การ"รู้จักและเข้าใจตนเอง"ของฉัน

อันที่จริงฉันก็ไม่ชอบใจในวิถีนี้สักเท่าไหร่ รู้สึกว่าใช้ชีวิตแบบขาดๆเกินๆยังไงก็ไม่รู้

ฉันเข้ามาเพิ่มบันทึกด้วยความละอายแก่ใจ(ตัวเอง)ค่ะ

ก็ฉันเพิ่งสัญญากับตัวเองไปเมื่อบันทึกก่อนหน้านี้ว่าฉันจะเขียนทุกวัน(วันละบ่น) ก็มีอันต้องผิดคำพูดของตัวเองจนได้

ทั้งๆที่ฉันตั้งใจจะไม่หอบงานมาทำต่อหลังเลิกงาน แต่ก็ทำไม่ได้เลยค่ะ บางงาน"ต้องเสร็จ ต้องทัน ต้องมีผลกระทบกับคนอื่น" ฉันก็เลยพยายามจะ "ให้เสร็จ ให้ทัน ไม่ให้ต้องมีผลกระทบกับคนอื่น" แถมวันหยุดก็มีงานบางอย่างให้ต้องทำอีก

ยิ่งไปกว่านั้น บางวันฉันรู้สึกเหมือน low battery จริงๆค่ะ เรื่องนอนดึก(เหมือนแต่ก่อน) นั้นอย่าหวัง เพราะฉันสลบไสลไปตั้งแต่หัวค่ำ แล้วค่อยตื่นมาตอนตี 2 บ้าง ตี 5 บ้างแล้วทำงานต่อจนถึงเช้า ยังดีอยู่อย่างที่ตอนกลางวันนั้นไม่ง่วงเหงาหาวนอนหรืออ่อนเพลีย ยังทำหน้าที่ของตัวเองได้ครบถ้วนอยู่

อันที่จริงฉันก็ไม่ชอบใจในวิถีนี้สักเท่าไหร่ รู้สึกว่าใช้ชีวิตแบบขาดๆเกินๆยังไงก็ไม่รู้ ToT

แต่เท่าที่มองตัวเอง ฉันคิดว่าฉันเป็นแบบนี้ค่ะ

1. แบบแผนการกิน การนอนไม่สมดุลย์

2. ขาดการออกกำลังกายโดยสิ้นเชิง

3. ปล่อยจิตให้คร่ำเคร่ง ตึงเครียดกับสิ่งที่มากระทบมากเกินไป(ทั้งงานและคน)

4. คาดหวังสูงเกินไป โดยเฉพาะการคาดหวังกับคนอื่น

5. ยังบริหารเวลาไม่ดี คือทันเวลาแต่ว่าไม่เผื่อเหลือ เผื่อขาด โอกาสพลาดจึงมีสูง

นี่จึงเป็นบางแง่มุมในการ"รู้จักและเข้าใจตนเอง"ของฉันในวันนี้ค่ะ

เขียนใน GotoKnow โดย betantawan
ใน ว่าด้วยเรื่องของใจ

คำสำคัญ (Tags): #การรู้จักและเข้าใจตนเอง#low battery

หมายเลขบันทึก: 128481เขียนเมื่อ 15 กันยายน 2007 16:40 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2012 20:26 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่าน