วันแม่ปี 2550

ผมกับลูก3คน ต่างก็พาแม่ของตนเองไปทำบุญที่วัดด้วยกัน

                 วันนี้เป็นวันแม่ของแผ่นดิน เป็นวันที่ลูกๆทุกคนจะได้ระลึกถึงพระคุณของแม่ที่มีอยู่มากเหลือคณานับ

                 น้องขิมนัดกับแตงโมเพื่อนข้างบ้าน ลูกสาวพี่เจ้าหน้าที่โรงพยาบาลบ้านตากที่สนิทกัน ว่าจะไปทำบุญที่วัดพระธาตุบ้านตากด้วยกัน ตอนสี่โมงเช้าไปกับครอบครัวของแตงโม มีลุงแดง ป้าตุ๊กและพี่แตงกวา

                 ผมตื่นเช้า กราบแม่ กอดแม่ หอมแก้มแม่ ลูกๆเห็นผมก็ถามว่าลูกๆทำแบบนี้กับแม่(ภรรยาผม)หรือยัง ทุกคนบอกว่าทำแล้ว ทำก่อนพ่ออีก

                  พอตอนเที่ยง เราไปทานอาหารที่ตัวเมืองตากกัน เป็นร้านข้างเหนียวส้มตำ ไก่ย่าง มีผม เอ้ ย่า แคน ขิม ขลุ่ย หลังจากนั้นก็พากันไปที่ร้านหนังสือซีเอ็ด เด็กๆสนุกกับการเลือกอ่านหนังสือในร้าน

                  หลังจากนั้น เราพากันไปเยี่ยมภรรยาหมอสุวิชัย(ผอก. รพ.บ้านตากคนใหม่ที่มาแทนผม) ที่ผ่าตัดคลอดวันนี้ ซื้อของเยี่ยมทั้งคุณแม่และลูก อยู่คุยกันสักพักก็กลับบ้านตาก

                  เราพากันไปไหว้พระธาตุที่วัดพระบรมธาตุ ไหว้หลวงพ่อทันใจ แคน ขิม ขลุ่ย สามารถสวดมนต์ท่องนโมได้เองแล้ว ไม่ต้องกล่าวนำให้ จุดธูปเทียนไหว้พระ  แล้วก็ปักไว้ใกล้ๆกัน ขิมกับขลุ่ยชอบเสี่ยงเซียมซี ขิมได้เบอร์17 ขลุ่ยได้เบอร์ 24 ดีทั้งคู่ ส่วนพี่แคนโตแล้ว ทำอะไรๆได้เอง ไม่ต้องให้พ่อแม่ช่วย

                   ก่อนกลับ เราได้ถวายสังฆทานแต่พระสงฆ์ร่วมกัน โดยผมนำกล่าวคำถวาย(อ่านจากหนังสือสวดมนต์ ยังจำไม่ได้ แม้จะไปบ่อย) แม่กับเมีย(น้องเอ้)เป็นผู้ถวาย ตอนพระให้พรเด็กๆก็จะมีส่วนร่วมในการหยาดน้ำ(กรวดน้ำ) พอเสร็จพิธี ขิมกับขลุ่ยจะเป็นผู้นำน้ำหยาดไปรดต้นไม้ ส่วนพี่แคนเติมน้ำลงในชุดกรวดน้ำเพื่อให้คนอื่นๆได้ใช้ต่อ

                   ตอนนั่งรอพระที่วัด ผมถามลูกๆว่า วันแม่ทำอะไรบ้าง ลูกก็บอกว่ากราบแม่ กอดแม่ หอมแก้มแม่ ทำแล้ว ผมก็บอกว่าแล้วแม่ของพ่อ(ย่า)ล่ะ ลูกทำหรือยัง เพราะถ้าไม่มีแม่ของพ่อ ก็ไม่มีพ่อ แล้วก็ไม่มีลูก ลูกๆก็ก้มกราบเท้าคุณย่า กอดย่าและหอมแก้มย่ากันทุกคน ดูแล้วน่ารักดี

                   กลับจากวัด แวะตลาดซื้อกับข้าว ฝนตกพรำๆ บรรยากาศเย็นสบาย ขลุ่ยไม่ลงไปขออยู่รอบนรถกับผม ส่วนย่า เอ้ แคน ขิม ลงไปจ่ายตลาดกัน สักพักก็กลับบ้าน

                   ชีวิตในหนึ่งวันนี้ ไม่มีอะไรมาก แต่ก็มีคุณค่าทางจิตใจมากมายกับครอบครัว แม่ เมีย ลูก

                    บันทึกนี้ไม่มีสาระอะไรมากสำหรับผู้อ่าน แต่ผมอยากเขียน อ่านแล้วคงไม่ว่าอะไรกันนะครับ ขอให้คนทุกคนที่รักแม่มีความสุขมากๆตลอดไปครับ

[sasinanda]

สวัสดีค่ะ

sasinanda

มีสาระมากค่ะ ในความเห็นของดิฉัน เพราะ ครอบครัวที่อบอุ่น มีความรักใคร่ใกล้ชิดแนบแน่น เป็นยอดปรารถนาของทุกคน ความกตัญญูรู้คุณเป็นคุณธรรมอันประเสริฐที่ทุกคนต้องมี ผู้ใหญ๋ต้องทำตัวเป็นตัวอย่างให้แก่เด็กๆค่ะ

[ตันติราพันธ์]

 ได้นำBlog ของคุณหมอขึนไว้ใน แพลนเน็ตของดิฉัน ได้อ่านความสุขที่คุณหมอเล่าแล้ว ก็รู้สึก อิ่มเอมใจ วันนี้ดิฉันเอง ก็ได้จัดงานที่ สอ.เหมือนกันค่ะ ได้ชวนชาบ้านมาทำพิธีถวายพานพุ่ม มีพานดอกมะลิใหญ่น้อยตามแต่จะหามา และมีคนแก่หลายคน นำพวงมาลัยดอกมะลิมาถวายพระแม่ของเขา และย่อถวายความเคารพ ทั้งๆที่ น่าจะมีปัญหาเข่าเสื่อมอยู่ด้วย จากนั้น ก็ให้ผู้สูงอายุนั่งเรียงแถว แล้วให้คนหนุ่มสาว นำดอกมะลิ ที่ทางเราจัดไว้ให้ นำไปกราบ และขอพร เป็นภาพที่ประทับใจค่ะ ได้เห็นการลูบหัว    การกราบ การอวยพร และน้ำตาแห่งความปิติของผู้เฒ่า ดิฉันเองไม่มีคุณแม่แล้ว เลย ถืออุปโลก ผู้สูงอายุคนหนึ่ง แล้วบอกว่า ช่วยเป็นตัวแทนคุณแม่ให้หนูกราบหน่อยนะ แล้วดิฉันก็กราบเท้าท่าน เหมือนที่กราบเท้าแม่เมื่อสมัยแม่มีชีวิตอยู่ ความรู้สึกทีเกิดขึ้น เราสองคนเท่านั้นที่รู้ โดยถ่ายทอดออกมาเป็นน้ำตาทีหลั่งไหลค่ะ

[Dr. Phichet Banyati]

หวังว่าคงได้รับกำลังใจมหาศาลที่จะทำงานในPCUเพื่อชาวบ้านต่อไปนะครับ การใส่ใจในความรู้สึกของคนคือสัญญลักษณ์ของความมีหัวใจของความเป็นมนุษย์ ที่ระบบสาธารณสุขของเรากำลังเพรียกหากันอยู่ครับ

[ไกรวุฒิ]

สวัสดีครับอ.หมอพิเชฐ ผมไกรวุฒิครับ

อาจารย์สบายดีหรือเปล่าครับ..ผมไม่ได้ติดต่ออาจารย์หมอเลยต้องขออภัยด้วยครับ..ตอนนี้ผมมีความสุขกับการเป็นอาจารย์มากเลยครับ และกำลังเตรียมตัวที่จะไปเรียนต่อ ป.เอก แถวๆ อเมริกาครับ(คงอีกไม่นานแล้วครับ)...ด้วยความกรุณาของอาจารย์หมอและเจ้าหน้าที่ทุกๆ ท่านของโรงพยาบาลบ้านตากที่ทำให้ผมมีวันนี้ได้ครับ ต้องขอขอบพระคุณในความกรุณาที่ให้กับผมด้วยครับ...ผมจะหาโอกาสไปเที่ยวที่รพ.บ้านตากอีกครั้งให้ได้แน่นอนครับ

สุดท้ายนี้ขอให้อาจารย์หมอพิเชฐและเจ้าหน้าที่รพ.บ้านตากทุกท่านมีสุขภาพแข็งแรงตลอดไปครับ

สวัสดีครับ

ไกรวุฒิ