เดินทางออกจาก มน. โดยรถปรับอากาศ(คาดข้างรถสีแดง) จากป้ายหน้า รพ.มน. ใช้เวลาเดินทางจากมน.มาถึงสถานีรถ บขส. ประมาณ 35 นาที ก็ถึงที่หมายอย่างปลอดภัย รออยู่ประมาณชั่วโมงเศษ รถปรับอากาศวีไอพี สายเชียงใหม่-อุบลราชธานี ก็เข้ามาเทียบจอด ดิฉันไม่รีรอรีบขึ้นไปนั่งตามหมายเลขที่ระบุในตั๋ว สำรวจตรวจสอบแล้วก็ปรากฏว่าเป็นรถคันเดียวกันกับตอนขามาจากสุรินทร์ ทั้งคนขับ คนบริการบนรถ ล้วนเป็นชุดเดียวกัน
เวลาประมาณ 18.10 น. รถเคลื่อนตัวออกอย่างช้า ๆ เหมือนจะรับรู้ว่าใครคนหนึ่งในรถคันนี้ยังมีความรู้สึกดี ๆ กับเมืองสองแควนี้ จึงเปิดโอกาสให้คิดคำนึงถึงสิ่งที่ผ่านมาทั้งสองวัน ดิฉันนั่งยิ้มและทบทวนเหตุการณ์นั้น ภาพแห่งความประทับใจทยอยผุดขึ้นมาในใจเป็นลำดับ จากวันแรก จนถึงเมื่อชั่วโมงที่ผ่านมา ภาวะจิตใจตอนนั้นต้องบอกว่า สงบ สบาย อิ่มเอม ยิ่งนัก หลังจากนั้นก็ปรับเบาะเอนตัวลงนอน ปล่อยให้ทุกสิ่งอย่างเป็นไปตามวิถี มารู้สึกตัวอีกที เมื่อแสงไฟในรถสว่างจ้า มองดูนาฬิกาบอกเวลา 23.30 น. เพื่อพักรับประทานอาหาร(รอบดึก) ที่ชัยภูมิ เวลาอย่างนี้ต้องบอกว่าสำหรับตัวเองไม่คุ้นเคยกับการบริโภคอะไร (ในเมื่อมันเป็นเวลาของการนอน) จึงขอเพียงเข้าห้องน้ำ แล้วรีบขึ้นมาหลับต่อ รู้สึกตัวอีกทีเมื่อมีคนมาสะกิดบอก “พี่ ๆ ถึงสุรินทร์แล้ว” ดิฉันตื่นมาด้วยความตกใจมองดูนาฬิกา บอกเวลา 02.35 น. มองไปรอบข้างรถเห็นสภาพบ้านเรือนสิ่งแวดล้อม ก็เป็นจังหวัดสุรินทร์จริง ๆ ด้วย สุดท้ายก็เดินทางถึงที่หมายอย่างปลอดภัย
บันทึกนี้บอกเล่าเรื่องราวห้วงสุดท้ายของการเดินทาง แต่ยังไม่จบแค่นี้ หากแต่เป็นการบอกเพื่อจะย้อนกลับไปสู่ช่วงเริ่มต้น ถ้าเป็นการดูหนังประเภทนี้ สมัยเด็ก ๆ จะเรียกกันว่าเป็น "หนังย้อน” นั่นก็หมายถึงว่า หนังได้ฉายให้เห็นบทสรุปของเรื่อง (ปัจจุบัน) แล้วค่อยย้อนพาไปหาจุดเริ่ม (อดีต) นั่นเอง บันทึกต่อไปตั้งใจว่าจะเขียนเรื่องที่มากระทบตัว กระทบใจ จากงานมหกรรม KM ภูมิภาคครั้งที่ 1 ที่ ม.นเรศวร ซึ่งต้องบอกว่าภูมิใจนำเสนอมากกกกกสวัสดีค่ะ
สวัสดีค่ะ ครูอ๊อด
มาทำความรู้จักค่ะ ดีใจที่มาร่วมงานเดียวกัน...สายสัมพันธ์มหกรรม KM ภูมิภาคพิษณุโลก
จะตามมาอ่านเรื่องราวต่อไปนะค่ะ
บันทึกของครูอ๊อดทำให้ผู้อ่านพลอยมีความสุขไปด้วยครับ โดยเฉพาะอย่างยิ่งทีมงานของผมที่ตั้งใจจัดงานนี้กันอย่างเต็มที่ด้วยหัวใจ เห็นคนเข้าร่วมมีความสุขก็พลอยมีความสุขไปด้วยครับ
อ้อ อีกอย่างคือ อยากรบกวนให้ใช้ tag ว่า "มหกรรม KM ภูมิภาค" ไว้อีกคำด้วยครับ เพื่อผมและทีมงานจะได้สืบค้นได้โดยง่าย ขอทั้งชุดบันทึกนี้เลยนะครับ ขอบคุณครับ
ดีใจ..และเป็นเกียรติที่ได้พบเจอกันนะครับ.
สำหรับผมแล้ว การเดินทางครั้งนี้สาหัสสากันมาก
แต่ก็เทียบไม่ได้เลยกับความสุขที่ได้รับ ..