วันนี้เพื่อวันนี้

วันนี้เป็นอีกวันหนึ่ง ที่ได้ทำงานแล้วรู้สึกสบายใจ  สาเหตุอาจจะเป็นเพราะได้ทำตัวให้เป็นประโยชน์กับพี่ๆ ทั้งหลายให้ได้ส่งผลงานกันเป็นที่เรียบร้อยกันทุกๆ คน สบายใจอีกครั้งก็ตอนเย็นหลังเลิกเรียน สาเหตุเพราะฉันกลายเป็น คนที่เขาเรียกกันว่า เจ๋อ เพราะฉันได้รับการชักชวนจากพี่สาวคนหนึ่งให้ไปช่วยกันดูหมู่บ้านที่เข้าโครงการ คตจ. ฉันไม่มีคำสั่งที่จริงฉันไม่ต้องทำก็ได้ เพราะวัฒนธรรมองค์กรเป็นเช่นนั้น แต่ฉันเกิดความ”อยาก”

เพราะเขาบอกว่าเขาจะไปทำ KM กัน น่าสนใจไหมล่ะคะ

คณะที่ไปประกอบด้วยอาจารย์ผู้เชี่ยวชาญเรื่องปุ๋ย เรื่องน้ำหมักชีวภาพ และ เรื่องการฝึกอบรม รวมทั้งเรื่อง KM ด้วย ยิ่งน่าจะสนุกใหญ่เลย ข้าราชการเนี่ยนะ เมื่อไรเขาถึงจะคิดได้ซะทีว่าเขาคือ ข้าฯ รับใช้ประชาชน หลายท่านคงจะเคยรู้จักเจ้านายใช่รึเปล่า เดี๋ยวนี้ก็ยังมีอยู่นะคะ แต่ก็เป็นบางคน ฉันเพียงแต่ไม่เข้าใจว่าเขาไปอบรมอะไรกันมา เขารู้จัก KM เฉพาะชื่อ หรือคิดว่า ก็เดิมๆ
คนที่เป็นครูเนี่ยน่าจะถนัดการให้ผู้เรียนเป็นสำคัญนะ แต่เขาก็ยังไม่เปลี่ยนวิธีการของเขา อาจจะเป็นโชคร้ายของเขาที่เขาติดแบบเดิมๆ มานานมาก คงต้องให้เวลาเขาสักหน่อยนะ

ที่หมู่บ้านนายาง อำเภอชะอำจังหวัดเพชรบุรี ฉันพบลุง ป้า น้าอา หลายคนมารวมกันที่ศาลาสบายใจ ที่นี่มีความน่าสนใจมาก เพราะชาวบ้านเขาทำปุ๋ยชีวภาพอัดเม็ดใช้กันเอง ทำปุ๋ยน้ำชีวภาพจากหยวกกล้วยผสมกากน้ำตาล มีวัตถุดิบสำคัญที่ใช้ทำปุ๋ยได้ดีคือ มูลค้างคาว ฉันเห็นแววตาของลุงๆ ป้า แล้ว นั่งฟังเลคเชอร์ ที่คุณครูชอบพูดคนเดียวก็เลยทนไม่ไหว เลยลุกขึ้นมาคุยกับพี่ ป้าน้า อา ถึงเรื่องการทำนา พวกเขาทำนากันมาตั้งแต่บรรพบุรุษ เขามีคลองชลประทาน ทำนาปรังได้ มีคนใช้ปุ๋ยชีวภาพบ้าง ยังไม่ได้ลองใช้บ้าง เพราะยังไม่มั่นใจในการใช้อย่างเต็มร้อย ฉันเลยชวนชาวบ้านว่า ไว้คราวหน้าฉันจะมาชวนคุยเรื่องการทำนา ขอประสบการณ์การทำนาจากพี่น้องทุกๆ คนมาเล่าสู่กันฟัง

ฉันก็ไม่รู้ว่าคนที่ไปอบรม KM  น่ะ เขาไปอบรมอะไรกันมานะ แค่เวทีก็ไม่ผ่านแล้ว นั่งเรียงแถวหน้ากระดานกันแบบนั้น  ไม่ได้จ้องตากันจะคุยกันได้นานได้อย่างไร

 เฮ้อเรียก สอศ ไปอบรมใหม่เถอะค่ะ