LOST:ระแวง

แจ๊คช่วยเหลือทุกคนโดยเฉพาะการช่วยชีวิต เป็นการยอมรับนับถือโดยปริยาย แจ๊คใช้กลยุทธ รวมกันเราอยู่

ความตอนที่แล้ว บันทึกถึง ล็อคชายพิการที่หลังจากเครื่องบินตก เขาไม่ตายและได้รางวัลชีวิตใหม่คือ เขาเดินได้ หายพิการ อย่างอัศจรรย์ วันนี้ขอสืบประวัติล็อคต่ออีกหน่อย เพื่อจะได้คุ้นเคย

ชีวิตของชายพิการก่อนหน้านี้ เขาเป็นคนขาดความเชื่อมั่นอย่างสูง ถึงขนาดต้องมีการเช่าเวลา เพื่อรับบริการให้กำลังใจทางโทรศัพท์ เมื่อเขามีควมสุข ทุกข์ ก็จะโทรไปหาสายด่วนนี้ ถ่ายทอดให้ฟัง แม่คุณที่รับสายก็แสนดี เฉพาะในช่วงเวลาที่เช่า พอหมดเวลา เธอก็จะจบบริการ อย่างรวดเร็ว มนุษย์เมื่อไม่สามารถ ให้กำลังใจตนเองได้ ก็ต้องหาวิธีกันไป เจอกัลยาณมิตรดีก็ดีไป เจอเพื่อนประเภทเสแสร้ง เอาผลประโยชน์ก็แย่หน่อย แต่ล็อคก็เป็นผู้มีความมานะ เขาพยายามฝึกตนเอง ศึกษาเรื่องการเดินป่า การใช้มีด การดำรงชีวิตต่างๆ เขาชอบ และใฝ่ฝันว่าสักวัน จะต้องทำให้ได้ ดังนั้นเมื่อเครื่องบินตก แล้วเขาเป็นผู้รอดตาย แถมยังหายพิการอีก นึกดูว่าหัวใจดวงนี้ จะเบิกบานสักเพียงไหน เขาจะเป็นผู้มีความสุขยิ้มแย้มตลอดเวลา เป็นเพื่อนให้กับเด็กที่รอดมาเช่นกัน เอื้ออารีต่อคนนั้น คนนี้ ใช้อาวุธคือมีด สร้างสรรที่พัก อาหารสาระพัด เขาแสดงทุกสิ่งที่เป็นฝันของเขา เขาสมหวัง คนเมื่อมีสุข ก็พร้อมจะเผื่อแผ่คนอื่น แต่ล็อคก็มีจุดเสีย ด้วยความคิดที่เทียบเคียงผู้อื่นแล้ว เขารู้สึกพิเศษกว่าใคร มีหลายครั้งที่เขาตัดสินใจผิด และทำให้หลายคนเดือดร้อน

เมื่อมีชีวิตต้องอยู่ร่วมกันในหาดร้าง ที่ไม่มีใครรู้ว่า มีอยู่ในแผนที่โลกหรือเปล่า และมีการผจญภัยหลายอย่างที่ลึกลับ เช่น มีสิ่งแปลกปลอม รอบเข้ามาทำร้ายพวกเขา บางครั้งไปพบพรรคพวก กำลังถูกแขวนคอ แล้วก็กลับมามีชีวิตอีก บางคนหายไป เมื่อกลับมาก็มีอาการประหลาดๆ ล็อคเป็นคนหนึ่ง ที่พรรคพวก จับตามองว่าเขา คือสิ่งประหลาดลึกลับนั้น ซึ่งก็เพราะนิสัยชอบเข้าป่าตามลำพัง หรือปรากฎกายในขณะมีเหตุการณ์วิกฤตเสมอ และความคิดที่เขาก็จะไม่เหมือนใครเป็นต้น

ความหวาดระแวงต่อกัน เกิดขึ้นทีละน้อย รวมถึงความเครียดก็เพิ่ม อุณภูมิในทุกตัวคน การเป็นผู้นำในยามนี้ จึงเป็นบทพิสูจน์ว่าจะใช้หลักการข้อใด ในที่สุดทุกคนก็ยินยอมให้หมอแจ๊ค เป็นผู้นำ เพราะแจ๊คโปร่งใส กว่าล็อค แจ๊คช่วยเหลือทุกคนโดยเฉพาะการช่วยชีวิต เป็นการยอมรับนับถือโดยปริยาย แจ๊คใช้กลยุทธ รวมกันเราอยู่ โดยเริ่มเรียกความสนใจมาอยู่กับปัจจัยสี่ ให้ทุกคน อยู่กับปัจจุบัน ช่วยกันหาน้ำ อาหาร ที่พัก รวบรวมข้าวของที่เหลือ ไว้ใช้ ส่วนเขาก็จะเป็นปัจจัยที่4 ไปก่อน

ชีวิตทั้งหมดก็น่าจะดำเนินไปด้วยดี เพื่อรอการค้นหาจากโลกภายนอก แต่ด้วยอุปนิสัยใจคอ ที่ต่างก็สั่งสมมาไม่เหมือนกัน จึงเกิดเหตุการณ์ที่รุนแรงและแทบจะฆ่ากันเอง ก็ขอให้ติดตามต่อไป และจะได้รู้จักบุคคลผู้มีนิสัยขวางโลกอีก 1 คน นอกจาก หมอแจ๊ค เครทผู้หญิงเก่ง และล็อคชายผู้หายพิการ สัปดาห์หน้าสนุกแน่นอน สวัสดีค่ะ

เขียนใน GotoKnow โดย ตันติราพันธ์
ใน เล่าสู่กันฟัง

คำสำคัญ (Tags): #lost#ระแวง

หมายเลขบันทึก: 128604เขียนเมื่อ 16 กันยายน 2007 07:22 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2012 20:26 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่าน

ความเห็น (9)

แผ่นดิน

เขียนเมื่อ 16 กันยายน 2007 07:54 น. ()

สวัสดีครับ /// ผมยังมีปัญหาเรื่องเทคนิคอยู่บ้าง จึงยังไม่อยากเขียนบันทึกที่สมบูรณ์ได้ /// ตัวหนังสือเหล่านี้จึงยังยาวเหยียดเป็นบรรทัดยาว .... /// ผมประทับใจประโยคนี้มาก "มนุษย์เมื่อไม่สามารถ ให้กำลังใจตนเองได้ ก็ต้องหาวิธีกันไป" ..../// เพราะบางอย่างสะกิดย้ำให้เห็นว่า แท้ที่จริงมนุษย์เราเป็นสัตว์โลกที่ว้าเหว่และเปราะบาง หรือเปล่า ? /// จึงมักแสวงหาหนทางแห่งการสร้างความเข้มแข็งให้กับตนเองอยู่เสมอ /// และนั่นก็อาจจะหมายถึงกลวิธีของการดำเนินชีวิต /// แต่เป็นที่น่าเสียดายว่า ส่วนหนึ่งดิ้นรนเสาะแสวงหาจากปัจจัยภายนอก มากกว่าการทำความเข้าใจกับตัวเองเป็นที่ตั้ง /// ...ความระแวงเองก็เช่นกัน ... ธรรมชาติกำนัลให้กับทุกคน ... ไม่งั้นเราคงไม่มีรั้วบ้านกันกระมังครับ ...

ตันติราพันธ์

เขียนเมื่อ 16 กันยายน 2007 08:05 น. ()

สวัสดีค่ะ

เมื่อไหร่ๆ คุณแผ่นดินก็ยัง ดำรงความหมายของคำว่า "แผ่นดิน" ไว้เสมอ หนักแน่น ยอมรับ และมองเห็นจุดสำคัญของแต่ละสิ่งเสมอ ตรงนี้แหละค่ะ หัวใจสำคัญ แห่งการเรียนรู้ มองให้ทะลุ มองให้ออก แล้วชีวิตเราจะมีคุณค่าต่อตนเอง และผู้อื่นต่อไป ขอบคุณค่ะ

นายสายลม อักษรสุนทรีย์

เขียนเมื่อ 16 กันยายน 2007 19:51 น. ()

สวัสดีครับ
รวดเร็วปานสายฟ้าแลบแปล๊บ ๆ
ไม่ทราบว่าของที่ระทึกอะไรเหรอครับ ( อิอิ อยากรู้จัง )
ส่งมาที่นี่ครับ
นายสายลม   อักษรสุนทรีย์ หรือ
นายเฉลิมเกียรติ   สอนคำแก้ว
ธนาคารออมสิน สาขาเสลภูมิ
อ.เสลภูมิ จ.ร้อยเอ็ด   45120
ขอบพระคุณครับ