รักของคุณยาย
สวัสดีค่ะ
วันนี้ไม่รู้ว่าจะเล่าเรื่องอะไรดี บังเอิญมีคุณยายคนหนึ่งที่เป็นผู้ปกครองนักเรียนชั้นป. 2 มาขอย้ายหลานไปเรียนที่ อ. บ้านไผ่ จังหวัดขอนแก่น พอครูตุ้มใหเขียนใบคำร้อง...คุณยายบอกว่ามองไม่เห็นให้ครูตุ้ม เขียนให้ พอกรอกข้อมูล ว่าจะย้ายไปเรียนโรงเรียนอะไร....คุณยายร้องให้โฮเลยค่ะ...ครูตุ้มเลยถามว่าร้องทำไมคะคุณยาย....คุณยายเลยบอกว่าฉันจะพูดความจริงกับอาจารย์........ที่จะย้ายไปเรียนที่บ้านไผ่ ยังไม่รู้ว่าจะเรียนโรงเรียนอะไรเลยจะไปอยู่กับลูกสาว .....จะหนีตาไป...หลานไม่มีปัญหาหรอกคะอาจารย์...มีปัญหาอยู่ที่ตา...ตาดื่มเหล้าเมาแล้วชอบหาเรื่องฉัน...ไล่ตี..ไล่ตบ..ยายต้องพาหลานหนีไปนอนบ้านญาติบ่อยๆ สงสารหลาน และฉันก็ไม่อยากจะอดทนอีกแล้ว ครูตุ้มเลยบอกว่า...คุณยายคะตอนนี้เรากำลังโมโหก็ว่าจะไปให้พ้นๆ แต่ที่จริงแล้วคนเรา อยู่ด้วยกันจนมีลูกมีหลานมากมายขนาดนี้คงจะต้องมีห่วงกันบ้างนะคะ...คุณยายก็เอาแต่ร้องและเช็ดน้ำตาแล้วพูดว่า ....ฉันจะทำอย่างไรคะอาจารย์...เอาอย่างนี้นะคะคุณยาย ถ้าคุณยายไปหาลูกสาวแล้วอารมณ์ดี...คิดถึงตาไปสัก 2-3 วันหาโรงเรียนได้แล้วโทรมาบอกครูตุ้มนะคะ....ว่ามีที่เรียนก็แจ้งว่าเรียนที่โรงเรียนอะไร...หรือคุณยายหายโกรธตา....จะพาหลานมาเรียนที่โรงเรียนบ้านกระทุ่มตามเดิมก็ได้...คุณยายยกมือไหว้ครูตุ้มและขอบคุณอารมณ์คุณยายรู้สึกว่าจะดีขึ้นมาก คุณยายบอกว่าใจจริงก็ไม่อยากให้หลานไปเรียนที่อื่นหรอกคะ เพราะว่าเรียนที่นี่ก็ดีแล้ว อุตส่าห์ส่งข้ามอำเภอมาเพราะต้องการให้หลานเรียนที่ดีๆ แต่ก็อดทนตาไม่ได้อาจารย์คะยายจะเอาหลานไปวันนี้เลยได้ไหมคะ ...ครูตุ้มบอกว่าเอาไปได้แต่พอไปถึงอำเภอบ้านไผ่ต้องไปติดต่อที่โรงเรียนเลยนะคะเดี๋ยวเด็กจะเสียการเรียน...แล้วโทรมาแจ้งว่าเรียนโรงเรียนอะไร...คุณยายไปบอกครูประจำชั้นด้วยนะคะ...อย่าลืมโทรมานะคะครูตุ้มย้ำ
ความรักของคุณยายที่มีต่อหลานมากมายมหาศาล....แม้จะต้องลาจากคนที่ตนรัก และมีลูกหลานเต็มบ้านเต็มเมืองแล้วก็ตามเพื่อหลานยายทำได้ทั้งนั้น ดังสุภาษิตของเขมรมีว่า สะลันโกนมาเบา สะลันเจามาเด๊าะ หมายความว่า รักลูกเพียงหนึ่งกระสอบข้าว รักหลานเท่าข้าวเต็มเกวียน นี่แหละเขาเรียกว่ารักแท้ที่ยั่งยืน ไม่มีช่องว่างในหัวใจให้ใครมากกว่าลูกหลาน
ความเห็น (4)
อ่านเรื่องนี้แล้วรู้สึกหลายๆอย่างค่ะ..
ความอบอุ่นในครอบครัวเนี่ยสำคัญมาก..เพราะมันสามารถส่งผลต่อการดำเนินชีวิตของคนทุกคนในครอบครัวเลยทีเดียว..ฟังแล้วก็เห็นใจคุณยาย..สงสารหลานที่จะต้องระเหไปอยู่ที่อื่นด้วยเหตุที่ไม่สมควร..ดีที่มีคุณครูคอยให้คำปรึกษาและแนะนำ..จริงๆนะคะ..คนเราไม่ต้องอะไรให้กันมากหรอก..เพียงแค่ความรู้สึกจริงใจ..และกำลังใจ..เนี่ย..วิเศษที่สุดที่เราสามารถทำให้แก่กันได้ ซึ่งก็ไม่ได้มีความลำบากยากเข็ญอะไรเลย แล้วสังคมจะน่าอยู่ขึ้นอีกมากมายเลยค่ะ..ขอบคุณค่ะ..
สวัสดีค่ะ..พี่
sasinanda
ไปอบรมนี้ไปกันทั้งโรงเรียนเลยค่ะ..เป็นโครงการวิถีพุทธซึ่งวัดธรรมกายร่วมด้วยช่วยกันค่ะ..
แอ๊วดีใจค่ะ..ที่มีโอกาสได้ไปฝึกปฏิบัติด้วยตัวเอง..และยังได้นำวิธีฝึกนิสัยดีมาปฏิบัติและปลูกฝังกับลูกศิษย์ตัวน้อยด้วย...ได้ข้อคิดกระตุกใจหลายๆอย่างที่บางทีเราก็หลงลืมไป..คราวนี้เลยตั้งใจไว้ว่า..จะพยายามมีสติทุกลมหายใจเพื่อความไม่ประมาทค่ะ..ประทับใจก็หลายๆอย่างค่ะ..โดยเฉพาะหลักคำสอนเป็นเหตุเป็นผลตามหลักพุทธศาสนา อีกทั้งกิริยาของพระสงฆ์ก็งดงาม ความสะอาดของวัด และระเบียบวินัย ทุกอย่างดีมาก ค่ะ..มองอะไรก็สบายตาสบายใจ...เอื้อต่อการสงบใจดีมาก..พี่ศศินันท์มีอะไรดีๆ..ข้อคิดดีๆในการดำเนินชีวิตเขียนให้อ่านอีกนะคะ..รออ่านต่ออยู่ค่ะ..ขอบคุณมากๆค่ะ
สวัสดีค่ะน้องแอ๊วที่น่ารัก
พี่ขอขอบคุณแอ๊วมากนะคะที่ให้กำลังใจพี่มาตลอด มันคือพลังอันยิ่งใหญ่และมันเป็นกำลังใจให้กันและกัน คนที่มีธรรมะเท่านั้นที่เข้าใจ
ขอบคุณค่ะ
ได้มาอ่านรักของคุณยาย โดย..คุณครูตุ้มแล้วเข้าใจถึงความรู้สึกของคุณยาย ว่ารักหลานมากแค่ไหนไม่สามารถบรรยายได้ นี่แหละคือรัก