ฉันมาที่บ้านครูบาสุทธินันท์เป็นครั้งที่สอง เจอ ชาวบล็อกที่รู้จักกันแล้ว อย่าง ครอบครัวครูบาฯ ครอบครัวครูอ้อย ครอบครัวครูเสือและ ขจิต ก็ให้ประทับใจเหมือนเดิม และยิ่งเจอกันก็ยิ่งรู้งานมากขึ้น ว่าเราจะช่วยอะไรในงานนี้บ้าง
ชาวบล็อกที่เพิ่งเจอก็เหมือนคุ้นเคย ตอนมาก็เจอ ท่านผอ.เม็กดำ มาต้อนรับกับพี่ประสงค์ และคุณศิริพงษ์ และได้พบกับ อาจารย์ แฮนดี้ ก็คุยแนะนำตัวอย่างกันเองมาก หรืออย่าง พี่สมพิศ ก็คุยอย่างสนิทสนม กับอาจารย์กมลวัลย์ เมื่อฉันเดินไปรับที่รถ อาจารย์ยิ้มๆมองหน้า แล้วบอกว่า “ นี่ต้องคุณดอกแก้ว ใช่มั้ย “
ตอนปลูกต้นไม้ ก็พบกับครอบครัวของ “ ป้าเจี๊ยบ “ ฉันรู้สึกดีมากเวลาแนะนำตัวกับ พี่เจี๊ยบ ไม่มีที่เราจะดูห่างเหิน ทั้งที่น่าจะดูเคอะเขิน แต่เป็นเรื่องที่น่าแปลก ฉันรู้สึกว่าชาวบล็อก พื้นฐาน คือผู้ที่พร้อมจะรู้จัก และเป็นมิตรไมตรีอย่างเปิดเผยกับเพื่อนในโลกไซเบอร์แห่งนี้ ยิ่งหลานๆของพี่เจี๊ยบก็ชอบงานปลูกต้นไม้อย่างมาก แม้ว่า พ่อ แม่ที่มาด้วยจะเหงื่อตกกับการยกปุ๋ย ขุดดินแล้ว หลานชายที่ชื่อ น้องแพททริค ก็สนุกมาก และต้องการขุดดินไม่หยุด เมื่อถึงเวลาทำอาหารก็ขอทำเองด้วยความสนใจอย่างแรงกล้า ...ตำส้มตำ
อย่างพบ อาจารย์แป๋ว กับพี่บางทราย ก็ครั้งแรกอีก แต่ก็มีเรื่องคุยรอถามอยู่แล้ว
เจอน้องออตอีก ก็คุยกันแต่เรื่องผ้าทอ ผ้าโบราณ และได้มีโอกาสดูสมุดบันทึกน้องออต มีรูปวาดที่ลอกมาจากฝาผนังวัดต่างๆในอิสานเยอะมาก ตื่นเต้นๆ
และที่ประทับใจ น้องไผ่ ตัวเล็กๆ กลมๆ อยู่ป. 2 ลูกชาย พี่สิงห์ป่าสัก กับคุณแม่เข่ง จากกำแพงเพชร จะเป็นช่างภาพประจำงานของเรา เวลาประชุมพูดคุย หรือกิจกรรมต่างๆ น้องไผ่ จะคอยจับภาพของผู้ใหญ่ ทุกชอท เวลาว่างก็คอยสอบถามการทำงานของกล้องต่างๆ ที่แตกต่างจากกล้องที่มีอยู่
อาจารย์แฮนดี้ เล่าว่า “ น้องไผ่สนใจเรียนรู้มากแต่เวลาเจอกล้องวีดีโอ หรือกล้องอื่น ฟังไปฟังมา ก็บอกว่า ...กล้องนี้ดี แต่ซับซ้อน เกินไป ...”
หรือเวลาน้องไผ่ เดินไปมา ถ่ายรูปคนโน้น คนนี้เสร็จ ก็จะเดินวนกลับมา หอมแก้มพ่อ ...อื่อ ฮือ....
น้องดอกแก้ว นึกถึงเฮฮาศาสตร์ นึกถึงพี่ก็นึกถึง Point ASIA นะ เอาไปใช้ประโยชน์ซะ
สวัสดีค่ะพี่หน่อยคิถถึงมากค่ะ แต่ว่รา
เอ ทำไมครูอ้อย ถึง ครับ ครับ ได้หละคะ ครูอ้อยตัวจริงรึเปล่าเอ่ย
ยิ้ม ๆ ค่ะ
ไม่ได้เป็นคนแรกก็ไม่เป็นไรครับ .. Paew Sensei
ตบมือ หรือ หัวเราะทีหลังย่อมดังกว่าครับ .. อิ อิ อิ.
ประทับใจคุณ ดอกแก้ว .. เห็นความมุ่งมั่น เห็นอุดมการณ์ชัดเจน เพียงแค่คุยกันไม่กี่คำ .. แสดงว่าปริมาณของความคิดหวังในสิ่งดีๆ เพื่อชีวิต เพื่อสังคมมีอยู่ในตัวตนมาก จนปิดไม่มิด ขอเป็นกำลังใจให้เดินหน้าต่อไป บนเส้นทางที่เลือกแล้วนั้นครับ
คิดถึงคุณหน่อยค่ะ อยากไปเยี่ยมที่เด็กรักป่าค่ะ
และขอหัวเราะทีหลัง อ.Handy ค่ะ อิอิอิ
พี่หน่อยคะ
ถึงแม้ไม่ได้ไปในครั้งนี้
แต่บรรยากาศวันเฮฮาฯ ครั้งที่ 1 ยังติดตาตรึงใจถึงทุกวัน
คิดถึงวันไปเดินป่า คิดถึงเณรน้อย มีโอกาสคงได้ไปอีกครั้งค่ะ
งานหน้าน้าอ๊อบไม่รู้จะแบกเด็ก ๆ ไหวอยู่ไหม
ฮา.....
น้องอึ่งออบ...สบายดีนะ พี่ยังนึกถึงตอนทานข้าวแล้วคุยกัน เรื่องไม่เป็นเรื่อง ก็สนุกดี คราวทีแล้วก็เจอกันแป็บเดียวนะ....ไว้โอกาสหน้านะ...เจอกันอีกจ้า
สวัสดีค่ะ พี่หน่อย ^ ^
แวะมาทักทายค่ะ ถึงบ้านเรียบร้อยดีนะคะ น่าเสียดายที่ตุ๋ยไม่ได้อยู่เล่นงานวัด พี่หน่อยสร้างรอยยิ้มอยู่เสมอเลยนะคะ ไม่ว่ากับเด็กหรือผู้ใหญ่ค่ะ ดีใจที่ได้พบจริงๆค่ะ ^ ^
มาแบ่งความสนุกครับ เสียดายได้ไปนะ