Comment การเขียนเรื่อง KM ลงบล็อก

อาจารย์ใจเย็นๆซิค่ะ  ทุกที่กำลังพยายามค่ะ ถึงอย่างไรก็เป็นการเริ่มต้นที่ดีไม่ใช่เหรอค่ะ

     กราบเรียนอาจารย์วิจารณ์ที่เคารพ

               กระผมขอเสนอข้อคิดเห็นเกี่ยวกับเรื่องนี้หน่อยนะครับ  จังหวัดชุมพรได้จัดฝึกอบรมเชิงปฏิบัติการ KM ให้กับหน่วยงานภายในจังหวัด ขณะนี้ทุกส่วนราชการได้รับความรู้เรื่องดังกล่าวไปแล้ว โดยมีเครื่องมือช่วยก็คือ "Webblog"  ทุกส่วนราชการกำลังลองผิดลองถูกกับของเล่นใหม่  สักวันหนึ่งคงจะรู้วิธีเล่นที่แท้จริง รู้ถึงประโยชน์ที่จะได้รับ

               กระผมสมาชิกคนหนึ่งของส่วนราชการจังหวัดชุมพร ต้องขอขอบคุณอาจารย์ไว้ ณโอกาสนี้ด้วยครับ  กระผมเริ่มเห็นคุณค่าและวิธีการใช้บล็อกได้ชัดเจนขึ้น

                                                 วิศิษย์ศักดิ์  ศิริวัฒน์

    ดิฉันไม่ใช่ข้าราชการ และก็ไม่ได้อยู่ในชุมพร ค่ะ   กำลังเป็นมือใหม่หัดเขียน blog เหมือนกัน คิดว่าการเริ่มต้นเข้ามาเขียนของทุกที่เป็นเรื่องที่ดีค่ะ แม้แรกๆ อาจจะยังดูเหมือนเขียนรายงานการประชุม หรือรายงานการเดินทาง หรืออื่นๆ บ้าง  แต่เมื่อเขียนมากขึ้น อ่านของคนอื่นมากขึ้น ก็จะกล้าแสดงความคิด ความรู้ แลกเปลี่ยนออกมามากขึ้นค่ะ (อิสระความคิดมากขึ้น)   ขอให้ทุกคนพยายามเข้าค่ะ ตัวดิฉันเองก็จะพยายามด้วยค่ะ     อาจารย์ใจเย็นรอหน่อยนะคะ   ของแบบนี้ไม่ทำไม่รู้  เขียนไปเรียนไปค่ะ  เดี๋ยวมือใหม่กลัวเลยไม่กล้าเขียนค่ะ 

เห็นด้วยที่สุดเลยค่ะ

ผมเสนอความคิดว่า เราอาจจะต้อง "ทำลายกำแพง" กันก่อนดีไหมครับ ผมมีความรู้สึกว่าคนเขียนอาจจะมีความรู้สึกกล้าๆ กลัวๆ เดี๋ยวเขียนแล้วจะ "ผิด" ครับ

สาเหตุก็เพราะบล๊อกนี่มีความเป็นเจ้าของอยู่ ผมคิดว่าคนเขียนกลัวว่าถ้าเขียนผิดแล้วเดี๋ยวจะมี "a consequence" ตามมา ดังนั้นเขียนเรื่องอะไรที่โอกาสผิดน้อยๆ ดีกว่า (อาทิเช่น core competence)

ผมเสนอว่าอาจจะต้องเริ่มจากพวกเรากันเองภายใน สคส. ก่อนเขียนอะไรที่ "a little bit extreme and unusual" สักนิด ให้คนเขียนคนอื่นได้ความรู้สึกว่า "สนุก" และ "ไม่เป็นไรที่จะเขียนอย่างที่ใจคิด" ส่วนคนอ่านก็ได้เกิดวัฒนธรรม "มันบล๊อกของเขา จะเขียนอะไรมันก็เรื่องของเขา" และ "ถ้าเราอยากอ่านเราก็อ่าน ถ้าเราไม่อยากอ่านเราก็อ่านอย่างอื่น"

ผมขอยกตัวอย่างที่เราอาจทำได้ที่เริ่มจาก สคส. นะครับ ตัวอย่างเช่น คุณธวัชบ่นเรื่องการหาอาหารมุสลิมทานยากตอนเที่ยงในบริเวณนั้น เลยต้องมีเทคนิคในการทานอาหาร หรือคุณน้ำคิดเรื่องระบบโทรศัพท์ในฝันสำหรับการติดต่อกับสื่อมวลชนทั้งหลายซึ่งเป็นความคิดที่ "แปลก" ส่วน อ.กรกฎก็ขอสักเรื่องที่ใครอ่านแล้ว "it's just plainly wrong" อย่างนี้เป็นต้น

ผมคิดว่าบล๊อกในโลกนี่เริ่มต้นที่ด้วย keywords "rant, rave, and musing" ครับ ดังนั้นเพื่อสนับสนุนการเขียน เราอาจจะต้องสนับสนุนในธรรมชาติของบล๊อกตรงนี้ส่วนหนึ่ง

อย่างไรก็ตามภายใต้วัฒนธรรม conflict avoidance เพราะ a conflict tends to get personal. ของไทยเรา เรื่องนี้ก็อาจจะบริหารยากหน่อย (เห็นไหมแป๊บเดียว ผมก็ rant หาเรื่องเสียแล้ว) แต่ถ้าไม่บริหารเราก็จะอาจไม่ได้เห็นการเขียนมากนัก เพราะจะเขียนแต่ละที "ต้องคิดแล้วคิดอีก" ครับ

ผมว่ามันแปลก ๆ ตั้งแต่เริ่มแล้วล่ะครับ

บล็อกมันเกิดมาจาก "ฉันอยากเขียน"

ไม่ใช่ "มีคนอยากให้ฉันเขียน" หรือ "การบ้าน"

ลองดูเนื้อหาของ'บล็อก'ใน GotoKnow ก็จะพอเดาได้ว่า "อาทิตย์ที่แล้วเรียนอะไรกันมาบ้าง"
เพราะเนื้อหาจะออกมาทำนองเดียวกันซะเยอะ (แต่ที่น่าสนใจก็มีนะครับ ไม่ใช่ไม่มี) หรือไม่บางทีก็เหมือนกำลังอ่านสไลด์ในห้องเรียนอยู่

ผมพูดในฐานะคนเขียนบล็อกนะครับ ไร้ความรู้เรื่อง KM ไม่กล้าพูดเรื่องนั้น 

บล็อกของกลุ่มคนลีนุกซ์ 

http://linux.thai.net/planet/

ลองอ่านดูเล่น ๆ ครับ

คุณ bact ครับ พวกบล๊อกที่มีลักษณะเหมือนทำการบ้านส่งนั้นเป็นนักศึกษาที่เรียนกับผมเอง การบ้านก็เป็นลักษณะให้บล๊อกเกี่ยวกับเรื่องที่จะเรียนสัปดาห์หน้า (จะได้เป็นการเตรียมตัว) และบล๊อกเกี่ยวกับเรื่องที่เรียนมา รวมทั้งเรื่องอื่นๆ ที่สนใจ หวังจะเห็นนักศึกษาบล๊อกกันสนุกสนาน แต่ก็ดูเหมือนจะไม่เป็นเช่นนั้น ระบบบล๊อกก็เลยกลายเป็นระบบส่งการบ้านออนไลน์ไปครับ

ผมกำลังสงสัยว่า "ความอยากเขียน" ซึ่งเป็น "ราก" ของบล๊อกนี่มันเกี่ยวพันกับวัฒนธรรมของสังคมในหลายประเด็น อาทิเช่น วัฒนธรรมการกล้าแสดงออก วัฒนธรรมของการช่างคิดช่างเขียน วัฒนธรรมของการใฝ่หาและแสดง identity ของตัวเอง วัฒนธรรมในการยอมรับผู้อื่น เป็นต้น

แต่ถ้าเข้าเรื่องวัฒนธรรมแล้ว ผมก็ไม่ค่อยรู้เรื่องอะไรเท่าไหร่ ขอส่งลูกต่อให้ผู้รู้แล้วกัน ผมกลับไปเล่นกองหลังต่อดีกว่า ;-)

รับลูกแล้ว ยิงเปรี้ยง!

โน่น ข้ามคานไปไกล

... นึกว่ารักบี้!

เขียนกันไปเรื่อย ๆ ครับ

เดี๋ยวก็ชินแหละครับ ผมว่า

เขียน ๆ อ่าน ๆ ใส่ความเห็นไปมา จุดเป็นประเด็นใหม่ให้ไปเขียนบันทึกใหม่

เหมือนคุยกับคนไม่เคยรู้จัก แรก ๆ ก็ไม่รู้จะคุยอะไรน่ะแหละ

ก็วนไปวนมาแค่ ชื่ออะไร ทำอะไร เรียนอะไร มาจากไหน .... เงียบ

กว่าจะหาเรื่องที่คุยได้ลื่น ๆ นี่ไม่ใช่ง่าย ๆ แต่พอเริ่มได้แล้ว ก็ไหลไปเรื่อยล่ะ

แน่นอน จะคุยได้ลื่น ก็ต้องเป็นเรื่องที่สนใจด้วย

...

อืม หรือว่าเพราะรู้สึกว่ามี "ผู้ใหญ่" ดูอยู่ ก็เลย'เกร็ง'กัน ?

บล็อกแนะนำ

ตามอ่านแล้วรู้สึกว่าได้ความรู้ดี, สิ่งต่าง ๆ ที่พี่เค้าเขียน มาจากงานที่ทำทั้งนั้น

พอทดลองอะไรได้ผลยังไง ก็เอามาบันทึกไว้, พร้อมแนวคิดอื่น ๆ + แหล่งอ้างอิงให้ไปศึกษาต่อได้

pok's blogger

http://pphetra.blogspot.com/

เรียน อ.หมอวิจารณ์และผู้ทรงคุณวุฒิ

    หัวข้อการส่งการบ้านเขียนไปตามวัตถุประสงค์นั้น..เพราะเนื้อหานั้นเป็นการทำการบ้านที่ทุกคนร่วมกันทำเพื่อส่งให้เพื่อนในชั้นเรียนและอ.ที่สอน และทุกท่านชี้แนะ..ขอน้อมรับและปรับปรุง พวกเราก็เลยพลอยมีความรู้จากทุกท่านที่กรุณาชี้แนะ..วันนั้นจำได้ว่าทุกคนในองค์กรมีความกระตือรือร้นที่..เดินทางมาจากทุกอำเภอของจังหวัดชุมพร..เพื่อทำงานชิ้นนี้..ทุกคนมาโดยนัดหมายกันแต่ไม่โดนบังคับเหมือนโครงการอื่น ๆ คนที่พิมพ์ก็ใช้ความพยายามหลายครั้งกว่าจะส่งขึ้น Web เพราะเพิ่งรู้จัก กับ blog  ..คิดว่าน่าจะใช้ส่งการบ้าน..ก่อนไปเรียนรู้... พอมาอ่านคำชี้แนะจากอ. วิจารณ์และผู้รู้ ผู้สนใจทุกท่านก็รู้สึก ตื่นเต้น และอ.วิจารณืยังกรุณาให้คะแนนด้วย..หน่วยงานเล็กๆ ที่อยู่ไกลปืนเที่ยงรู้สึกเป็นเกียรติมาก...แสดงว่า ทุกท่านมีจิตสาธารณะ(จำที่เขาพูด) ขอบคุณค่ะ 

เรียน.อ.จารย์หมอ

      ตื่นเต้นและดีใจที่อาจารย์กรุณาให้เกรด... สดงว่าอ. คอยดูแล   เราจะได้ทราบสมรรถนะของเราและจะช่วยกันยกระดับต่อไป  ตามตารางอิสรภาพ..ได้พยายามเขียนใหม่แล้วช่วยแนะนำด้วยนะคะ  กระทงหลงทางค่ะ