เมื่อ ๕-๖ ปีก่อน ผู้เขียนไปประชุมที่นครนายกประมาณ ๑๐ วันที่ธรรมสถานแห่งหนึ่ง (จำชื่อไม่ได้)... ก็มีท่านมหาฯ รูปหนึ่ง พักอยู่กุฏิใกล้ๆ... ในยามว่าง ท่านมักจะนำหนังสือมาอ่านเล่นนอกกุฏิ ซึ่งเป็นหนังสือนิยายเก่าๆ เช่นของไม้ เมืองเดิม เป็นต้น... ในฐานะคนรักการอ่าน ผู้เขียนจึงเข้าไปทำความรู้จักและชวนคุย....
ท่านอยู่ทางภาคอีสานตอนใต้ใกล้เขมร จะเป็นอุบล บุรีรัมย์ หรือศรีษะเกษ นี้แหละ (ไม่แน่ใจ)... ท่านเล่าว่า จบ มจร. และตอนนี้เป็นอาจารย์ทำหน้าที่ครูใหญ... ประเด็นสำคัญก็คือ ท่านเล่าว่า พูดและเขียนภาษาไทยไม่ค่อยถูก จึงต้องมาเพิ่มพูนด้วยการอ่านหนังสือจำพวกนี้ี้ .... เมื่อแรกได้ยิน ผู้เขียนก็ไม่ค่อยเห็นด้วย น่าจะเป็นคำแก้ตัวมากกว่า....
แต่เมื่อผู้เขียนมาเป็น บล็อกเกอร์ นี้เอง จึงเริ่มตระหนักว่า ความผิดพลาดในการเขียนตัวสะกดคำต่างๆ ของผู้เขียน โดยเฉพาะคำที่เขียนผิดบ่อยๆ อาจเป็นเพราะผู้เขียนเป็นคนปักษ์ใต้ และมีระบบคิดเป็นภาษาใต้ก็ได้ กล่าวคือ ปัญหาพื้นฐาน น่าจะคล้ายคลึงกับที่ท่านมหาฯ รูปนี้ให้ความเห็นมา...
เฉพาะคำที่ผู้เขียน พอจะนึกได้ว่าเขียนหรือพิมพ์ผิดบ่อยๆ เช่น
- ซื้อ --- ซื่อ
- เปียก --- เปลียก, เปรียก
- ชาย --- ใช้
ซึ่งหลายๆ ครั้งหลังจากกลับไปอ่านทบทวน พบว่าคำที่เขียนหรือพิมพ์ผิดนั้น น่าจะเป็นเพราะระบบคิดเป็นภาษาปักษ์ใต้นั่นเอง ซึ่งตามปกติผู้เขียนพิมพ์สัมผัส (ไม่มักจะดูแป้น) ถ้าพิมพ์ผิดแป้น คำไม่น่าจะผิดทำนองนี้
จึงนำมาเล่าสู่กันอ่าน เผื่อว่าใครจะเป็นอย่างนี้บ้าง
อนึ่ง ตามความรู้สึกส่วนตัว ผู้เขียนจะใช้ระบบคิดเป็นภาษาปักษ์ใต้ตลอด เมื่อภาษาความคิดถ่ายทอดมาเป็นภาษาหนังสือ ความผิดพลาดของคำเหล่านั้น คงจะติดมาจากภาษาความคิด... นี้คือข้อคาดหมายของผู้เขียน ไม่แน่ใจว่าใครจะเคยมีความคิดทำนองนี้บาง...
.........
นอกเรื่องนิดหน่อย ประมาณสิบปีก่อน ผู้เขียนเคยไปอยู่มาเลเซียที่วัดแห่งหนึ่งในสลัมบัน (เลยกัวลาลัมเปอร์ไปประมาณสามสิบกิโล)... มีอาจารย์เกษียณชาวจีนคนหนึ่งมาสอนภาษาอังกฤษให้ยามว่าง...
ท่านเล่าว่า เมื่อท่านอยู่ในกลุ่มที่พูดมาลายู ระบบคิดท่านจะเป็นภาษามาลายู... หรืออยู่ในกลุ่มของผู้ที่พูดภาษาอังกฤษ จีนแต้จิ๋ว ฮกเกี้ยน ท่านก็จะมีความคิดเป็นภาษานั้นๆ (ในมาเลเซีย คนพูดได้ ๓ ภาษาขึ้นไป หาได้ไม่ยาก บางคนพูดได้เกือบสิบภาษา เพราะกลุ่มชนมีหลากหลาย)
ท่านแนะนำว่า ให้ผู้เขียนหัดคิดเป็นภาษาอังกฤษ ผู้เขียนก็ลองอยู่พักหนึ่ง โดยดูโทรทัศน์ภาคภาษาอังกฤษ (โทรทัศน์มาเลย์ มีหลายภาษา) อ่านหนังสือภาษาอังกฤษ และเวลาความคิดจะแล่น ผู้เขียนก็สลัดความคิดตามภาษาปักษ์ใต้ให้พ้นไปแล้วพยายายามหัดคิดด้วยคำว่า I think that......
ปรากฎว่า ผู้เขียนเคยฝันเป็นภาษาอังกฤษครั้งหนึ่ง (และครั้งเดียว) ในชีวิต... แต่เมื่อกลับมาสงขลา ทุกอย่างก็เหลือเพียงความทรงจำ...
......
ตามที่เล่ามาก็เพียงอยากทราบว่า คนปักษ์ใต้อื่นๆ ที่ใช้ภาษาปักษ์ใต้เป็นระบบคิดนั้น เคยสังเกตว่า ท่านเคยเขียนภาษากลางผิดเพราะเกิดจากระบบคิดที่ใช้ภาษาปักษ์ใต้ตามที่ผู้เขียนเล่ามาบ้างหรือไม่ ?
หมายเหตุ : สาเหตุที่ผู้เขียนได้เล่าในบันทึกนี้ เพราะ ผู้เขียนไปเปิดอ่านบันทึก หนึ่งปีบน GotoKnow ซึ่งผู้เขียนเคยฝากร่องรอยไว้ เมื่ออ่านอีกครั้งพบว่า ในความเห็นของผู้เขียน คำว่า น้องชาย เขียนผิดเป็น น้องใช้ .... ซึ่งผู้สนใจลองไปตรวจสอบได้
ศุภวรรณ