เรามักมองว่า สุขภาพ มีมิติเดียว คือไม่เจ็บป่วย
แต่เราอาจนิยามสุขภาพหลายมิติกว่านั้น
และแม้แต่เรื่องที่ดูเหมือนมิติเดียว จริง ๆ แล้ว ก็ยังมีอะไร ๆ ซ่อนอยู่ไม่น้อย
เช่น สุขภาพร่างกาย
ถ้าเราจะออกกำลังกาย เราอาจต้องถามว่า จะหวังผลกระทบให้ถึงอวัยวะส่วนไหน ?
ซึ่งก็จะนำไปสู่การตัดสินใจออกกำลังกายที่ไม่เหมือนกันอีก
การตัดสินใจออกกำลังกาย เป็นการลงทุนที่เน้นลงแรง อาจไม่สนุกสำหรับคนที่ไม่เคยออกกำลังกาย
แต่การไม่ออกกำลังกาย เป็นการกิน "บุญเก่า" ที่หมดกันได้
วัยรุ่น มักไม่เข้าใจตรงนี้ เพราะ "บุญเก่า" เยอะจนรู้สึกว่า "รวย" และ "ใช้อย่างไรไม่มีวันหมด"
แต่หมดครับ
แถว ๆ อายุตรง 35-40 น่ะ
จะไปหมดแถว ๆ นั้นแหละ...
หลายคนเป็นเหมือนรถที่ใช้หนักมือจนเก่า ไม่ซ่อมบำรุง ไปจอดหมดสภาพกลางที่เปลี่ยว
แถมยังไม่รู้ตัวอีกแน่ะ ว่าถึงเวลายกเครื่อง !
นี่อาจเป็นเหตุผลว่า ทำไม คนไทยจึงมีอายุเฉลี่ยการ "หง่อมหมดสภาพ" ที่อายุเพียง 60 ปี ! (http://www.who.int/healthinfo/paper16.pdf)
...น้อยกว่าชาวญี่ปุ่น ที่อายุเฉลี่ยหง่อมหมดสภาพ เกิน 70 ปี...
คนแก่แบบแก่หง่อม ลุกนั่งไม่รอด ลองไปถามดูเถอะ เคยผ่านระยะ "ไม่ว่าง" สำหรับการออกกำลังกายกันมาก่อนทั้งนั้นเกือบทั้งนั้น
บางครั้ง ก็ชวนให้คิด ว่าวัยหนุ่มสาวยามมีเรี่ยวแรง เราใช้ชีวิตไปแลกเงิน
แต่เมื่อยามสังขารหง่อมก่อนวัย เรากลับต้องใช้เงินไปแลกชีวิิตคืนมา
แต่ได้คืนมา ไม่ครบหรอกครับ
กฎธรรมชาติ ไม่เคยฟังคำแก้ตัวของใคร ไม่ว่าจะชวนเคลิ้มเพียงใด หรือเหตุผลหนักแน่นน่าฟังขนาดไหน
ต่อให้คนงานยุ่ง มีภาระ น่าสงสาร ขนาดไหนก็ตาม ไม่ได้รับยกเว้นเรื่องสุขภาพที่โทรมเพราะไม่เคยออกกำลังกาย
แม้แต่เมื่อดูสุขภาพในมิติอื่น ข้อสรุปก็เป็นเช่นกัน
เช่น สุขภาพดีทางสังคม ไปไหนก็มีเพื่อน มีคนยิ้มแย้มดีใจที่ได้พบปะพูดคุย ถ้าเป็นของจริง แสดงว่า ต้องผ่านการออกกำลังกายทางสังคมมาเยอะ คือต้องมีการเคยเอื้อเฟื้อสิ่งที่ดี เวลา ไมตรีจิต มิตรภาพ ให้คนอื่นมาก่อน
หรือกรณี สุขภาพการเงิน นี่ก็ต้องออกกำลังกายทางการเงินเหมือนกัน คือ รู้จักติดตาม (จดบันทึกค่าใช้จ่ายเพื่อเข้าใจเส้นทางการไหลของเงิน) รู้จักวินัยเหล็กการดำรงชีพ (การออม) และรู้จักผจญภัย ด้วยการเปิดออกสู่โลกกว้าง (การลงทุน)
หวังจะมีสุขภาพด้านไหนดี แล้วอยู่เฉย ๆ ให้มันมาเอง แบบนั้น เรียกว่า ฝันหวาน ก็คงน้อยไป
แต่ก็ยังไม่วายมีคนที่เป็นแบบนี้
แถมไม่เกี่ยวกับระดับการศึกษาซะด้วย ไม่ว่าจะเป็นเรื่องสุขภาพกาย/ใจ/สังคม/การเงิน/ฯลฯ
เป็นวุฒิภาวะของดำรงตนครับ ไม่ใช่วุฒิภาวะทางการศึกษา
คนไทยไม่ค่อยชอบออกกำลังกายค่ะ
แถวสวนลุมพินี มีแต่คนจีนที่หนาตามากค่ะ
การออกกำลังสม่ำเสมอ เป็นอะไรที่ เราไม่ค่อยชอบทำกัน
ขอบคุณครับ พี่ sasinanda
เรื่องการออกกำลังกาย
"ตอนนี้นั่งโดยไม่มีพนักพิงไม่ได้เลย 5 นาทีก็ปวดมากจนจะแย่"