ชีวิตครูตัวเล็กๆแห่งอำเภอภูเขียว จังหวัดชัยภูมิ ที่มีวิญญาณครูอย่างสูงส่ง

ขอเป็นกำลังใจให้เป็นครูที่ดีและเป็นแบบอย่างที่เป็นครูไม่มุ่งผลประโยชน์ส่วนตน

ผมได้รู้จักสมาชิกในบล็อกคนหนึ่งในนาม pizza หรือครูโอ้ ที๋เริ่มเข้ามาใช้บล็อก แต่ไม่รู้จะทำอย่างไร ได้แนะนำการสร้างบล็อก ผ่าน msn จนพอจะเริ่มทำได้และทำได้ดีขึ้นhttp://gotoknow.org/blog/panida066/137086

ทั้งยังได้ให้คำปรึกษาเรื่องการดำรงชีวิตที่มีความสุข เพราะหลานคนนี้มีแต่ความทุกข์ที่มาจากความฝันและความอยากของตัว ทั้งยังไม่ยอมละวางเห็นใครเป็นอะไรก็ได้แต่น้อยใจเพราะชอบเปรียบเทียบ อยากบรรจุครูก็สอบสู้เขาไม่ได้ แต่ต้องถือว่าสำเร็จเขารับสองคนได้ที่หกในสามสิเจ็ดคน

ได้คุยจึงรู้ว่าเป็นครูตัวเล็กๆที่มีอุดมการณ์ และวิญญานครูสูง มุ่งแต่จะให้เด็กๆมีความรู้และเป็นเด็กที่ดี มีคุณธรรมในหัวใจ ฝันไฝ่จะทำให้เด็กๆมีความรู้ เอาใจใส่เด็กแม้วันหยุด ทุ่มเทจะช่วยเด็กสอนพิเศษเด็กก็คิดเพียงเทอมละ 500 บาทครูคนอื่นก็เดือนละ 500 บาท

มีความฝันอย่างหนึ่งคืออยากมีลูก เพราะแต่งงานกับครูคนหนึ่งแต่อยู่คนละที่ คนละอำเภอมาสามปี เมื่อวานนี้ไปหาหมอตรวจร่างกายเพื่อลุ้นว่ามีอาการที่มีลูกใช่ใหม แต่ต้องเศร้าใจเพราะไม่ใช่

ชีวิตมีแต่ทุกข์เพราะหวังโน่นหวังนี่แต่ไม่สำเร็จ แต่ชีวิตมีอันต้องย้ายมาอยู่ร่วมกับสามี จึงต้องจำพรากจากลาลูกศิษย์ ผมได้อ่านบันทึกที่ส่งมาแล้วก็ตื้นตัน แต่นี่คือชีวิตครูที่ประสบความสำเร็จแล้วที่ผูกใจลูกศิษย์ได้

"ดีใจนะคะที่ได้รับอีเมล์ตอบกลับจากคุณลุง..กะว่าถ้าวันนี้ไม่เห็นคุณลุงตอบกลับ ก็จะโทรหา ได้รับหนังสือที่คุณลุงส่งให้แล้วคะ...ขอบคุณมากนะคะ..

.....วันนี้ต้องรีบเคลียงานให้เสร็จคะ....จะได้ย้ายแล้วใจหายชอบกล...ลึกๆก็ดีใจที่จะได้อยู่กับสามี...อีกใจนึงใจหายอย่างบอกไม่ถูกเลยคะ.... ยิ่งเมื่อวานนี้นะคะเด็กนักเรียนได้ข่าวว่าครูจะย้าย เขียนใส่กระดานไว้ให้ครูอ่านเต็มเลย

พอครูเข้ามาจะนั่งโต้ะยังมีกระดาษแผ่นใหญ่เขียนความในใจถึงครูอีก.....โอ้ยคุณลุงเข้ามาถามครูใหญ่เลยว่าทำมัยครูถึงย้าย...ยังไม่ทันได้ตอบอะไร..น้ำตาของเด็กที่ไร้เดียงสาก็ไหลพากออกมา....โห่ร้องกันเต็มห้อง..บางคนร้องไปปลอบเพื่อนไป...แล้วครูโอ้หละคุณลุง ...ครูโอ้ตอนนั้นนะไม่อยากพูดเลย....รีบหันหน้าหนีไม่อยากให้เห็นน้ำตาของครู...ได้แต่ถอนหายใจเฮือกๆ ไม่อยากจะพูดอะไร....ได้แต่พูดว่า.....ครูรักพวกหนูนะ เฮ้ออออออออออออออออออออออออออออออออ"

ครูโอ้เป็นครูที่มีความคิดสนุกสนานแบบเฮฮาศาสตร์ ได้คุยเหมือนเพื่อนกันในนาม"ลุง...หลาน" http://gotoknow.org/blog/panida0662/137972

วันนี้หลานคนนี้จะต้องเดินทางไปรับหน้าที่ครูอัตราจ้างที่อำเภอภูเขียว จังหวัดชัยภูมิ จึงขอฝากบล็อกนี้เพื่อเป็นกำลังใจให้แก่หลานคนนี้

เขียนใน GotoKnow โดย ลุงเอก
ใน เรียนรู้จากชีวิตจริงตามแนวทางเศรษฐกิจพอเพียง

คำสำคัญ (Tags): #คุณธรรม

หมายเลขบันทึก: 145427เขียนเมื่อ 10 พฤศจิกายน 2007 07:25 น. ()แก้ไขเมื่อ 15 มิถุนายน 2012 13:16 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่าน

ความเห็น (72)

ครูอ้อย แซ่เฮ

เขียนเมื่อ 10 พฤศจิกายน 2007 08:15 น. ()

สวัสดีค่ะท่านพี่...เอก

ครูอ้อยอ่านอย่างมีความสุข อยากให้ครูทุกท่านเป็นอย่างนี้ อย่างที่มีอุดมการณ์ ไม่ให้ใครมากลืนมากินง่ายๆ
ครูอ้อยอยากเป็น..ป้าบ้างน่ะค่ะ...อยากมีหลานมาคุยแบบนี้น่ะค่ะ

มีความสุขที่..เร็วๆๆ..มารับความสุขด้วยกัน

เม็กดำ 1

เขียนเมื่อ 10 พฤศจิกายน 2007 08:18 น. ()

เรื่องราวของครูกับเด็กๆในชุมชนชนบท เมื่อได้มาพานพบก็ผูกพัน ครับผม
ผมมีลูกศิษย์ บางคนที่ตอนเรียนอยู่กับผม เวลาว่างๆเขาชอบมานวดขานวดแขนและคุยเรื่องต่างๆ ผ่านมาเป็นยี่สิบปีแล้ว เวลาเขาเจอพบทีไร ก็ยังนวดขาให้ผมเหมือนเดิม เคยถามเขาว่า เป็นเจ้าเป็นนายแล้ว อย่มานวดขาให้ครูเลย เขาก็ตอบว่า มันเป็นภารกิจของเขา
เรื่องราวของครูกับเด็กๆ ในชุมชนชนบท (ส่วนหนึ่ง) เมื่อพานพบแล้วไม่มีความผูกพัน ผมเห็นว่า นี่คือจุดหนึ่งที่นำไปสู่การด้อยคุณภาพของการจัดการศึกษาในระบบโรงเรียนของไทย
ผมและคณะ รอต้อนรับท่านที่สวนป่า ครับผม

pa_daeng

เขียนเมื่อ 10 พฤศจิกายน 2007 08:39 น. ()

สวัสดีค่ะ อาจารย์
จะร่วมด้วยช่วยเป็นกำลังใจให้คนดี ที่จะสร้างเด็กไทยให้เป็นดีมีประโยชน์ต่อประเทศชาติค่ะ

Kroopanida

เขียนเมื่อ 10 พฤศจิกายน 2007 09:35 น. ()

ขอบคุณนะคะคุณลุง..ที่คอยให้กำลังใจหลานคนนี้มาตลอดเลย....ซึ้งใจกับทุกสิ่งที่คุณลุงทำเพื่อหลานคนนี้มีแต่ความหวังดีที่มีให้ น้ำตาไหลเลยคะ...คุณลุง....

พลเดช วรฉัตร

เขียนเมื่อ 10 พฤศจิกายน 2007 09:41 น. ()

ร่วมให้กำลังใจอีกหนึ่งแรงครับ

ลุงเอก