ก่อนจะถึง....วาระสุดท้าย
กาลเวลาที่ล่วงผ่านไปแต่ละวัน ทำให้ผู้เขียนนั่งนึกทบทวนตัวเองดูแล้ว มีหลายสิ่งเหมือนกันที่ยังทำไม่ได้ดี โดยเฉพาะอย่างยิ่ง หน้าที่ที่แท้จริงของชีวิต "การปฏิบัติธรรม" ซึ่งเป็นเรื่องที่มอบหมายให้ใครทำแทนไม่ได้
ครั้งหนึ่งผู้เขียนมีอาการไม่สบายกระทันหัน กล่าวคือ อาเจียนอย่างรุนแรง เกิดขึ้นขณะกำลังเดินทางไปประชุม บนรถเมล์ เมื่อหลายปีก่อน คราวนั้นจำได้ไม่ลืม กับอาการปวดท้องและอาเจียนจนมีแต่น้ำสีเหลืองออกมา ขมปากมาก เพื่อนทีไปด้วยช่วยหาถุงให้ พร้อมลูบหลังไปมา ยิ่งเวลาผ่านไป เริ่มรู้สึกว่าเหงื่อออกโทรมกาย กระวนกระวาย เสียงเพื่อนบอก ใจเย็นๆอดทนหน่อยนะเดี๋ยวก็ถึงที่หมายแล้ว ตั้งสติทำสมาธิหน่อย ว่าแล้วเธอก็บ่นเรถเมล์เสียงดังๆว่า ไม่รู้จะเปืดเพลงดังทำไมนักก็ไม่รู้ แต่สิ่งที่ผู้เขียนอยากจะบอกเธอก็คือ ใจเย็นๆเหรอ ใจมันกำลังจะขาดอยู่แล้ว ตั้งสติทำสมาธิคืออะไร นึกไม่ออกเลย แล้วเสียงเพลงอะไรนั่น ก็อย่าไปว่าเขา เพราะหูของผู้เขียนไม่ได้ยินอะไรเลย...............
จากอาการวิกฤตคราวนั้น ทำให้บังเกิดความคิดขึ้นมาว่า หากเราจะต้องตายคราวนั้น ถ้าจะไปไม่ดีแน่ มีแต่ความทรมาน ไม่ต้องพูดถึงการเตรียมจิตที่จะไปภพภูมิใหม่ที่ดีกว่าเลย จรดใจยังไม่ถูกเลย
ผู้เขียนเริ่มต้นการปฏิบัติธรรมแบบต้องการหาครูบาอาจารย์เก่งๆดังๆ เพื่อว่าจะได้อาศัยให้ท่านช่วยด้วยอิทธิปาฎิหาริย์ ในการบรรลุธรรม แต่เมื่อได้ปฎิบัติกับท่าน สองสามครั้งก็มีเหตุให้หมดโอกาสเช่น ท่านมรณะภาพ ท่านออกธุดงค์
ต่อมามีกัลยาณมิตรช่วยชี้แนะจึงพอจะได้ผลในการลงมือปฏิบัติบ้าง และก็แปลกดี ระยะหลังนี้ ผู้เขียนมักจะมีแต่อาการอยากเข้าวัด โดยเฉพาะวัดป่า ที่มีต้นไม้ มากๆ สงบๆ อยากนั่งคนเดียว เกือบทุกวันหยุดจะต้องเดินทางไปเรื่อยๆ เพื่อท่องเที่ยวตามวัด เช่น เมื่อวานนี้ ผู้เขียนก็ได้เดินทางไปวัดโพธิญาณรังสี ชลบุรี บรรยากาศเงียบสงบมาก เมื่อขึ้นไปบนศาลาเชิงเขา (พระท่านไม่อยู่) อยากบอกว่า อาการอยากปฏิบัติธรรมเป็นอย่างไร มีความรู้สึกสงบนิ่งทันที แล้วผู้เขียนเริ่มก้าวเท้าเดินจงกรมบนศาลานั้นแต่ผู้เดียว เดินหนอๆๆ หยุดหนอๆๆๆ กลับตัวหนอๆๆๆ ให้มีสติรู้ทั่วตัวตนตลอดไม่ขาดสาย ไม่คิดว่อกแว่ก สักครู่จิตสงบมากจนหูอื้อ สรรพเสียงรอบกายหายไป นี่คือสมาธิที่เกิดจากการเดินจงกรมที่ผู้เขียนได้สัมผัสมา
ความสุขใจกับการปฏิบัติธรรม ทำให้มีพลังในการดำเนินชีวิตและการงาน ความคิดแจ่มใส จากนี้คงต้องหมั่นฝึกตนไปให้มาก เผื่อประเหมาะ ต้องมีอันถึงคราวหมดเวลาในโลกมนุษย์นี้ เมื่อใครมาบอกให้ทำใจเย็นๆ ทำสมาธิหน่อยนะ ผู้เขียนจะได้ทำตามคนบอกทางได้ อย่างสงบ.......
ความเห็น (15)
สวัสดีครับคุณตันติราพันธ์
การเข้าสู่สมาธิ ผมใช้วิธีง่าย ๆ คือการเดินจงกรม
ในช่วงแรกที่จิตใจยังไม่สงบจับทิศทางไม่ได้ ก็จะเดินเร็ว จนเมื่อเรารู้ทันเขาแล้วก็จะผ่อนช้าลงจนตั้งสติได้(พ่อสอนไว้)
ที่ไหนก็ทำได้ ดูมุสลิมซิครับ เขาไม่จำกัดสถานที่๕ครั้งต่อวันที่เขาละหมาด เพียงแต่ร่างกายสะอาด จิตใจสะอาด สถานที่สะอาดก็เพียงพอแล้ว
ผมนึกว่าคุณหลับไปแล้ว เมื่อกี้ไปเยี่ยมป้าแดง กับเฒ่าหน้าเหมน ก็จะปิดเครื่อง แต่ลองเปิดดูบันทึกของคุณก่อน พบบันทึกเลยแวะเยี่ยมเสียเลย
สวัสดีครับผม
สวัสดีค่ะ
ขออนุโมทนาสาธุ กับผู้มีประสบการณ์ทางธรรม ขอบคุณกับการแนะนำ จะได้นำมาปรับปรุงกายใจต่อไป ตอบแล้วจะได้อ่านก่อนนอนไหมนี่ ดึกมากแล้ว ราตรสวัสดิ์ค่ะ
สวัสดีครับคุณตันติราพันธ์
อ่านแล้วครับ ใกล้เที่ยงคืนแล้ว หลับฝันดีนะครับ
ราตรีสวัสดิ์ครับผม
ดีครับ อ่านแล้วได้มรณสติดี
พระท่านว่า ใดๆในโลกล้วนอนิจจัง
วันนี้ลืมตาอยู่ดีๆ พรุ่งนี้จะเป็นผีหรือเปล่าก็ยังไม่รู้
ดังนั้น การอยู่ในภาวะผู้ตื่น ผู้เบิกบาน ไม่ประมาท
จะทำให้จิตของเราไม่ตระหนก ตกใจ ฟุ้งซ่าน ครับ
สวัสดีค่ะคุณอำนาจ
ร้อยคำพูด ยังสอนเราไม่ได้กับประสบการณ์จริง ขอบคุณคุณอำนาจ ที่กรุณาเข้ามาอ่าน และฝากความคิดเห็น จะใช้ชีวิตด้วยความไม่ประมาทค่ะ เพราะปฏิบัติธรรม ทำแทนกันไม่ได้
สวัสดีครับ
- เหตุการณ์ที่ประสบย่อมสอนให้เราตั้งอยู่ในความไม่ประมาทและเตรียมตัวเพื่อวันหน้า
- ผมเองไม่คอยได้ศึกษาเดินยังไม่เป็น สมาธิสั้น จิตใจวอกแวก
- สวดมนต์ก่อนนอนไม่ทันจบ ใจก็คิดเรืองอื่นอีกแล้ว
- ขอบคุณมากครับ
สวัสดีค่ะพี่
พี่เกษตรยะลา เป็นคนจริงจัง คิดว่า ถ้าตั้งใจอะไรก็จะสำเร็จโดยง่าย ทำไมเวลาพี่มุ่งมั่นช่วยชาวบ้านพี่จึงทำได้ดี ไม่ท้อ อารมณ์นั้นแหละค่ะ ถ้านำมาใช้ในการปฏิบัติธรรม จะก้าวหน้าแทบไม่น่าเชื่อ ลองดูวันละ ๕ นาทีค่ะ เดินแล้วให้ใจอยู่ที่ก้าวซ้าย ขวา เท่านั้น นึกๆเอาก่อนค่ะ เดี๋ยวจะชำนาญขึ้น แหม ไม่ใช่พระเสียด้วยทำเป็นรู้ดี
สวัสดีครับรุ่ง
- พี่มารอบดึกก่อนนอนแหละ
- ชอบเดินจงกรมเหรอ
- มันมีตั้งหกกระยะ ถึงระยะไหนแล้ว พี่เคยไปฝึกอยู่วัดภัททันตะ ชลบุรีเดือนหนึ่ง ทำบ้างไม่ทำบ้าง
- ขวาย่างหน่อ-ซ้ายย่างหนอ
- ยกหนอ-เหยียหนอ
- ยกหนอ - ย่างหนอ- เหยียบหนอ
- ยกส้นหนอ-ยกหนอ-ย่างหนอ-เหยียบหนอ
- ความสุขเราอยู่ที่การหยุดพักบ้าง
- มีความสุขนะ
- ขอนุ่มนิ่มก่อนหละ
สวัสดีค่ะอาจารย์
อาจารย์คะ แค่อนุบาลต้นๆค่ะ กำหนดสติให้อยู่กับการก้าวย่างแบบง่ายๆ ไม่ได้กำหนดละเอียดขนาดที่อาจารย์บอกมา เดินให้รู้ว่าเดิน หยุดให้รู้ว่ากำลังหยุดยืน รู้ตามสภาพป็นจริง ไม่คิดอย่างอื่น จะทำให้เกิดสมาธิต่อเนื่อง เหมือนเราเกาะเส้นเชือกเส้นเดียว ไม่มีขาดตอน แบบนี้ค่ะ ถ้าอย่างไรอาจารย์ช่วยแนะนำเพิ่มเติมให้ด้วยนะคะ ขอกราบขอบพระคุณค่ะ
สวัสดีครับ
ทำสมาธิแล้วจิตสงบ สบาย ไม่วุ่นวาย บางครั้งผมไม่ได้ทำอะไรเลย ไม่ได้กำหนดลมหายใจ เพียงแค่เงยหน้ามองเพดานก็รู้สึกสงบ แต่มันไม่ได้เป็นบ่อย นานๆครั้ง แต่กฟ็ทำให้รู้สึกดีเหมือนกัน
อนุโมทนาในสิ่งที่คุณตันติราพันธ์ได้กระทำ ขอให้ชีวิตมีความสงบสุขครับ
สวัสดีค่ะ
นั่นแหละค่ะสำคัญ สามารถกำหนดสติได้ เมื่อต้องการ เพียงแต่ถ้าเราหวังผลมากขึ้น ก็ทำให้บ่อยขึ้น ความก้าหน้าก็จะตามมาเป็นอัศจรรย์ ท่านโชคดีมาก ที่ตั้งสมาธิง่าย ขอจงมีความสุขเช่นกันค่ะ
ศิษย์โพธิญาณรังสี
ธรรมย่อมรักษาผู้ประพฤติปฏิบัติธรรม ขออนุโมทนาบุญกับทุกท่านครับ ท่านเจ้าอาวาสท่านชื่อ พระอาจารย์ สุนัย สุธัมโม ครับ
เป็นลูกศิษย์ ของ พระอาจารย์ อนันต์ อกิญจโน วัดมาบจันทร์ ระยองครับ ซึ่ง เป็นลูกศิษย์ หลวงปู่ ชา สุภัทโธ วัดหนองป่าพง
สวัสดีค่ะคุณศิษย์โพธิญาณรังสี
อนุโมทนาบุญด้วยนะคะ
และขอบคุณกับประวัติพระอาจารย์
ดิฉันเคยไปกราบท่านด้วยค่ะ
ที่นั่นสงบ และสันติจริงๆค่ะ
ศิษย์โพธิญาณรังสี
สวัสดีเช่นเดียวกันครับและยินดีที่ได้รู้จัก บัดนี้ศรัทธาในพระพุทธศาสนาของกระผมสุกงอมเต็มที่แล้ว จึงได้ลาออกจากงานเพื่อจะบวชเป็นศานุศิษย์สาวกของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า บวชที่วัดโพธิญาณรังสี ภายในเดือน กุมภาพันธ์ ถ้ามีโอกาสก็ขอเชิญไปร่วม อนุโมทนาบุญได้นะครับ
กราบอนุโมทนาบุญเป็นอย่างยิ่ง กีบข่าวบุญที่ยังความปิติในใจดิฉัน ขอทราบรายละเอียดการบวช วันเวลาด้วยคะ่ จะขอร่วมบุญแน่นอนตะ่