ฉัน คือ ดวงดาว
ที่ทาบประดับฟ้าในยามราตรีแห่งรัก
วาบประกายโลมลูบที่เรียวพลิ้วยอดหญ้า
ระริก ๆ วาบพริ้ว ๆ
อยู่ระรื่น
..
ทุกค่ำคืนแห่งเพ็ญและเดือนดับ
ฉันไล้โลมเลียบรัตติ
แม้แสงแวมเพียงกระพริบ
ริบรี่
..
โอ ติณชาติ
เจ้าประดับงามในปฐวี
มีมหาธาตุทั้งสี่ ให้ยืนหยัด
ฉันซิ !
เสมือนกวัดแกว่งในเวิ้งหนที่โพ้นไกล
ไห้..ห่างหาย..
ใช่สิ ช่างห่างไกลอยู่สุด-
แม้กระทั่งแผ่วผิวของลมที่รินสายลงพัดพาน..
..
ความฝันของฉันเองหรอกที่คิดว่า
แสงดาวส่องไล้มาอุ่นอวลกับยอดหญ้า
..
ไม่ได้ฝันสิ
นั่นคือ ความเป็นจริงนี่นา
ใช่ ! แม้มีเพียงหนึ่งน้อยที่ได้ต้องตาม
..
มองฉันซิ
มองดวงดาวในดวงตาแห่งรักของคุณ
ฉันเป็นดวงดาวในดวงตาแห่งรักของคุณ,-
แม้จะเป็นดวงดาวในดวงตาแห่งรักของคุณ
ได้เพียงในช่วงรัตติกาล..
..
โอ มหาธาตุทั้งสี่
แม้ฉันไม่ได้ปลุก
เธอก็ย่อมเห็น
เราต่างมี เป็นเช่นเดียวกัน
....
โอม มหาธาตุทั้งสี่
ข้าจักขอปลุก
ขอแม่ธาตุทั้งปวง
จงลุก ตื่นฟื้นอย่างเบิกบาน
ข้าและเธอจักขออยู่ร่วมกัน
....
รักคุณ,..
ขอให้มีดาวในดวงตาและดวงใจ
หลับฝันถึงดาว
จากดวงดาวในดวงตาแห่งรักของคุณ
05.54 น./ อาทิตย์ที่ 15 ขึ้น 1 ค่ำ เดือนแปดหลัง,
กรกฎา. 2550, บ้านจันทร์ดาว
ไม่มีความเห็น