ทุกท่านคงไม่ปฏิเสธว่าดนตรีมีผลต่อการพัฒนาอารมณ์ จิตใจ ความคิด วุฒิภาวะ สามารถพัฒนาสมองของเด็ก ให้ขยายขีดความสามารถออกไปจนเต็มศักยภาพของเด็กได้
หลายปีก่อนผมมีโอกาสได้รับการอบรมเรื่องการเรียนการสอนดนตรี จากท่าน รศ.ดร.ณรุทธ์ สุทธจิตต์ แห่งภาควิชาดนตรีศึกษา คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ท่านสาธิตการสอนขั้นตอนการสอนร้องเพลง ด้วยการฝึกการฟังเสียง และร้องตามระดับเสียงที่กำหนด ด้วยเพลงง่ายๆ "แมงมุมลายตัวนั้น ฉันเห็นมันซมซานเหลือทน..." เมื่อประกอบเข้าเป็นเพลงประสานเสียงที่ร้องต่างระดับเสียงและการร้องแบบหน่วงเวลาที่สอดรับกันจากผู้เข้ารับการอบรมแต่ละแถว ทำให้เห็นถึงประสิทธิภาพของการสอนของท่าน เพียงเวลาไม่ถึง 15 นาทีนักร้องอาวุโสอย่างพวกเราก็กลายเป็นนักร้องประสานเสียง ด้วยเสียงเพลงที่ไพเราะ ไม่น่าเชื่อหากไม่ได้ฟังกับหูของตัวเองว่าเป็นเสียงเพลงที่ออกมาจากมือใหม่หัดขับ คุณครูหลายท่านอาจจะละเลยความสำคัญของดนตรีต่อการพัฒนานักเรียนจะด้วยเหตุผลใดก็ตาม เชื่อเถอะว่าหากได้เริ่มให้นักเรียนเข้าถึงดนตรีและมีดนตรีในหัวใจแล้วมั่นใจได้ว่านักเรียนจะเป็นคนคิดดี ใจดี อารมณ์ดี และประพฤติดี อย่างแน่นอน
สวัสดีค่ะท่าน...นาย ศิลป์ชัย เทศนา
ขอบคุณค่ะ
ขอบคุณครูอ้อยครับ ผมลืมเล่าไปว่าเมื่อทุกคนร้องเพลงได้แล้วท่านก็ให้ช่วยกันคิดท่าทางประกอบและตกลงกันว่าจะใช้ท่าทางอะไร อย่างไรเมื่อร้องเพลงในช่วงนั้น ทุกคนสนุกสนานมาก ได้เรียนรู้วิธีสอนอย่างครบเครื่อง นี่แหละครับการออกแบบการสอนที่เรียบง่ายได้ผลสุดๆ ...แต่ผมคิดว่า "ทำอะไรให้ง่ายนั้นมันทำได้ยากนัก" จริงไหมครับ