แม่ผู้แก่เฒ่าเดินไม่ได้คนหนึ่ง เป็นที่น่ารำคาญใจของลูกชาย เหลือเกิน...
สมัยนั้นยังไม่มีสถานสงเคราะห์คนชรา จึงไม่รู้ว่าจะเอาแม่ไปฝากใครให้เลี้ยงแทน....
ชายหนุ่มจึงตัดสินใจแบกเอาไปปล่อยป่าให้อยู่ตามยถากรรม...
ระหว่างทาง แม่ไม่วอนขอ...ไม่ถาม...ไม่ว่าอะไร...
ตั้งใจหักกิ่งไม้ตามทาง เรื่อยไป เข้าป่าลึก
ไกลมากแล้ว...ลูกชายวางแม่ลงบนโขดหิน แล้วหันหลังเดินทางกลับทางเดิมไป...
....ตอนนี้เอง ที่แม่ตะโกนตามหลังลูกชายไปว่า....
"ลูกเอ๋ย เดินตามรอยกิ่งไม้ที่แม่หักไว้นะ จะได้ไม่หลงทาง"
อ่านแล้ว รู้สึก .. อึ้ง
แม่คนเดียวเลี้ยงดูลูกได้เป็นสิบ แต่ลูกเป็นสิบก็เลี้ยงดูแม่ไม่ได้ .. เคยได้ยินมาประมาณนี้ล่ะค่ะ
รักของแม่ เป็นรักแท้ ไม่แปรผัน
อันพิสุทธิ์ ไร้เงื่อนไข สารพัน
รักแม่นั้น เลิศหล้า นภาลัย . ...
จ้าพี่พัช....แล้วเจอกันนะค่ะ..
คิดถึงพี่พัชจัง...ส่วนพี่แป้นคลิดแล้วเป็นผู้ชายจ้าชื่อน้องปุญญพัฒน์ จ้า
น้องแหม่ม ครับ
ซึ้งกับข้อความที่แม่ตะโกนว่า"ลูกเอ๋ย เดินตามรอยกิ่งไม้ที่แม่หักไว้นะ จะได้ไม่หลงทาง" ขณะที่แม่ถูกลูกคนนั้นทิ้งเข้าให้แล้ว
หนังสือเชิญเข้าเป็นนักเรียน ร.ร.คุณอำนวยเมืองคอนจะส่งมานะ...พี่ขอเบอร์แฟกซ์ด้วย พรุ่งนี้ส่ง
ดีใจที่จะได้แลกเปลี่ยนกับยอดคุณลิขิต รางวัลจตุรพลัง จาก สคส.
ฝากเทียบเชิญให้มาเป็น น.ร. ร.ร.คุณอำนวยเมืองคอนกับน้องเล็กและน้องรัชแล้วนะ ช่วยส่งข่าวด้วยได้รับหรือเปล่า