ขอโทษครับ..ที่ผมพูดแรงไปหน่อย


สวัสดีครับ

มีเรื่องเล่าการทำงานครับ

วันนี้ระหว่างการทำงาน  ผมรู้สึกว่าผมได้ทำสิ่งที่ไม่เหมาะสมกับเพื่อนร่วมงานด้วยวาจา  ประโยคหนึ่งครับ...

เรื่องราวเริ่มต้นด้วยคนไข้ติดสุราต้องการกลับบ้านและก็จะหนีกลับถ้าไม่ให้กลับ   ผมได้รับการติดต่อกับเจ้าหน้าที่ที่ดูแลว่าให้มาดูคนไข้และพิจารณาการกลับบ้านว่าจะได้หรือไม่

เมื่อมาถึงผมก็เริ่มต้นด้วยการพูดคุยกับญาติ  และอธิบายทีมว่าจะให้นอนรักษาต่อ   จากนั้นก็ได้สั่งการรักษา  ...ให้ยานอนหลับแบบฉีด

ระหว่างการดูแลด้วยความรู้สึกเข้าใจว่า  เพื่อนร่วมทีมเหมือนความรู้สึก  และความต้องการที่จะให้ผู้ป่วยกลับบ้าน  โดยที่ความต้องการผมคืออยากช่วยให้ผป ตัดสุราให้ได้

ระหว่างการฉีดยาให้ผู้ป่วยสงบเข็มแรก..

ผมก็หลุดคำว่า...อืมเราต้องรักษานะ  อย่าเชียร์ให้ผู้ป่วยกลับบ้านสิ

หลังจากนั้นผมก็ได้รับข้อมูลสะท้อนกลับ   และผมก็พยามรับฟัง

ในระหว่างที่ฟัง 10 นาทีแรกผมก็ไม่รู้สึกตัวนัก  คิดบ่นใจใจว่า  ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องคิดเช่นนนั้น

           แต่เมื่อผมพยามมีสติ  และรับฟัง  คิดว่าทุกคนต้องมีเหตุผลของตนเอง  เราคิดไม่เหมือนกันเพราะเชื่อและมองต่างกัน

       ในการฉีดยาเพื่อให้ผู้ป่วยสงบครั้งที่สอง  ผมก็ได้คุยกับน้องเขา  และกล่าวว่าที่ผมพูดไปเมื่อตะกี้  มันแรงไปหน่อยนะ(ขอโทษในใจ)    แล้วเราก็ได้เปิดพื้นที่ในการแสดงเหตุผลและความเชื่อของแต่ละฝ่าย  เมื่อเปิดใจรับฟัง  เราก็เข้าใจที่ไป  ที่มาของความคิด

แพทย์

   -  ต้องการรักษาและบำบัดผู้ป่วย  ถ้าเราไม่บำบัดวันนี้วันหน้าก็ต้องรักษาอยู่  อาจจะมาด้วยสาเหตุอื่นๆ ที่ร้ายแรงกว่า

  -  คนที่ติดสุราเขาก็ต้องอยากกลับอยู่แล้ว  เพราะว่าไม่รู้สึกตัวแบบคนปกติ  ความคิดเขาก็ต้องกลับเพื่อจะได้ไปดื่มต่อ

  - เราน่าจะเข้าใจและมองว่าเขาน่าจะได้รับการบำบัดนะ

  - มองว่าต้องทำตามคำสั่งและความต้องการแพทย์

 

เพื่อนร่วมทีม

  - ผู้ป่วยต้องการกลับบ้าน  ถ้าไม่ให้กลับก็จะหนี  ทำให้ถ้าหนีไปก็อาจจะไม่ปลอดภัย  เป็นอันตรายระหว่างทางได้

  - การบำบัดให้สำเร็จก็มีหลายปัจจัย  สังคม  ผู้ป่วยอาจจะกลับไปกินต่อหลังบำบัดได้

  - เจ้าหน้าที่มีน้อย  ดูแลคนไข้อื่นๆอีกหลายคน  อาจจะดูแลไม่ทั่วถึง  ถ้าคนไข้หนีไปเกิดอันตรายก็เป็นความผิดอีก

 

   หลังจากที่ได้ฟังเหตุผลของแต่ละคน  ก็ทำให้เข้าใจกันและกัน

แต่ละฝ่ายก็เริ่มมองในมุมคนอื่นๆ  และแสดงความเข้าใจ  และขอโทษ  ผมรู้สึกได้เลยครับว่า  ผมต้องขอโทษน้อง..เพราะที่ผมพูดไปอาจจะติดอารมณ์ร้อนๆนิดนึง..

 

    ส่วนผู้ป่วยท่านนี้ผมก็ได้ฉีดยาให้สงบ  และเฝ้าดูอาการนาน1 ชม  ได้ยาไปทั้งหมด 8 เข็ม(คนปกติได้ไป 2 เข็มก็อาจจะหยุดหายใจได้)   แต่คุณลุงก็ยังไม่หลับดี  แต่ก็สงบลงมาก

   ในที่สุดเราก็ตัดสินใจมัดผู้ป่วยไว้และให้เตียงข้างๆ  และญาติช่วยเฝ้า

 

   ครับสรุปประเด็นคือ

         - ถ้าเรารู้สึกไม่ดี  รู้สึกผิดก็ขอโทษ น่าจะเป็นสิ่งที่ดีที่สุด

        - ยิ่งรู้ตัวเร็วยิ่งดี ลดความเข้าใจผิดหรือขัดแย้งได้มาก

       - ถ้าเราขอโทษได้ แปลว่าเรารู้ตัวเอง  และลดความเป็นตัวตนออกไป  โดยมองคนอื่นด้วยความเข้าใจ

       - การรับฟัง  การยอมรับในเหตุผลของคนอื่นๆ  จะทำให้เราเข้าใจกันและกันมากขึ้น

 

   ขอบคุณครับ...

 

หมายเลขบันทึก: 135321เขียนเมื่อ 5 ตุลาคม 2007 17:00 น. ()แก้ไขเมื่อ 13 พฤษภาคม 2012 13:28 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (11)
  • ขอบคุณที่เขียนบันทึกดีๆ มาให้อ่านกันค่ะ
  • ชอบประโยคที่ว่า ถ้าเราขอโทษได้ แปลว่าเรารู้ตัวเอง  และลดความเป็นตัวตนออกไป  จะจำเอาไว้เตือนใจตัวเองค่ะ
  • ......
  • ขอบคุณค่ะ
  • ตามคุณทะเลใจมาคะ
  • บ่อยครั้งที่เราทำผิดแล้วมานึกเสียใจทีหลังนะคะ
  • การรู้จักขอโทษ..และขอบคุณเป็นสิ่งที่ดีจริงๆนะคะ..หากปฏิบัติได้เป็นประจำคะ

หวัดดีจ้า น้องชายที่รัก ...

น่ารักมากเลยจ้า ...พี่ดีใจนะ  ...ที่น้องรู้ตัวเร็วดี ...และไม่ได้ปล่อยไว้เนิ่นนาน ..เหตุการณ์คล้าย ๆ กันนี้ ไม่บ่อยนักที่จะจบสวย ..

ส่วนใหญ่ ...จะบาดเจ็บ (ที่ใจ) กันไปทั้งสองข้าง  ทั้งกินแหนง ทั้งแคลงใจ ..

พี่มาชื่นชมค่ะ ...

สวัสดีครับคุณทะเลใจ

 ขอบคุณมากๆครับที่แวะมาแบ่งปันความเห็นครับ

 ดีใจมากครับ

 จะตามอ่านบันทึกคุณนะครับ

 ความรู้สึกที่เกิดขึ้น  คิดว่าเรากำลังเป็นผู้เดินทางครับ

  ในจินตนาการแล้วเราก้อยากให้ทุกอย่างดีงาม  ราบรื่น  แต่ความจริงของเราก็คือ  เราอาจจะยังไปไม่ถึงไหน  การเดินทางต้องฝึกฝนมากๆคครับ

สวัสดีครับคุณ Naree

  -  ขอบคุณมากครับที่เข้ามาเพิ่มเติม

  -และย้ำจุดที่สำคัญครับ

  - จะพยามเดินไปเรื่อยๆครับ เส้นทางนี้อีกยาวไกลมากๆเลยครับ

  อืม แต่ถ้ามีสิ่งวิเศษช่วยให้คลิ๊กเร็วกว่านี้หน่อยก็น่าจะดีนะครับ  สิ่งวิเศษก็น่าจะเป็นตัวเราเองใช่หรือเปล่าครับ

สวัสดีครับพี่กุ้ง

  ขอบคุณมากๆครับ

  พี่ใจดีเสมอสำหรับผมครับ

  พี่ครับ  การเรียนรู้  ไม่มีสิ้นสุดจริงๆครับ  ดดยเฉพาะการเรียนรู้ภายในตัวตนของเราเอง  มันช่างยิ่งใหญ่มากจริงๆครับ 

 จะค่อยๆก้าวไปครับ

สวัสดีครับ น้องสุพัฒน์

  • ผมเชื่อเหลือเกินว่าจิตใจอันดีงามของน้อง - จึงสะกิดให้รู้สึกอาทรต่อจิตใจของคนรอบข้าง
  • และจิตใจที่ดี  และมีสติเป็นต้นทุนที่เข้มแข็งจึงสามารถทบทวนตัวเองได้ในทันท่วงที
  • ผมชื่นชมและเป็นกำลังใจให้นะครับ
  • ....
  • ขอโทษ ... คำ ๆ นี้  ยิ่งใหญ่และงดงามเสมอ

สวัสดีครับ...

ลืมไป... พี่มาชวนไปเที่ยวทุ่งหน้าน้ำ ... "ดำนา"  ที่นี่นะครับ

http://gotoknow.org/blog/pandin/135303

 
  • ขอโทษคนอื่นแล้ว อย่าลืมขอโทษคนสำคัญ ก็คือขอโทษตัวเองด้วยนะครับ
  • ขอโทษตัวเองที่ทำสิ่งไม่ดี ให้ตัวเองไม่สบายใจ ทำให้ร่างกายที่เรายืมมาจาก "ธรรมชาติ" ต้องพลอยมัวหมอง
  • การขอโทษคนอื่นต้องไม่ลืมขอโทษ และให้อภัยตัวเองด้วยนะครับ
  • คนที่ไม่เคยขอโทษ คือคนที่ไม่เคยทำผิดอะไร และคนที่ไม่เคยทำผิด ก็คือคนที่ไม่ได้ทำงานอะไรเลย

ขอโทษ อยากจะให้ลงรูปประกอบ

ขอโทษ อยากจะอ่านแนวนี้อีกมากๆ เพราะหาคนเขียนดีเหมือนหมอยาก

ขอโทษ แทนคนไข้ แต่ดีใจได้อ่านประสบการณ์ตรงของหมอชนบท

ขอโทษ ที่ขออีกๆๆๆ

สวัสดีเจ้า..คุณหมอ

คำขอโทษถ้าพูดบ่อยเกินไปจะกลายเป็นการไม่เห็นคุณค่าและความสำคัญของการทำผิด..

แต่คำขอโทษที่กลั่นออกมาจากความรู้สึก สำนึก และรู้ตัวเอง...น้อยคนนักที่จะคิดและขอโทษได้อย่างจริงใจ

ถ้าทำผิดก็ต้องขอโทษ

แต่ถ้าไม่ทำผิดก็ไม่ต้องขอโทษ...

---^.^---

 

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท