มีชีวิตเพื่ออะไร

เรียนรู้ชีวิตเพื่อความพ้นทุกข์

     หัวข้อนี้ข้าพเจ้าไม่ได้มีความสามารถที่จะคิดขึ้นมาเองได้หรอก แต่ว่าบังเอิญข้าพเจ้าได้มีโอกาสไปร่วมแสดงมุติจิตแด่ครูบาอาจารย์ และท่านก็ได้เทศน์ให้บรรดาลูกศิษย์ที่ไปร่วมงานได้ฟ้ง และถามว่า รู้ไหมว่าคนเรามีชีวิตเพื่ออะไร ?  และท่านก็อธิบายต่อว่า ทุกคนเกิดมาและดำเนินชีวิตไปตามวิบากแห่งกรรมดีและกรรมชั่วที่ตัวตนได้ทำไว้ และทุก ๆ ชีวิตก็กำลังเดินไปสู่ความไม่มีชีวิต   และถามว่าเราได้ทำอะไรไว้บ้างสำหรับชีวิตที่เกิดมาและกำลังจะสิ้นไป

      ทุกวันนี้เห็นมีแต่ที่ทำเพื่ออัตตาของตนเองเท่านั้นบ้างก็ใช้อำนาจที่มีอยู่ทำมาเพื่อตัวตน บ้างก็ใช้เงินซื้อมาสนองความต้องการแห่งตนและทุกอย่างมันเป็นความสุขที่แท้จริงหรือไม่ สุดท้ายก็เหลือแต่ความว่างเปล่า มองดูให้ละเอียด ๆ จะเห็นจริงดังความสอนของพระศาสดาที่ว่า อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา  

  การเรียนรู้ที่แท้จริง  ของชีวิตไม่ใช่เรียนเพื่อปริญญาเอก และนำมาซึ่งความเอารัดเอาเปรียบผู้ที่ด้วยโอกาสกว่า เรียนเพื่อสนองความสบายแห่งชีวิตและถ้ามองดูให้ถ่องแท้ ถึงแม้จะเรียนสูงเพียงใด เรียนเก่งเพียงใด ร่ำรวยเพียงใด ถ้าไม่รู้จักการเรียนรู้ที่แท้จริงแห่งชีวิต คือเรียนรู้เพื่อความพ้นทุกข์ ก็จะมีประโยชน์อันใดในชาติภพที่เกิดมาเป็นมนุษย์เพราะหนีไม่พ้นแห่งการเวียนว่ายตายเกิด 

    หลักง่าย ๆ แห่งการเรียนรู้ชีวิต เริ่มด้วย การให้ทาน ถ้าไม่มีเงินก็ให้กำลังกาย  การรักษาศีล  เพื่อความไม่เบียดเบียนซึ่งกันและกัน และที่สำคัญทำให้เราพ้นจากนรกได้อีกด้วย ถ้าชีวิตมีความสบายใจก็เหมือนขึ้นสวรรค์และถ้าชีวิตมีแต่ความทุกข์ก็เหมือนตกนรกเช่นกัน และที่สำคัญควรหาเวลาว่างที่จะ เจริญสมาธิ จนถึงวิปัสสนาได้ก็จะยิ่งดี เพราะถ้าสามารถทำถึงขั้นวิปัสสนาได้นั่นก็หมายถึง ความหลุดพ้นจากทุกข์ที่แท้จริงคือสามารถถึงนิพพานได้นั่นเอง