เริ่มกับต้นกับหนึ่ง
สวัสดี....
คงเป็นครั้งแรกทีเดียวที่ได้ up blog กับเค้าบ้างหลังจากที่ได้ทำงานมาเป็นเวลาเดือนกว่า ๆ...
ผ่านเรื่องราวมากมาย....
ผ่านความรู้สึกที่หลากหลายเช่นกัน...
แต่...คงได้เติบโต และได้เรียนรู้จากมัน...พอตัว....
เริ่มต้น...
แค่เริ่มกว่าจะมารวมตัวกันได้...เป๊ะ...หนึ่ง...ต้น....แล้วยังคงต้องมาเชื่อมต่อ...รู้จักจริตกันอีก....เอาเป็นว่า...สนุกดี...
งานแรก...แค่จะต้องวางแผนการทำงานก็เหนื่อยแล้ว...
แทบจะต้องอยู่ใต้สำนึกกันเลยทีเดียว....ว่า node กรุงเทพและปริมณฑล...เป็น node ที่ซิงเอามาก ๆ แต่ทุกคนก็พร้อมจะเรียนรู้ และพลังงานเต็มเปี่ยม...
งานนี้ได้เรียนรู้ตัวเองมาก ๆ ว่า สิ่งที่สำคัญสำหรับเรานั้น ไม่ใช่ความยากง่ายของงาน แต่เป็นที่ความเข้ากันได้ ทั้งตัวและใจของทีมมากกว่า ถ้าเข้ากันได้ คุยกันได้ และรู้ใจกัน พร้อมที่จะช่วยเหลือกัน...อะไรมันจะยากแค่ไหนก็ไม่เห็นจะต้องกลัว...พร้อมจะสู้...และสนุกไปกับมันตลอดเวลา....
เหมือนที่ตัวเองเป็น...กว่าจะรวมตัวกันได้...มันต้องใช้เวลาในการดูแลเอาใจใส่...การอยู่ร่วมกัน....และความพยายามที่จะเข้าใจในธรรมชาติของกันและกัน...นี่เป็นการเรียนรู้อย่างหนึ่ง...อย่างน้อยก็ต้องเรียนรู้ที่จะอยู่ร่วมกันอย่างมีความสุข....
ณ วันนี้...เป๊ะเองคงยังทำสิ่งนี้ได้ไม่ค่อยดีเท่าไร...บางครั้งยังหลุดเอาอารมณ์ตัวเองออกมาบ่อย ๆ... บางครั้งก็ใจดีจนเกินเหตุ ไม่มีความพอดีซะจริง....อย่างไรก็ตามคงจะต้องพยายามต่อไป...แหละ...
อีกอย่าง....เรายังรู้สึกอีกว่า เรายังไม่สามารถดึงความสามารถของทีมเราออกมาได้...เค้าเก่งได้กว่านี้เยอะ...คงยังต้องหาหนทางต่อไป....ไม่รู้เหมือนกัน...ว่าวิธีที่เราทำงานนั้น...มันไปกดทับความสามารถของเค้าเอาไว้บ้างหรือปล่าว....เสียดายความสามารถของน้อง ๆ น่ะ...และเราเป็นตัวปัญหาของเค้าหรือปล่าวนะ...
เอาเถอะ...นี่เป็นสิ่งที่ต้องคิดและเรียนรู้กันต่อไป....
ถึงแม้ตอนนี้จะท้าทาย....ในเรื่องของคน...แต่ตอนนี้...สนุก...กันอยู่มากเลยทีเดียว...อิอิ ส่วนเรื่องงาน...เราพลาดไปหลายอย่างมาก ๆ
ขาดการวางแผนที่ดี.....
....เราวางแผนมาตั้งแต่ต้น ว่าเราจะทำอะไรเมื่อไร....แต่เราดัน...วางไม่ละเอียด...แล้วมักจะพับมันเอาไว้....ไม่เอามันมาดู....จนลืม...และเมื่อจวนตัว...ก็มักจะวิ่งวุ่นกับสิ่งต่าง ๆ แล้วก็จวนตัวจนได้....ขาดความละเอียดรอบคอบ...
...ลืมในเรื่องงานเล็ก ๆ น้อย ๆ เช่น...ถ้าเรารับสมัครน้องให้มาค่ายก้าวแรก...เราควรจะต้องประชาสัมพันธ์ยังไง...ต้องทำใบปลิวหรือปล่าว...หรือว่าต้องส่งข่าวทาง website ยังไง....มีคนทำ artwork ให้มั้ย...มากมาย....สุดท้าย...ก็กระชั้นชิด....จวนตัวเอามาก ๆ น่าสุดท้ายก็เครียด...ตามเคย....
บทเรียนอีกอย่าง...
เรามักจะลืมทำงานกับเครือข่าย....กว่าจะนึกออกก็ป่านชะนี้...ซะแล้ว...แต่ก็ยังพยายามจะต่อไปนะ...
ส่วนอื่น ๆ ที่ได้จากช่วงประชาสัมพันธ์ …roadshow คือเรื่องการประสานงาน และการสร้างความเข้าใจกับโรงเรียนต่าง ๆ ซึ่งถือว่าเป็นเรื่องที่สำคัญมาก....จากประสบการณ์เดิมที่บางโรงเรียนมีมาแย่ ๆ ทำให้เค้าเข้าใจเรายาก และปิดใจที่จะยอมรับการทำงานอย่างเรา...เช่น โรงเรียนหนึ่งเคยถูกบริษัทออแกไนซ์เข้าไปขายงานกิจกรรมให้ พอโรงเรียนตกลงใจทำ และทำงานให้ทุกอย่าง...งานนั้นก็กลายเป็นผลงานของออแกไนซ์ไป....เค้าเลยเข็ดมาก...ต้องอธิบายกันอยู่นานเชียว....
อีกอย่าง...เงื่อนไขของโรงเรียนบางแห่ง.... เช่น...ต้องมีใบประกาศนียบัตรให้....เป็นต้น....บางโรงเรียนอยากจะประชาสัมพันธ์โรงเรียนเค้า....เฮ้อ...เอาเข้าไป...ต้องสู้ต่อไป...จีบัน
เอาล่ะ....ครั้งแรกของการเขียน blog คงพอก่อน...
แล้วจะพยายามมา up เรื่อย ๆ นะ....
ขอบคุณมนุษย์ทุกคนบนโลกใบนี้....ที่บังเอิญมาเจอกัน....
เป๊ะ....
ความเห็น (3)
- สวัสดีครับ
- 5555555555
- ยินดีที่ได้รู้จักกันครับ เป๊ะ
- ....
เริ่มที่หนึ่ง ยังดีกว่าเริ่มที่ ศูนย์นะครับ พี่เป๊ะ
แอบเป็นกำลังใจให้นะ
เวลาเห็นพวกพี่ทำงาน หน้าเครียดเป็นตูดลิงรวมหมู่กันเลยทีเดียว
เ็้ห็นพวกพี่ทำงานกันขะมักเขม้น
แล้วอดห่วงน้องชายไม่ได้เลยฮะ ฝากดูแลเจ้าต้นกุฟฟี่ด้วยน้าาา
เลี้ยงให้มันอ้วนท้วนสมบูรณืด้วยนาคร้าาบ
ก้าวแรกใกล้เข้ามาแล้วสู้ๆเน้อ
พี่เป๊ะสู้ๆ
มาร่วมเรียนรู้ไปด้วยกันนะคะ :)