ทุกๆ นาทีหายใจเป็นเธอ
ระยะนี้ดิฉั้นกำลังฝักใฝ่สาละวนกันการเป็น"เจ๊ดัน"วงแลกเปลี่ยนเรียนรู้ภายในมหาวิทยาลัย..."ทุกๆนาทีหายใจเป็นเธอ"เป็นคำที่เหมาะสมนักในช่วงนี้......แต่ทว่า"เธอ"ผู้นั้นคือShare.psu.ac.th เพื่อ"เธอ"ผู้นั้นดิฉั้นนั่งฝันกลางวัน...นอนฝันกลางคืน....เหมือนกำลังคว้าปุยเมฆบนท้องฟ้ามาปล้ำ มาปั้นให้เป็นรูปเป็นร่างเป็นเรื่องเป็นราวขึ้นมาสารพันงานประสานงาน...ทีมงานช่วยเหลือหลายคนที่อยู่คนละทิศคนละที่...แต่ละวันสนุกสนานไปกับ "เธอ" ในการปลุกปล้ำ
บ่ายแก่ใกล้เลิกงานวันศุกร์ที่ผ่านมา..ขณะที่ดิฉั้นนั่งสังเกตอะไรบางอย่างเกี่ยวกับ"เธอ"เพื่อนเก่าอยู่ใกล้แค่ข้ามถนน(แต่ไม่เจอหน้ากัน) มาหาชวนกันคุยเล่าเรื่องของกัน...ดิฉันฟังอย่างสนใจ...
"ขับรถเป็นแล้วยัง" ดิฉั้นถามเธอ
..เธอบอกว่าเป็นสิ่งเดียวที่ยังทำไม่ได้..."การงานยังยุ่งอยู่ปกติหรือเปล่า"...เธอตอบว่ายังคงยุ่งปกติเหมือนเดิมแหล่ะแต่เราเรียนรู้ที่จะไม่เร่งเร้าตัวเองมาก...ทำไปตามจังหวะได้คุณภาพงานเหมือนเดิมแต่..รู้สึกสบายขึ้น...ไม่เหมือนเมื่อก่อนอยากให้งานทุกอย่างเลิศหรู สมบูรณ์แบบ ทำ...ทำ..ทำ..เงยหน้าขึ้มาอีกทีอายุ จะ 40 เข้าไปแล้ว..โดยหารู้ตัวไม่ว่าเจ้าความเป็นมนุษย์สมบูรณ์แบบของเรา...มันเร่งเร้าตัวเองทำให้บุคลิคดูเป็นนักจัดการงานสำเร็จ
..เชื่อมั้ยโดยไม่รู้ตัวเดินไปทางไหน..คนก็หันไปหันมานินทากัน..ว่าวันนี้เลขามหาโหด..มันจะมาเร่งเร้าเร่งร้อนเอาอะไรกับเราอีก...ไม่น่าเชื่อว่าฉั้นกลายเป็นมนุษย์รอไม่ได้..ในการรับรู้ของคนอื่น ..
.....ขับรถไม่ได้ก็ดีแล้ว..ไม่งั้นฉั้นคงทำเองทุกเรื่อง..คนขับล้ง ขับรถ..ก็คงไม่รอแล้วคิดอะไรใจมันทะยานไปจะให้เสร็จ..จะให้ได้ทันใจ..
ดิฉั้น......ฟังดูแล้วเหมือนมีคนมานั่งสะท้อนให้เห็นตัวเองยังไง ยังงั้น..
ดิฉั้นยิ้มตอบให้เธอเป็นจังหวะ...รู้สึกสุขใจกับการคุยในวันนี้...เลิกสนทนากัน..ดิฉั้นปฏิบัติเช่นเดิมลุกขึ้นเดินไปส่งเธอ...มองตามหลังเธออย่างรักใคร่....จนเธอเลี้ยวเข้ามุมตึกของเธอไป...เดินอมยิ้มกลับเข้ามาที่ห้อง...คิดได้ว่าไม่ควรคิดถึงเธอทุกลมหายใจอีกต่อไปแล้ว...งานแต่ละอย่างมีจังหวะของมัน..อย่าเร่งเร้า..จะทำให้ตัวเองเหนื่อย..กว่าปกติ...ว่าแล้วก็ผลัดเสื้อผ้าไปออกกำลังกาย...
ความเห็น (10)
เป็นกำลังใจให้คุณเมตตาค่ะ ทำงานกับคนหมู่มากก็เป็นอย่างนี้แล ใจเย็นนั่งรอผลแห่งความพยายามสักนิดน่าจะดีค่ะ
เรียนท่านพี่เมตตา พาสุขใจ ตามมาเยี่ยมยามครับ ชุมชนคุณอำนวย เป็นอย่างไรครับ ไป ลปรร ที่ งานมหกรรม ที่ มน หรือเปล่าครับ
สวัสดีครับ คุณเมตตา
- แล้วเธอก็ได้พบสัจธรรมอีกข้อ คือ ความพยายามที่จะเป็นคนสมบูรณ์แบบของเธอ ก็ไม่ต่างจากการผลักไสคนอื่นๆ ให้ไกลตัวเธอออกไปเรื่อยๆ จนวันหนึ่ง ถ้าเธอเป็นคนสมบูรณ์แบบได้ วันนั้น ก็จะเป็นวันที่เธอได้อยู่คนเดียวโดยสมบูรณ์เช่นเดียวกัน
- พูดถึงเรื่องสมบูรณ์ ได้ข่าวว่าอาจารย์หมอสมบูรณ์จะไปเยี่ยมมอ หรือครับ อย่าลืมพาท่านไปเลี้ยงดู แต่ไม่ต้องปูเสื่อนะ....อิ อิ
- ทิ้งๆ เรื่องงานออกจากหัวเสียบ้างครับ....ออกกำลังกายให้เหงื่อออก จะช่วยได้มากทีเดียว
- วิธีดูง่ายๆอีกอย่างคือ หากนอนหลับ แล้วพอตื่นขึ้นมารู้สึกสดชื่น แสดงว่าเราทิ้งเรื่องงานได้แล้ว แต่ถ้านอนหลับแล้วตื่นขี้นมาแบบไม่สดใส ถึงแม้ปากจะบอกว่าทิ้งได้แล้ว แต่ใจมันก็ยังไม่ยอมปล่อยครับ
- งานเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตนะครับ ไม่ใช่ทุกอย่างของชีวิต เรายังมีโลกในด้านอื่นๆอยู่อีกมากที่ไม่ใช่งาน เพราะฉะนั้น เวลางาน ก็ทำงานให้เต็มที่ หลังเวลางานก็ใช้ชีวิตให้คุ้มค่าครับ .....มีเพียงเท่านี้ครับ.....สาธุ
คิดถึงนะคะ เลขามหัศจรรย์
- ยังติดตามอ่านblog อยู่นะครับ แต่ไม่ค่อยได้ทัก
- วันนี้ถูกใจ ว่าแล้วก็ผลัดเสื้อผ้าไปออกกำลังกาย... มาก อดไม่ได้ต้องแวะทักทาย
- ดูแลสุขภาพหน่อยนะครับ เป็นห่วง รู้สึกหมู่นี้จะไม่ค่อยมีอารมณ์ขันเลยนะครับ มาพิดโลกจะเล่านิทานสนุกๆให้ฟัง อิอิ
คนมีพลัง มักทำเต็มที่ จึงไม่แปลกที่จะรู้สึกอ่อนล้าบ้างอยู่บ่อยครั้ง
แต่ทุกครั้งก็ยืนขึ้นได้อย่างรวดเร็วเสมอ...
....
พี่จิ๊บ... มหัศจรรย์เสมอแหละ