เรื่องตลกในห้องเรียน
เมื่อวานสอนวิชาเศรษฐศาสตร์พื้นฐานให้กับนักศึกษาวิศวกรรมโยธา
ดิฉันก็ร่ายยาวเกี่ยวกับอัตราดอกเบี้ย การหาค่างวด การหา present value ฯลฯ มาเต็มๆ เป็นเวลาชั่วโมงครึ่ง ได้เวลา break พอดี ดิฉันก็เหนื่อยอยากพักเหมือนกัน แล้วเด็กๆ ก็งคงอยากไปห้องน้ำหรือ หาน้ำกินด้วย
พอจบตัวอย่างที่กำลังสอนอยู่อย่างเมามันเรื่องการคำนวณดอกเบี้ย ดิฉันก็บอกว่า...........
"เอ้า...พักก่อน ๑๕ เปอร์เซนต์ "
เท่านั้นแหละ เสียง...... " ฮา.ฮา....." ดังขึ้นทั้งห้อง...
ดิฉันก็เริ่มหัวเราะบ้าง เพราะตั้งใจพูด ๑๕ นาที แต่ดันกลายเป็น ๑๕ เปอร์เซนต์ ^ ^
นักศึกษาสาวคนหนึ่งถามขึ้นมาว่า "๑๕ เปอร์เซนต์ของชั่วโมงหรือคะอาจารย์" 5555
เล่าเล่นๆ คลายเครียดค่ะ ^ ^
ความเห็น (26)
ดีนะที่เขียนเล่าแล้วยังมีคนหายเครียดบ้าง ๘๕% ก็ยังดี ^ ^
ตอนนั้น พอรู้ตัวอย่างพูดผิด หน้าเนี่ยร้อน..ขึ้นมาเลย 5555 ยังขำตัวเองอยู่เลยค่ะ พูดไปได้ไง เปิ่นจริงๆ สติสตังค์หายหมด... ^ ^
สวัสดีค่ะ
อย่างนี้เรียกว่า สอนติดพันค่ะ
ก็น่ารักดีนะคะ ไม่เครียด
อยากเล่านิดนึง แต่ไม่ขำนะคะ
เป็นเรื่องคำพูดติดปากของอาจารย์ ตอนสอนเด็กๆ
แต่เวลาสอนพวกผู้ใหญ่ พูดแล้วจะโดนแซว
เคยไปอบรมเรื่องหลักเศรษฐศาสตร์คล้ายๆอย่างนี้ ที่ม.ธรรมศาสตร์ เป็นลักษณะ mba course
อาจารย์ผู้หญิงคนหนึ่ง สอนนักเรียนจนติดคำว่า ตามกันทันไหมคะเนี่ย ๆๆๆ
พอสอนจบวรรคหนึ่งก็ถามแต่คำนี้
มีเพื่อนเรียนด้วยกัน จบวิศวะโยธาปริญญาโท อดรนทนไม่ได้ สวนออกไปว่า
ตามไม่ทันหรอกครับ
อาจารย์หันมามอง และคงจะรู้ตัว ไม่พูดประโยคนั้นอีกเลย แต่พี่ไม่อยากให้เพื่อนพูดแบบนั้น เพราะอาจารย์ไม่ได้ตั้งใจหรอก แค่ติดปาก
- จากสิบห้า นาที ที่เคยเห็น
- เป็นสิบห้า เปอร์เซ็นต์ เสียแล้วนั่น
- เพราะเหน็ดเหนื่อย เหลือล้น กมลวัลย์
- จนลิ้นพัน เผลอพลั้ง ไม่ตั้งใจ
- ลูกติดพัน จิตมั่น เศรษฐศาสตร์
- ทำให้อาจ พะวง หลงเพลินได้
- แต่ผลดี เครียดมี ก็หายไป
- เสียงหัวเราะ พาให้ ใจเบิกบาน
โอ้โห มาเร็วจริงๆ เลยคุณซูซาน Little Jazz \(^o^)/
^ ^
เมื่อกี้มีปัญหาเปิดหน้าต่างตอบไม่ได้อีกแล้ว... เพิ่งภาวนาแล้วก็ไป delete cookies และ delete temporary internet files แล้วถึงจะใช้ได้ แต่ไม่รู้ครั้งหน้าจะ work หรือเปล่า...
คลำหาสตางค์ดูแล้ว ยังอยู่ ยังอยู่ มีพอซื้อเสื้อ sss แน่... 5555 ส่วนสติ...ขอเช็คแป๊บนึง.... อือ..อือ.. ยังอยู่ ยังอยู่เหมือนกัน ^ ^
มุกนี้สุดยอดค่ะอาจารย์.... ฮาร้อยเปอร์เซ็นต์เลยอะค่ะ : )
สวัสดีค่ะคุณพี่ศศินันท์ sasinanda
วันนั้นสอนติดพันจริงๆ ค่ะ เพราะพูดคำว่าเปอร์เซนต์บ่อยมากๆ ในชั่วโมงครึ่งนั้นๆ แต่ก็ไม่เคยเป็นถึงขนาดนี้มาก่อนค่ะ
คิดย้อนไปดู ตอนนั้นกำลังตัดสินใจว่าจะเบรคตรงนี้ดีไหม แล้วก็ดูว่าถ้าเด็กเบรคไปนานแล้วกลับมาเรียนต่อจะเสียจังหวะไหม เพราะให้เบรค ๑๕ นาที แต่ส่วนใหญ่เขาจะไปกัน ๒๐ - ๓๐ นาที พอกลับมาก็ต่อไม่ติด เสียจังหวะการเรียนค่ะ
คงเป็นเพราะคิดหลายเรื่องพร้อมกันในหัว ทำให้ขาดสติไปควบคุมการพูด ก็เลยกลายเป็นเรื่องฮา ดีเหมือนกันค่ะ
เรื่องตัวอย่างที่คุณพี่เล่าให้ฟัง ดิฉันเห็นด้วยค่ะว่ามันเป็น occupational hazard ของคนสอน ที่ต้องคอยถามว่า ทันไหม ทันไหม เข้าใจไหม ด้วยความเป็นห่วง กังวลว่าคนเรียนจะตามไม่ทันน่ะค่ะ แล้วก็เลยกลายเป็นคาถาติดตัว ^ ^
ตัวเองก็เป็นคนพูดเร็วเหมือนกัน ต้องคอยระวังให้ช้าลง แล้วก็คงต้องคอยระวังไม่ให้มีคาถาประจำตัวเหมือนกันค่ะ
ขอบคุณที่เล่าเรื่องตัวอย่างให้ฟังนะคะ น่าเห็นใจอาจารย์ท่านนั้นเหมือนกัน แต่คิดในแง่ดี อาจารย์ก็จะได้รู้ตัว แล้วไม่พูดอีก เป็นประโยชน์กับท่านในอนาคตนะค่ะ ^ ^
สวัสดีครับ อ.กมลย์วัลย์
- การพลาดแบบนี้ดีครับ
- การเรียนใดๆที่มีเสียงหัวเราะบ้างดีครับ
- อาจารย์ทำเป็นเผลอบ้างเถอะ ผมว่าได้บรรยากาศที่ดีต่อการเรียน
สวัสดีค่ะ อ.พิสูจน์
ไม่ได้ไปเยี่ยมอาจารย์ที่บันทึกหลายวันแล้ว อาจารย์มาเยี่ยมถึงที่ ดีใจมากๆ เลยค่ะ ^ ^
อาจารย์เขียนกลอนได้ประทับใจมากค่ะ โดยเฉพาะที่เขียนว่า "เพราะเหน็ดเหนื่อย เหลือล้น กมลวัลย์" อ่านดูแล้วทำให้รู้สึกเห็นใจตัวเองมากเลยค่ะ 5555
สวัสดีค่ะ อ.ดอกไม้ทะเล
เหมือนไม่เจอกันนาน นนนน.. เลยค่ะ คิดถึงอยู่เหมือนกัน แต่คิดว่าจะต้องสอนหนักแน่ๆ เลย
ถ้าชอบมุกหลุดแบบนี้ ให้ยืมเอาไปใช้ได้เลยค่ะ แต่ต้องเป็นธรรมชาติแบบดิฉันนะคะ หลุดของจริงค่ะ ถึงจะฮา... ^ ^
เวลาอนุญาตให้นักเรียนไปพัก ต้องทำหน้าขึงขัง จริงจัง เพื่อจะกำชับเวลากลับเข้าห้องเรียนต่อ..แล้วก็พูดว่า เอ้า..พักก่อน ๑๕ เปอร์เซนต์ แล้วทำหน้าเฉยๆ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นนะคะ รับรอง... ฮาค่ะ ^ ^
สวัสดีค่ะคุณ บางทราย (คนเข็นครก ขึ้นภูเขา)
เห็นด้วยเลยค่ะว่าเรียนแล้วมีหัวเราะกันบ้างจะสนุก และทำให้เด็กสนใจเรียนมากขึ้นค่ะ
ดิฉันมาคิดดูรู้สึกว่าดีเหมือนกันว่าตัวเองแสดงให้เด็กเห็นว่าเป็นคนที่ทำผิดพลาดได้ หากรีบ หากทำหลายๆ อย่างพร้อมกัน หรือเหนื่อยค่ะ บางทีเด็กบางคนก็นับถืออาจารย์ประมาณว่าอาจารย์พลาดไม่เป็น หรือมีความคิดว่าถ้าอ่านเจอในหนังสือให้เชื่อได้เลย
แต่ในความเป็นจริง อาจารย์ก็ยังเป็นคนธรรมดาๆ อยู่ พลาดเป็น พลาดได้ เวลาไปเจออาจารย์พลาดเยอะๆ หรืออาจารย์ไม่ดี เด็กจะได้เข้าใจ ไม่เหมารวม ว่าทุกคนเป็นอย่างนี้ เพราะเข้าใจธรรมชาติของคน...
จากเรื่องตลก กลายเป็นเรื่องแบบนี้ได้ไงเนี่ย... ไม่เครียดค่ะ ไม่เครียด ความคิดมันพานิ้วไปค่ะ.. ขอบคุณที่แวะมา ลปรร นะคะ ^ ^
- อาจารย์ครับ
- นี้ละมุขตลกที่อาจารย์หามาตั้งนาน
- ที่เราเคยคุยกัน
- อันนี้คลายเครียดได้
- ไม่น่าใช่เรื่องเสียหน้า
- พอเบื่อๆๆลองคิดมุขแปลกๆๆนะครับ
- รับรองเรียนแล้วไม่เบื่อหรอกครับ
- ขอบคุณครับผม
สวัสดีค่ะ อ.ขจิต
อันนี้ไม่ได้หาเลยค่ะ มันมาเอง 5555 สงสัยจะตลกเป็นธรรมชาติ ^ ^
แต่ถ้าให้คิดมุกแปลกๆ ไม่รู้ว่าจะคิดออกไหม แล้วก็อาจไม่ขำด้วยสิ ไว้จะลองดูค่ะ ^ ^
ขอบคุณที่แวะเข้ามาขำนะคะ อิอิ..
- ตามมาขอบคุณ
- แล้วพบกันที่บ้านพ่อครูบาครับผม
- ขอบคุณครับ
ขอบคุณเรื่องใดกันคะเนี่ย ^ ^
จะขอรับไว้ก่อน แล้วจะขอบคุณคืนหลายๆ เท่า ^ ^
แล้วพบกันค่ะ
- การคลายเครียดช่วยให้การเรียนเกิดความเข้าใจและไม่เบื่อได้มากครับ
- การสอนของอาจารย์คงไม่เครียดนะครับ
- นักศึกษาจำนวนมากที่หัวเราะออกมาคงตั้งใจฟังตลอดจึงตามเรื่องได้เป็นอย่างดี
- แต่อาจารย์หลายคนมักสร้างความเครียดให้นักศึกษาจนเสียบรรยากาศการเรียนนะครับ
- ขอบคุณมากสำหรับมุขนี้ครับ อาจจะขอไปใช้บ้างหากมีโอกาส
สวัสดีค่ะ อ.ประถม
พยายามจะคลายเครียดเด็กๆ เหมือนกันค่ะ แต่เนื้อหาที่หนักมากบางครั้งก็ไม่ได้ผลค่ะ แล้วแต่จังหวะและโอกาสค่ะ
ไม่อยากสร้างความเครียดให้กับเด็กๆ เลยค่ะ แต่อยากให้เขาตั้งใจเรียน บางครั้งก็ต้องมีทั้งลูกล่อ และลูกชนค่ะ มีทั้งพระเดชและพระคุณน่ะค่ะ
การสอนให้ได้ผลต้องมีทั้งส่วนของอาจารย์และส่วนของนักศึกษาค่ะ ขาดใครคนใดคนหนึ่ง การเรียนการสอนก็คงไม่ได้ผลแน่นอน
ยินดีต้อนรับค่ะอาจารย์ และสามารถนำมุกไปใช้ได้เลยค่ะ ไม่สงวนสิทธิ์ค่ะ ^ ^
- มาบอกว่าดีใจที่จะได้พ่ออาจารย์และครอบครัว
- แบบตัวเป็นๆๆๆๆ
- เอาขนมแปลกและเสียงอึ่งอ่างมาให้ดูและฟ้งก่อนครับ
ดีใจที่จะได้พบ อ.ขจิตและอีกหลายๆ ท่านเช่นเดียวกันค่ะ ^ ^
เห็นขนมแล้ว..อยากกินขึ้นมาทันทีเลย กินไปฟังเสียงอึ่งไปดีไหม ^ ^
- ตามมาขอบคุณที่ไปแสดงความคิดเห็นไว้ในบัทึก
- อาจารย์เดินทางวันไหนครับ
- แล้วพบกันที่เชียงใหม่นะครับ
- ขอบคุณครับผม
ไม่เป็นไรมิได้ค่ะ ^ ^
คงไปถึงก่อนวันงานวันนึงค่ะ น่าจะวันเดียวกันกับที่อ.ขจิตไปถึงนะคะ แล้วเจอกันตอนทานข้าวเย็นค่ะ.....
อ.ขจิตพี่ยา ท่านให้
ทำสิ่งใดชอบนา วานบอก
ต่างขอบคุณจนงงไซร้ จึงได้อะเกน
เห็นขอบคุณกันไปมาหลายยก เลยเกิดอารมณ์กวีขึ้นมา (ซึ่งมีซ่อนอยู่น้อยนิด) ขอแจมมั่งค่ะ
พอดีเข้าไปเขียนในบันทึกอ.ขจิตที่เขียนถึงงาน KM ที่เชียงใหม่ เขาเลยมาขอบคุณ ^ ^ แต่มาขอบคุณที่อีกบันทึกหนึ่ง สงสัยเป็นการโปรโมทบันทึกนี้ไปในตัว ^ ^
เขียนกลอนได้ดีนะคะ อยากจะเขียนเป็นกลอนตอบเหมือนกันแต่ไม่มีความสามารถ 55555
แล้วเจอกันที่เชียงใหม่ค่ะ
สวัสดีค่ะอ. Wasawat Deemarn
วันนั้น "เมา" การสอนไปหน่อยค่ะ พยายามเน้นย้ำอะไรมากๆ ก็เลยกลายเป็นย้ำต่อเนื่องแบบหยุดไม่อยู่ ^ ^
เหมือนตอนวิ่งมาราธอนนานๆ ค่ะ พอเข้าเส้นชัยแล้วหยุดวิ่งไม่ได้ค่ะ 5555 ขามันไปเอง เปล่าบังคับค่ะ ^ ^