ลางสังหรณ์
สวัสดีครับพี่น้องชาว G2K ทุกท่าน
ตั้งแต่เช้าวันอาทิตย์ที่ ๑๔ ผมตื่นนอนแล้วรู้สึกว่าปวดท้องเหมือนอาการท้องเสีย เข้าห้องน้ำก็ถ่ายปกติ แต่สักพักนึงรู้สึกหนาว ๆ ร้อน ๆ จะเป็นไข้ก็เลยอาบน้ำอุ่น แต่งตัว ขับรถไปซื้อยาที่ร้านเภสัชเลยปากซอยบ้านไปหน่อยนึง
เมื่อผมบอกอาการให้เภสัชฟัง เภสัชบอกว่าจากอาการที่บอกมา แสดงว่าคุณมีอาการของลำไส้อักเสบ เลยจัดยาให้ ผมรับยาแล้วขับรถกลับบ้าน
เมื่อขับรถไปยูเทอร์นกลับบ้าน ก็เกิดอาการเหงื่อออกทั้งตัว ขับรถไป ก็เช็ดเหงื่อไป เมื่อถึงบ้านก็รีบกินยา อาการเสียดท้องก็เพิ่มมากขึ้น ก็เลยสงบจิตใจนอนหลับตา แต่ก็คิดถึงพี่น้องG2K ที่เป็นหมอ จนกระทั่งหลับไปประมาณ ๓ ชั่วโมง
ตื่นขึ้นมารู้สึกระบมท้องไปหมด ก็ทานอาหารทานยาแล้วนั่งพัก อาการดีขึ้น
เช้าวันจันทร์ ๑๕ ตุลาคม อาการระบมท้องหายเกือบเป็นปกติ ปฏิบัติกิจประจำวันเสร็จ ก็ไปทำงานตามปกติ ผมเขียนบันทึกวงดนตรีกาหลอยังมีอยู่เสร็จ แล้วนำขึ้นไม่สำเร็จก็เลยหยุดเขียน และรู้สึกไม่สบายใจทั้งวัน
ตกกลางคืนก็นอนไม่หลับ เช้าอีกวันไปทำงานเลยโทรไปหาน้องสาวคนรองที่จังหวัดตรัง น้องก็บอกว่าเหมือนกันเลยเมื่อคืนก็นอนไม่หลับ ก็เลยช่วยกันโทรหาน้อง ๆ ทุกคนไม่มีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้น ก็เลยรอฟังข่าวว่าอะไรจะเกิดขึ้น ขับรถก็ระวัง กินเจด้วยเพื่อให้ลดความรุนแรงในเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้น
หนึ่งอาทิตย์ผ่านไป จิตใจไม่สบาย ก็เลยไม่ได้ทักทายพี่น้องชาว G2K แต่เปิดอ่านทุกบันทึก และติดตามไปเที่ยวกับบางบันทึกด้วยจิตใจที่สงบ ระมัดระวังตัว เป็นพิเศษและขออภัยสมาชิกทุกท่าน
วันจันทร์ที่ ๒๒ ตุลาคม ปฏิบัติภารกิจเสร็จ ไปทำงานตามปกติ ตกเย็นกลับมาบ้านเปิดประตูบ้าน ก็พบว่าหน้าต่างข้างบ้านโดนงัด กระจุยทั้งเหล็กดัด มุ้งลวด ก็เลยเดินตรวจดูทรัพย์สินภายในบ้าน ไม่พบว่าอะไรหายไป แต่ประตูตู้เสื้อผ้าเปิดอยู่ มีรอยรื้อค้นเล็กน้อย
ไปแจ้งรปภ.หมู่บ้านให้ทราบ แล้วเลยไปแจ้งความตำรวจที่สน.... ร้อยเวรให้สายตรวจมาดู แต่รอตั้งนานไม่เห็นมา สอบถามจาก รปภ. ก็ทราบว่าตำรวจมาแล้ว สอบถามรปภ.ว่ามีอะไรหายบ้าง เมื่อได้รับคำตอบว่าไม่มีก็เลยหันหัวรถกลับ ไปปฏิบัติภารกิจที่อื่นต่อ
ผมรู้สึกเสียดายเงินที่ผมทำบุญทุกปีเมื่อมีโอกาสให้กับวันตำรวจ ๑๓ ตุลาคม ที่ผมเป็นหนี้บุญคุณมาตลอด เพราะค่าเล่าเรียนที่ผมเรียนมาตั้งแต่เด็ก ๆ เป็นเงินงบประมาณในส่วนของกรมตำรวจ แต่ก็ช่างเถอะถือว่าเขาคงมีภารกิจอื่นที่สำคัญกว่า
แล้วผมก็พบสิ่งที่สังหรณ์มาตลอด ๑ สัปดาห์ จนได้ แต่จะทำบุญทำทาน ปฏิบัติธรรม อุทิศส่วนบุญส่วนกุศลให้เจ้ากรรมนายเวรต่อไป
ชีวิตเราผ่านไปอีกหนึ่งแบบฝึกหัดแล้ว ด้วยจิตใจที่สงบ กลับมาหาพี่น้อง G2K เหมือนเดิม รายงานตัวครับผม
ความเห็น (4)
สวสดีค่ะคุณคำสุวรรณ
พวกเราเหมือนพี่เหมือนน้องกัน ใครขาดหายไปก็เป็นห่วง คราวหน้าโพสทิ้งไว้หน่อยนะคะ
ขออภัยที เข้ามาได้ก็ต่อว่าใหญ่ ก็ขอแสดงความยินดีที่ไม่มีใครมาทำลายทรัพย์สมบัติอันบริสุทธิ์ ของคุณไปได้ ลางสังหรณ์มีจริงค่ะ เคยเกิดขึ้นเมื่อหลายปี ก่อนเกิดเหตุ ฝันว่ามีสัตว์ดุร้ายไล่ทำร้ายจนเหนื่อย ตัวสีดำน่ากลัว พอตื่นมาใจคอไม่ดี เลยสวดคาถาชินบัญชร ไม่รู้ว่ากี่จบ สวดไปเรื่อยให้ใจสงบ แต่ที่สุดก็มีเหตุการณ์เจ็บตัวจนได้ โชคดีที่ไม่ถึงชีวิต บางครั้งเคราะห์กรรมเราก็หลีกเลี่ยงไม่ได้ แม้จะสังหรณ์อยู่แก่ใจ
การฝึกใจปฏิบัติธรรมเป็นกรรมดี และกรรมใหญ่ จะทำให้วิบากที่ไม่ดี ตามเราไม่ทัน ขออนุโมทนาบุญด้วยค่ะ อย่าลืมแวะไปรับของฝากที่บล็อกด้วยค่ะ และแจ้งให้ทราบ จะหายไปอบรม จนกว่าจะถึงวันที่ 26 ตอนเย็นค่ะ
ขอบคุณครับคุณ
ผมไปรับเรียบร้อยตั้งนานแล้วครับแต่ยังสงบใจอยู่ครับ
ขออภัยด้วยครับที่ไม่ได้โพสบอก ระวังตัวมากไปหน่อย ขอโทษอีกครั้งครับ
พยายามปฏิบัติธรรมตลอด รักษาจิตเมื่อมีโอกาสไม่ให้บินไปไหนครับ
ผมช่วงนี้ก็ทำงานประเมินอยู่หนึ่งชิ้น และมีอบรมตลอดเหมือนกันแต่ในกรุงเทพครับ
สวัสดีครับผม
ผมนึกอะไรไม่ออก ไม่รู้จะบอกจะพูดว่าอะไร...ก็เอาคำที่พูดๆอยู่ก็แล้วกันว่า คุณพระช่วย....บุญรักษา ก็แล้วกัน
ผ่านไปอีกแบบหนึ่งฝึกหัดชีวิตนะครับ
ทุกข์ก็นึกถึงเพื่อนพ้องน้องพี่ G2K สุขก็นึกถึง G2K
ดีใจที่ฝ่าด่านมาได้
ขอบคุณครับคุณ
ถือว่ายังโชคดี ว่าโจรเดี๋ยวนี้เขาเอาแต่เพชรทองปล่อยง่าย ไม่เหมือนสมัยก่อน เอารถกระบะมาขนแทบย้ายบ้านเราไปเลย
ก็ช่างมันเถอะ ขนาดมีทั้งยาม ทั้งหมาเขายังกล้าฝ่าด่าน ก็แผ่ส่วนกุศลให้เขาพ้นทุกข์ละกันครับ
ครับไม่ลืม G2K เป็นแน่แท้
สวัสดีครับ