การพัฒนาคุณภาพด้านจิตด้วยการปฏิบัติธรรม

อาจารย์ไม่ได้ให้วิชาความรู้อะไรมากมายเกี่ยวกับธรรมะ เรามีการนั่งสมาธิรวมกัน ในตอนเย็นทุ่มหนึ่ง ถึงสี่ทุ่ม ในตอนเช้าก็ตีสี่ถึงหกโมงเช้า

มีโรงพยาบาลหลายโรงพยาบาลที่มีโครงการส่งเจ้าหน้าที่ปฏิบัติธรรมแต่ละโรงพยาบาลก็มีกลยุทธกลวิธีที่แตกต่างกันออกไป

โรงพยาบาลของเรา ก็ส่งเจ้าหน้าที่ไปปฏิบัติธรรมครบกันทุกคน ไม่เว้นไม่ขาด ในระยะเวลา 4 วัน 3 คืน จนถึงเดือนนี้ก็เป็นครั้งสุดท้าย ซึ่งโครงการยาวนานมาเป็นเวลาปีกว่า

จำได้ว่าเมื่อเดือนมิถุนายน ปีที่แล้ว ได้มีการประเดิมเริ่มต้นการปฏิบัติธรรม ณ วัดแก้งใหม่ อำเภอสังคม ของชาวโรงพยาบาลเรา ซึ่งพระอาจารย์ไม่ได้ให้วิชาความรู้อะไรมากมายเกี่ยวกับธรรมะ เรามีการนั่งสมาธิรวมกัน ในตอนเย็นทุ่มหนึ่ง ถึงสี่ทุ่ม ในตอนเช้าก็ตีสี่ถึงหกโมงเช้า แล้วก็แยกย้ายกัน เตรียมใส่บาตร ถวายอาหารเช้าแก่พระแล้วก็ตามอัธยาศัย

การไปนั่งสมาธิ ทำให้หลายคนได้อยู่กับตัวเอง หลายคนรู้จักการช่วยเหลือเพื่อน ทำให้การทำงานเป็นทีมดีขึ้น ส่วนทางด้านจิตใจ เป็นเรื่องของนามธรรม แต่คาดหวังว่า เราจะสามารถควบคุมจิตใจและอารมณ์ในการให้บริการคนไข้ให้ผู้รับบริการพึงพอใจสูงสุด

การพัฒนาจิตด้วยการทำสมาธิบางครั้งอาจจะไม่ต้องเดินทางไกลไปค้างแรมตามวัดในป่าลึก แต่ทุกสิ่งอย่างมันอยู่ใจ อยู่ที่ความเป็นพุทธ หรือศาสนา หากมีความตั้งใจในศาสนา การพัฒนาจิตก็จะกระทำได้โยง่ายไม่ว่าจะอยู่ ณ ที่ใด

เขียนใน GotoKnow โดย pa_daeng
ใน คุณภาพโรงพยาบาล

คำสำคัญ (Tags): #เรื่องเล่า#การพัฒนาคุณภาพจิตใจ#การพัฒนาคุณภาพบริการ

หมายเลขบันทึก: 124534เขียนเมื่อ 3 กันยายน 2007 07:42 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2012 20:12 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่าน

ความเห็น (17)

แผ่นดิน

เขียนเมื่อ 3 กันยายน 2007 08:10 น. ()

สวัสดีครับ ป้าแดง

ผมเห็นสาขาอาชีพที่เรียนพยาบาล, เภสัช, หมอฯ ล้วนเกี่ยวข้องและเกี่ยวพันกับธรรมะอย่างสนิทแน่น และวันนี้ผมก็เข้าใจในวิถีเช่นนี้ ...

และเชื่อว่า ไม่เพียงสาขาเหล่านี้เท่านั้น แต่คงหมายถึงทุกคนที่พึงยึดปฏิบัติเช่นกัน

...

เห็นด้วยอย่างยิ่งนะครับ เกี่ยวกับคำพูดที่ว่า "การไปนั่งสมาธิ ทำให้หลายคนได้อยู่กับตัวเอง"

ซึ่งผมมองว่า เป็นการอยู่กับตัวเองเพื่อให้เข้าใจตัวเองและก้าวพ้นตัวเองออกมาช่วยเหลือคนรอบข้าง ..

ขอบพระคุณครับ

@.rak-na.@

เขียนเมื่อ 3 กันยายน 2007 23:20 น. ()

ป้าแดง นั่งสมาธิอยู่เหรอคะ
นู๋ก็นั่งเหมือนกันค่ะ ถึงขั้นญาณเลยนะคะ ผงกหัวตลอดเวลา เพราะเข้าใจว่างานกองอยู่เต็มค่ะ อิอิ
การทำสมาธิเป็นการสำรวจตัวตนของตัวเองรับรู้ที่ใจ ปฏิบัติที่กาย จุดเริ่มต้นอยู่ที่ใจค่ะ