วันนี้ช่วยดมยาสลบผ่าตัดกระดูก ทั้งกระดูกคอ....ทั้งกระดูกสันหลัง...ทั้งผ่าตัดท่าคว่ำ..ท่าหงาย...หงายดมยาแล้วคว่ำผ่าตัด.....ผ่าเสร็จก็หงายมาถอดท่อช่วยหายใจ...ปลุกตื่น..... เรียกว่าวันนี้ดมยา....คว่ำ...หงาย...คว่ำ...หงาย...ทั้งวัน
ขณะเฝ้าผู้ป่วยโดยแพทย์ฝึกหัดวิสัญญี 2 คน...ช่วยกันเฝ้าหลังเริ่มผ่า...ฉันก็แอบออกมาจิบกาแฟ ตามประสาคนคอกาแฟ....
เมื่อเข้าไปในห้องผ่าตัดอีกครั้ง ก็มีการตั้งคำถามมาที่ฉัน
“พี่ติ๋ว...เคยได้ยิน....ผ้าอนามัยจิ๊บจ๊อยไหม๊” น้องscrub ส่งเครื่องมือถามฉัน
“เค้ย.....อุ๊ย....นานแล้ว...” ฉันตอบ
“น่าน.....เห็นไหม..มีจริงๆ...” เป็นเสียงของบรรดาแพทย์ผ่าตัดหนุ่มๆ2-3 คน...และแถมอาวุโสอีก 1 คน ส่งเสียงบรั๊พscrub….พร้อมกับเสียงหัวเราะ...
ฉันก็ไม่ได้ถามว่าเขาคุยกันเรื่องอะไร...ทำไมมาลงที่ผ้าอนามัยได้
“แสดงว่าโบราณมาก เพราะหนูไม่เคยได้ยิน” น้องscrub ว่า
“พี่ว่า... คุณยังไม่เกิดเลยน้า” ฉันว่า
“ใช่...ตั้งแต่สมัยกาแฟใส่กระป๋องนม ...” แพทย์อาวุโสสุดว่า
“ร้อยเชือกฟาง....” scrub ช่วยต่อเติม...อยากร่วมสมัย.....
“ไม่ใช่....ต้องเชือกกล้วยต่างหาก” ฉันกับแพทย์อาวุโสว่าไล่ๆกัน
……..ฮาๆๆๆๆๆ.......
“ใช่....ต้องเป็นกาแฟ ตาแป๊ะที่มีถุงกาแฟดำๆ....เพราะไม่ซักด้วยนะ...ฮืม...อร่อยๆ....เวลาพ่อให้มาซื้อเราก็แอบดูดนิดนึง” ฉันว่า
“....เลยทำให้นึกถึงก๋วยเตี๋ยวแห้ง ก๋วยเตี๋ยวราดหน้าที่ใส่ใบตอง มัดเชือกกล้วยถือกลับมากินกัน...” แพทย์อาวุโสต่อ
“อุ๊ย...แซบ...” ฉันว่า
……..4 โมงครึ่ง...เย็น....มีการรับเวรกัน เพราะผ่ารายที่ 5 ยังไม่เสร็จ........
“อาจารย์ อาทิตย์หน้าเซ็ทมา 8 รายเลยนะ” น้องscrub แหย่เล่น กึ่งประชด....ฉันเข้ามาได้ยินพอดี
“เอาจริงเหรอ” แพทย์ผ่าตัดว่า
“เซ็ทเข้ามาเลย....8 รายเลยนะ...มันดี....” ฉันพูดเสริม...เสียงฮาดังลั่น
“เฮ้ย...พี่ติ๋วคึกว่ะ....”
ว่าแล้ว.... บรรยากาศการทำงานวันนี้ ทีมงานดูมีความสุขมากๆ แม้จะผ่าตัดใหญ่มากถึง 5 ราย เหนื่อยสายตัวแทบขาด....แต่เพราะคิดถึงอดีต...แล้วเลยทำให้มีความสุขอย่างประหลาด ...เสียงหัวเราะและแซวกันไม่ขาดสาย จะเว้นบ้างเมื่อตอนสำคัญๆของการทำงาน..... แถมแซวตัวเองกันว่า...แก่ๆแล้วก็ยังคึกคักในการทำงาน(แต่พอกลับถึงบ้านก็คงกองพับแบบที่ไม่มีใครเห็น...เพราะความเหนื่อยล้า...)
ที่เด็กๆก็ดูจะผ่อนคลาย มีความสุข...เออออห่อหมก...เพราะฟังคนอาวุโสคุยโม้กัน ไม่ขัดคอ แถมจินตนาการตามแล้วแจมด้วย...ก็สุขร่วมสมัยแบบโบๆ....กันได้....
ภาระงานที่มาก ความรับผิดชอบที่สูง หากผู้ปฏิบัติพกเอาแต่ความเบื่อหน่าย ท้อแท้....เปรียบเทียบว่างานที่อื่นสบายกว่า....ก็รังแต่จะหาความสุขไม่ได้....เราน่าจะกลับมามองว่า มันคือความท้าทายความสามารถของเรา...ว่าเรายังเจ๋งกันอยู่ไหมต่างหาก.....
.....และนั่นแหละคือแรงบันดาลใจในการทำงาน.....
สนุกในการทำงาน เป็นสิ่งที่ดีค่ะ
เพราะถ้าไม่สนุก เราจะทำงานไม่ถึงเกษียนแน่
สวัสดีค่ะคุณติ๋ว..นาง กฤษณา สำเร็จ
รักเธอเสมอ
สวัสดีค่ะ พี่แก้ว
สวัสดีค่ะ ครูอ้อย
สวัสดีค่ะคุณติ๋ว...
มาเร็วๆค่ะ...มามีความสุขกับครูอ้อยที่นี่ค่ะ..วันนี้มีความสุขหลายๆครั้ง
ขอบคุณค่ะ...ขอหอมแก้ม 10 ทีค่ะ
ภาระงานที่มาก ความรับผิดชอบที่สูง หากผู้ปฏิบัติพกเอาแต่ความเบื่อหน่าย ท้อแท้....เปรียบเทียบว่างานที่อื่นสบายกว่า....ก็รังแต่จะหาความสุขไม่ได้....เราน่าจะกลับมามองว่า มันคือความท้าทายความสามารถของเรา...ว่าเรายังเจ๋งกันอยู่ไหมต่างหาก.....
สวัสดีค่ะ
นี่คือบุคคลตัวอย่างในความคิดดิฉันค่ะ
เหมือนกับที่ดิฉันเคยพร่ำบอกกับลูกน้องทุกครั้งที่ประชุมกัน และมีคนทำหน้าเหมือนกินยาขม ทุกครั้ง ที่ได้รับมอบหมายหน้าที่ให้ทำอะไรใหม่ๆค่ะ
สวัสดีค่ะ ครูอ้อย
สวัสดีค่ะ คุณsasinanda
คิดถึงพี่ติ๋วจังคับ
ไม่ได้มาเยี่ยมพี่ติ๋วนานเลย
สวัสดีครับ...
แวะไปเยี่ยมผมบ้างนะครับ (ช่วงนี้รู้สึกเหงาจัง)
จะตามอ่านบันทึกของคุณ กฤษณา นะครับ(แฟนคลับ)
สวัสดีค่ะ คุณน้องหมู Dek'Comscience
สวัสดีค่ะ คุณแผ่นดิน
สวัสดี่ค่ะ คุณKU66