็บอกพ่อว่า ....."พ่อครับ พ่อรู้ม่ายว่าแม่โทรมาหาลูกให้เรียกพ่อขึ้นมาชุมพร" .....พ่อบอกว่า.... "ไม่ทราบ" ผมก็บอกพ่อว่า....."แม่โมโหพ่อ ที่พ่อนั่งคิดแต่หวยทั้งวันทั้งคืน ".... พ่อตอบว่า...."เรื่องนั้นพ่อทราบ".....ผมก็บอกพ่อว่า...."ธรรมดาลูกเห็นพ่อชวนคนไปวัดทำบุญ... แล้วไส่ตอนนี้พ่อถึงชวนคนเล่นหวย"......พ่อบอกว่า......"ลูกเหอ การทำมาหากินมันลำบาก ลูกไม้ก็ออกเยอะ บ้านเราซึ่งขายขนมลูกค้าก็น้อยลง พ่อจึงคิดว่าจะช่วยแม่ให้ขายหนมได้เยอะๆ .... พ่อมีตำราคิดหวยอยู่ ๕ ตำรา... จึงนั่งคิดแล้วบอกคนให้ซื้อเมื่อเขาซื้อถูกเขาก็จะบอกต่อ คนจะมาบ้านเรามากขึ้น... ขนมก็จะขายดีขึ้น ... พ่อคิดแค่นี้ " ....ผมก็บอกพ่อว่า...."แม่เขากลัวเสื่อม เพราะพ่อทำความดีมาตลอด "....พ่อก็บอกว่า....."ครับ พ่อกลับไปบ้านจะเลิกคิดหวย" ......จากนั้นพ่อกับผมก็ขึ้นบ้านไปกินข้าว พักผ่อน....... เช้าวันรุ่งขึ้นเป็นวันหวยออก ......เช้าผมสวัสดีพ่อแล้วไปทำงานเห็นแผ่นกระดาษพับวางอยู่บนโต๊ะทำงานก็ไม่ได้สนใจ..... รีบไปทำงาน... ตกเย็นเลิกงานกลับบ้าน.....เข้าไป สวัสดีพ่อ..... พ่อก็ถามผมว่าวันนี้หวยออกอะไร..... ผมก็ตอบตัวเลขให้พ่อฟังเพราะได้ยินเขาคุยกันที่ทำงาน .....พ่อก็บอกว่าให้ลูกไปแลกระดาษที่พ่อเขียนให้บนโต๊ะทำงาน..... ผมก็ไปดูพบกระดาษที่ผมเห็นพับอยู่บนโต๊ะ... เปิดออกดูก็เป็นตัวเลขที่พ่อเขียนไว้ตรงกับเลยหวยที่ผมได้ยินมา.... จึงพ่อว่าตำราแม่นจัง..... แต่แม่ไม่อยากให้พ่อคิดอีก............ หลังจากนั้นอีก ๒-๓วัน พ่อก็กลับโคกโพธิ์.................. วันหลังผมโทรไปถามแม่เรื่องพ่อ...... แม่ก็บอกว่าพ่อกลับมาก็ไม่คิดเลขหวยอีกเลย......... มีคนมาถามก็บอกว่าลูกบ่าวไม่ให้คิดแล้ว..... เสียงของแม่ท่าทางมีความสุข(ขออภัยภาษาที่ใช้จะมีภาษาถิ่นใต้ปนอยู่)
*******************************************************************
ได้ข้อคิดมากมาย จากบทความที่อ่านครั้งแรกๆ ต้องอ่านซ้ำและตีความในคำใต้อยู่หลายรอบ ในที่สุดผู้เขียนก็เข้าใจ เพราะทุกตัวอักษร นายช่างใหญ่ ท่านถ่ายทอดความรู้สึกมาด้วย
ความปรารถนาดีต่อกัน บางครั้งก็ต้องการคำอธิบาย เมื่อทุกคน คิดแก้ปัญหาด้วยอุบายที่แยบยล ถนอมน้ำใจกัน ความผาสุกก็ย่อมเข้ามาเยือน ให้เราได้อิ่มเอิบใจ จนวันจากลากันทีเดียว
นายช่างใหญ่ เป็นผู้ที่ผู้เขียนมีความสนใจในบันทึก ทุกบันทึกของท่าน แม้จะเขียนมาแค่ บรรทัด สองบรรทัด ก็จะอ่าน แม้ท่านจะเขียนด้วยภาษาใต้ อ่านยาก แปลไม่ออก ก็จะอ่าน แต่เดี๋ยวนี้ ท่านมีความสามารถสูงมาก บางครั้งวิทยาการ นำเสนอของท่าน ทำให้ผู้เขียนรู้สึกอัศจรรย์ใจ และกลับมาทบทวนตัวเองว่า ต่อไปนี้ ต้องเรียนรู้ให้มาก มิฉะนั้น คงตามอ่านบทความที่ชื่นชอบไม่ทันแน่ๆ
Tag คิดถึง ด้วยความอบอุ่นใจค่ะ
ความเห็น (4)
สวัสดีครับ หมอ
- เพิ่งกลับมาจากหมู่บ้านสันติ 2
- โครงการชุมชนเข้มแข็งและร่มเย็น
- พระบรมเสด็จพรุ่งนี้
- อ่านกีรอบก็รู้สึกดี กับบันทึกของนายช่าง
- ขอบคุณมาก
น้องรุ่งค่ะ tag คิดถึงน้องรุ่งคะ ตามอ่านบทความตาม link ที่น้องรุ่งแนะนำแล้วคะ พี่เชื่อคะว่าความเอื้ออาทรต่อกันสามารถเป็นสายใยเชื่อมโยงความแตกต่างระหว่างสองสิ่งได้อย่างดี ในสายใยนั้นคือความรักที่ร้อยเกลียวกันอย่างแน่นหนา
คิคถึงนะค่ะ คิดถึงวันที่ผ่านมา คิดถึงคะ ... คิดถึง ...
สวัสดีค่ะพี่
เหนื่อยหน่อยนะ ทำงานชุมชน แต่มีความสุข บันทึกนายช่างใหญ่ เป็นเรื่องน่าสนใจ ท่านคงเป็นคนละเอียดอ่อน โตแล้วเวลาไปทำงานยังไหว้พ่อแม่เลย เป็นแบบอย่างที่ดี
พี่Tag คิดถึงใครบ้างหรือยัง สงสัยรักพี่ เสียดายน้องแน่ๆเลย
สวัสดีค่ะพีMOO
ทุกคนย่อมมีเรื่องราวเกิดขึ้นในชีวิตมากมาย สนับสนุนการบันทึกค่ะ ทำให้เกิดการเรียนรู้ ตามวัตถุประสงค์G2K
ความเป็นไปที่นายช่างใหญ่ท่านนำเสนอไว้ในบันทึก เป็นสิ่งที่เริ่มหายากขึ้นทุกทีในทุกวันนี้ คุณแม่จะโกรธพ่อ ยังบอกลูกก่อนเลย แล้วคุณพ่อก็มีเหตุผลที่จะทำ และจะเลิกทำ ในสิ่งที่คนในครอบครัวไม่เห็นด้วย เป็นครอบครัวอบอุ่น ซึ่งคิดว่า แม้กาลเวลาจะพาให้แต่ละท่าน ต้องพลัดพราก จากกันไปแล้ว ความทรงจำในชาตินี้ ก็ยังติดตรึงใจ คนอยู่ข้างหลังไม่รู้ลืม ตามบันทึก เหมือนเรื่องราวเพิ่งจะเกิดขึ้น เมื่อวานนี้เอง