...สงสารหัวใจ...
ทำไมไม่เคยคิดลืมเขา
ทำไมยังจดจำภาพวันเก่า
ทั้งที่เจ็บปวดเศร้าเพราะเขาทำ...
...พอทีเถอะหัวใจ....
เลิกคิดได้ไหม-ใจบอบช้ำ-
ยิ่งคิดยิ่งเจ็บยิ่งจดจำ
ยิ่งตอกย้ำให้ใจไม่เป็นสุข...
....ดูแลตัวเองบ้าง...
บนหนทางเปลี่ยวเหงาเศร้าทนทุกข์
เจ็บที่ใจให้ใจคอยปลอบปลุก
เพื่อให้ลุกยืนขึ้นสู้อยู่ต่อไป...
....ไม่มีเขาก็ไม่ใช่จะตายเปล่า....
ยังรับรู้เรื่องราวหมองหม่นไหม้
ยังรู้เจ็บรู้ปวดรวดร้าวใจ
ยังรับรู้ความเป็นไปในใจเรา...
....ห่วงตัวเองบ้างนะ...
คิดทบทวนก่อนที่จะเจ็บปวดเหงา
สุขหรือทุกข์-ดีหรือชั่ว-ล้วนตัวเรา
คัดเลือกเอา-ความสุข-ปลุกปลอบใจ...
สวัสดีค่ะ
อย่าไปก่นทุกข์เศร้าเลยค่ะ สงสารหัวใจค่ะ จะบอบช้ำเสียเปล่าๆค่ะ
ได้ยินเจ้าเล่าเรียงเสียงความทุกข์
นึกสนุกลุกขึ้นมาตาสดใส
ว่าไม่มีใครที่ไม่ทุกข์ใจ
ตั้งแต่เกิดจนตายล้วนทุกข์ทน
ขอให้เราเข้าใจในความทุกข์
และสนุกกับทุกข์นั้นอย่าหวั่นไหว
ดูตัวทุกข์มองตัวทุกข์อยู่รำไป
ผลสุดท้ายจะลืมทุกข์เป็นสุขจริง.
ขอบคุณที่แวะมาทักทายและแลกเปลี่ยนกันนะครับ
.................................................
ขอให้เราเข้าใจในความทุกข์
และสนุกกับทุกข์นั้นอย่าหวั่นไหว
ดูตัวทุกข์มองตัวทุกข์อยู่ร่ำไป
ผลสุดท้ายจะลืมทุกข์เป็นสุขจริง.
....................................................
เพราะมีทุกข์จึงมองทุกข์-อย่างทนทุกข์-
หมดสิ้นสุขทุกข์ตรมเศร้าถูกเขาทิ้ง
รักเขาด้วยหัวใจ-จากใจจริง-
กลับได้สิ่งตรงข้ามคือน้ำตา....
พยายามมองทุกข์-ให้เห็นทุกข์
เพื่อพบสุข ณ หนใดในโลกหล้า
เผชิญทุกข์ด้วยใจใช้ปัญญา
จะเห็นสุขในชีวาเยียวยาใจ...
ยินดีที่ได้รู้จักครับคุณโกวิท มิ่งมิตรแห่ง g2k
ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมครับผม
ผมก็ว่านะ วันต่อวันเนี่ยเราใช้ใจเกินไปจริงๆ นอกจากจะใช้แล้วยังยึดโยงเอาทุกสิ่งที่เกี่ยวข้องมาเป็นของเราซะอีก ใจจึงเก็บหลากเรื่องหลายราวเอาไว้เต็มไปหมด น่าสงสารใจจังนะครับ
...อย่าอยู่กับทุกข์นานนัก...และอย่าหวังว่าชีวิตนี้จะไม่มีทุกข์ค่ะ...