นายบอนกับครูอ้อย : ระยะห่าง ตามเข็มนาฬิกาที่หมุนไป
ปี 2549 - ต้นปี 2550 นายบอนมักจะเขียนบันทึกถึงครูอ้อย สิริพร กุ่ยกระโทกบ่อยมากๆ ทั้งวิพากษ์. แขวะ. แซว ต่อว่า ฯลฯ
ทั้งๆที่จะว่าไปแล้ว เหมือนรุ่นแม่กับรุ่นลูกเลย....
แต่วันนี้ เงียบหาย ไม่เขียน ไม่กล่าวถึง ไม่แม้แต่เข้าไปเขียนความเห็นในหลากหลายบันทึกของครูอ้อย
มิตรภาพจิดจางลงตามเข็มนาฬิกาที่หมุนไปหรือเปล่า
เปล่า....
เนื่องเพราะบทบาท วิถีชีวิตที่เป็นไป ในบันทึกของครูอ้อย
นอกจากแต่ละวัน ได้พบเห็น-กิน-อยู่-ทำงาน เช้าจรดเย็นในแบบเดิมๆของครูอ้อยแล้ว วันเวลาที่หมุนไป ควรมีบางสิ่งที่ปรากฏอยู่ในบางช่วงเวลา เมื่อช่วงเวลาเปลี่ยนไป ก็ควรมีโอกาสได้สัมผัสถึงความเปลี่ยนแปลงบางอย่าง
มองอีกมุม ทำให้เกิดสีสันของชีวิต สุข-เศร้า-เหงา- คิดถึง ฯลฯ
แต่ละวันที่ผ่านไป การที่ได้พบเจอสิ่งใหม่ๆ ปัญหาใหม่ๆ รู้จักผู้คนใหม่ๆ ทำให้เกิดความกระตือรือร้นมากกว่า การพบเจอแต่สิ่งเดิมๆ ที่คุ้นเคยอยู่แล้ว...
สิ่งเดิมๆ, บุคคลที่คุ้นเคย บางคนยังสื่อสารกันอยู่..บางคนห่างหาย.....
ถ้าโลกนี้มีเพียงสีเดียว ทุกคนใส่เสื้อผ้าสีเดียวกัน ชีวิตคงจืดชืดน่าดู...
หลายคนเหงา รู้สึกห่างเหิน เหว่ว้า คิดถึงอีกฝ่าย
ความจริงแต่ละคนยังอยู่ที่เดิม เพียงแต่วันเวลาที่ผ่านไป เราให้ความสนใจกับสิ่งอื่นๆมากกว่า
มีสิ่งอื่นน่ารู้ น่าสนใจ น่าอ่านมากกว่า
ความห่างเหินที่ว่า แค่ขยับอีกนิด
ระยะห่างก็ลดลงตั้งเยอะแล้ว..
ทั้งๆที่จะว่าไปแล้ว เหมือนรุ่นแม่กับรุ่นลูกเลย....
แต่วันนี้ เงียบหาย ไม่เขียน ไม่กล่าวถึง ไม่แม้แต่เข้าไปเขียนความเห็นในหลากหลายบันทึกของครูอ้อย
มิตรภาพจิดจางลงตามเข็มนาฬิกาที่หมุนไปหรือเปล่า
เปล่า....
เนื่องเพราะบทบาท วิถีชีวิตที่เป็นไป ในบันทึกของครูอ้อย
นอกจากแต่ละวัน ได้พบเห็น-กิน-อยู่-ทำงาน เช้าจรดเย็นในแบบเดิมๆของครูอ้อยแล้ว วันเวลาที่หมุนไป ควรมีบางสิ่งที่ปรากฏอยู่ในบางช่วงเวลา เมื่อช่วงเวลาเปลี่ยนไป ก็ควรมีโอกาสได้สัมผัสถึงความเปลี่ยนแปลงบางอย่าง
มองอีกมุม ทำให้เกิดสีสันของชีวิต สุข-เศร้า-เหงา- คิดถึง ฯลฯ
แต่ละวันที่ผ่านไป การที่ได้พบเจอสิ่งใหม่ๆ ปัญหาใหม่ๆ รู้จักผู้คนใหม่ๆ ทำให้เกิดความกระตือรือร้นมากกว่า การพบเจอแต่สิ่งเดิมๆ ที่คุ้นเคยอยู่แล้ว...
สิ่งเดิมๆ, บุคคลที่คุ้นเคย บางคนยังสื่อสารกันอยู่..บางคนห่างหาย.....
ถ้าโลกนี้มีเพียงสีเดียว ทุกคนใส่เสื้อผ้าสีเดียวกัน ชีวิตคงจืดชืดน่าดู...
หลายคนเหงา รู้สึกห่างเหิน เหว่ว้า คิดถึงอีกฝ่าย
ความจริงแต่ละคนยังอยู่ที่เดิม เพียงแต่วันเวลาที่ผ่านไป เราให้ความสนใจกับสิ่งอื่นๆมากกว่า
มีสิ่งอื่นน่ารู้ น่าสนใจ น่าอ่านมากกว่า
ความห่างเหินที่ว่า แค่ขยับอีกนิด
ระยะห่างก็ลดลงตั้งเยอะแล้ว..
หมายเลขบันทึก: 144994เขียนเมื่อ 8 พฤศจิกายน 2007 14:25 น. ()แก้ไขเมื่อ 8 พฤษภาคม 2012 18:03 น. () สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:
ความเห็น (7)
นายบอน
- ครูอ้อยจะมาร่วมงานดงหลวงวันที่ 16 ครับลงรถที่ขอนแก่น
- ระหว่างเดินทางเจอกันแป้บคงจะดีนะครับ
- สักแป้ปเดียวก็อาจจะมีชีวิตชีวาขึ้น ประสาชาวBlog ครับ
- สายดายนายบอนไม่ไปด้วยกัน
ช่วงนั้นไปต่างจังหวัดครับ ไม่ว่างพอดี เสียดายเหมือนกัน
สวัสดีค่ะคุณบอน....นายบอน@kalasin ...
- อดไม่ได้ที่จะคิดถึง เวลาผ่านไป แต่ไม่ได้หมายความว่า นาฬิกาจะเปลี่ยนรูปร่างเป็นเส้นตรง
- นาฬิกายังคงเป็นวงกลมที่จะหมุนมาหาที่เดิมเสมอ
- คิดถึงนะ เรียนเชิญที่...27 ปีของลูกรัก...เร็วๆๆ..มารับความสุขด้วยกัน
ขอบคุณค่ะ.
สวัสดีครับ
ตอนนี้ นาฬิกายังไม่ได้หมุนครบรอบกระมังครับ เลยยังไม่วนกลับมาที่เดิมที่คุ้นเคย :)))
ตอนนี้ นาฬิกายังไม่ได้หมุนครบรอบกระมังครับ เลยยังไม่วนกลับมาที่เดิมที่คุ้นเคย :)))
นายบอน@kalasin ...
ครูอ้อย รัก และคิดถึง คุณบอนเสมอนะคะ
สิ่งนี้ จะอยู่ในความทรงจำนะครับ