เราไม่มีองค์ความรู้ในการจัดการปัญหาคนฆ่าตัวตายหรือไรคะ ?

กำลังมีเรื่องไม่สบายใจมาหลายวันแล้ว คิดทีไรก็กลายเป็นคนบ่อน้ำตาตื้นซะงั้น น้ำตาไหลไปเรื่อยๆ บางที่ก็สะอื้นเป็นเด็กๆ แล้วก็มาเปิดเจอบันทึกของอาจารย์แหววว่าด้วยการทำอัตวินิบาตกรรม

ขณะบันทึกนี้ เพื่อนรักคนหนึ่งก็กำลังถูกฌาปนกิจอยู่บนเมรุใจกลางเมื่องหลวง ด้วยเหตุที่เธอเบื่อหน่ายชีวิตที่ป่วยทางจิต รักษามากว่าสามปีด้วยยาและยา จนเบรอและประสาทหลอน เธอเคยเป็นพยาบาลแล้วหันเหมาเป็นครูโรงเรียนมัธยม ต่อมาป่วยจนทำงานไม่ไหว เธอจึงเออรี่รีไทร์ตามนโยบายรัฐ แล้วอยู่บ้านเพื่อรักษาสุขภาพตามที่แพทย์ให้ความเห็น เท่าที่เราทราบเธอเคยพยายามลงมือปลิดชีวิตตนเองมาก่อนหน้านี้ 2 ครั้งแล้วด้วยมีดและยา แต่ก็รอดมาได้ เพราะยังมีสามัญสำนึกรักชีวิตอยู่ ซึ่งเธอเล่าให้ฟังในครั้งก่อนว่า เป็นเพราะยาที่รับประทาน ทำให้เหมือนประสาทหลอน แต่เพราะคมมีดถูกผิวหนังก็รู้สึกตัว จึงวิ่งไปหาหมอเอง ทำให้ดิฉันยิ่งทักท้วงเรื่องการกินยาของเธอมากยิ่งขึ้น จากเดิมที่ไม่เห็นด้วยอยู่แล้ว เพราะดิฉันเชื่อว่า ปัญหาชีวิตของเราเป็นสาเหตุที่ทำให้เราเจ็บป่วย ดังนั้นหากจะรักษาต้องรักษาที่ความคิดและจิตใจ ซึ่งใหม่ๆเธอก็เห็นด้วย แต่เวลารักษาที่ยิ่งเนิ่นนานออกไป กลับทำให้เธอยิ่งต้องพึ่งยาเพื่อให้นอนหลับ แต่จริงๆแล้วน่าจะเป็นเรื่องความเชื่อมั่นในตัวเองที่ลดถอยลงไปเนื่องจากการต้องพึ่งยามากกว่า ดังนั้นข่าวร้ายในรอบเดือนนี้คือ การจากไปด้วยน้ำมือของตัวเธอเอง ทำให้อากาศอึมครึ้มของอุบลฯยิ่งเศร้าหมองลงอีก ขอคุณพระคุณเจ้าได้โปรดรับดวงวิญญาณที่แสนดี สงบเสงียม ไม่เคยเรียกร้องสิ่งใดจากผู้อื่นของเธอไปสู่สุขคติด้วย

ดิฉันเป็นคนชอบดูหนังโดยเฉพาะหนังฝรั่ง ซึ่งทำให้ได้รับทราบข้อเท็จจริงใหม่ๆที่บ้านเรายังไม่มีเช่น การให้คำปรึกษาของจิตแพทย์บ้าง นักจิตวิทยาบ้าง แต่ที่ผ่านมาเรายังไม่เคยมีเคส จึงคิดว่าคงจะไม่ต่างจากต่างประเทศ จนกระทั่งมีเพื่อน 2 ราย คือรายนี้และอีกรายซึ่งในที่สุดเธอก็พบสัจธรรมด้วยตนเองว่า หมอรักษาไม่ได้หรอก ตราบเท่าที่หมอยังรักษาด้วยยา และทุกครั้งเธอคนหลังนี้ก็จะนำสิ่งที่คุยกับหมอมาเล่าให้ดิฉันฟังอีกอย่างไม่สู้พึงใจเท่าไรนัก และเราก็วิเคราะห์ร่วมกันจนเธอได้คำตอบเอง บางครั้งดิฉันยังแซวเธอว่าให้เอาเงินค่าdoctor feeมาเลี้ยงข้าวดิฉันเหอะ แล้วดิฉันจะรับฟังปัญหาของเธอเอง ปัจจุบันเข้าใจว่าเธอจะเลิกหาหมอจิตแล้ว

ดังนั้นดิฉันจึงเห็นด้วยกับอาจารย์แหววที่เราน่าจะหาองค์ความรู้เกี่ยวกับการทำอัตวินิบาตกรรมของคนไทย เพื่อหาทางออกให้กับอีกหลายชีวิตที่กำลังจะก้าวไปสู่การกระทำดังกล่าว สำหรับบันทึกครั้งนี้องค์ความรู้ของดิฉันซึ่งมาจากชีวิตของเพื่อนรักคนนี้ผู้ซึ่งเชื่อมั่นกับการรักษาด้วยยาฝรั่งคือ ความเจ็บป่วยที่ใจก็ต้องรักษาด้วยใจ

tuksrisada

เขียนเมื่อ 1 ตุลาคม 2007 17:20 น. ()

มีความผิดพลาดในการส่งข้อความทำให้ความเห็นข้างต้นปรากฏชื่อของดิฉันจึงต้องแสดงความรับผิดชอบ เขียนอีกหนึ่งความเห็นค่ะ ข้อยเองเด้อ

tuksrisada

เขียนเมื่อ 1 ตุลาคม 2007 17:26 น. ()

เขียนผิดอีกจนได้ ตกคำว่า" ไม่ "หน้าปรากฏไปนะคะ

ตุ๊ก

wwibul

เขียนเมื่อ 1 ตุลาคม 2007 17:48 น. ()

ขอเสริมข้อมูลครับ
จาก เมืองไทยแข็งแรง (Healthy Thailand) ซึ่งเป็นยุทธศาสตร์การสร้างสุขภาพของประเทศไทย และได้ถูกประกาศเป็นวาระแห่งชาติ เมื่อวันที่ 18 ธันวาคม 2547 ระบุว่า "อัตราฆ่าตัวตายสำเร็จไม่เกิน 7 ต่อประชากรแสนคน" (ต่อปี)