รัก......ศรัทธา
บนเส้นทางที่มุ่งหน้าและแสวงหาความสำเร็จ
คนไร้สาระหนึ่งคนกลับรู้สึกว่า
ชีวิตที่สะเปะสะปะ
กลับมีคุณค่า มีความหวัง อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
เริ่มรู้สึกถึงความรัก...ที่ผุดในใจ...
สัมผัสถึงเส้นใยที่ละเอียด เย็น ที่ค่อยๆประสานช้าๆ แต่ต่อเนื่อง ถักทอโอบอุ้ม ละเมียดละไม เป็นเส้นใยที่กลั่นด้วยลมหายใจแผ่วเบา ได้จังหวะ
ได้เห็นแสงศรัทธาที่ริบหรี่เกือบวอดดับ สะบัดโบกและพร้อมจะลุกโชน
......
สัมผัสได้ถึงสายลมที่อบอุ่นรอบตัว ที่เกิดจากการรวมตัวกันง่ายๆ ของกลุ่มคนที่ไม่หลับใจ....สายลมของการขับเคลื่อนอย่างมีสติ...จึงไม่รุนแรง.....แต่ก็ไม่ขาดแรงลม
....
คนไร้สาระคนหนึ่ง.....กำลังมีความรัก......และมีศรัทธาต่อตัวเองอีกครั้ง....
ความเห็น (9)
สวัสดีค่ะคุณ..ไร้นาม
- ครูอ้อยขอแสดงความยินดีกับคนนั้นที่...มีศรัทธากับตัวเอง ซึ่งเป็นบุญอันสูงสุดที่เข้าใจและรู้ตน
- หลายๆครั้งที่เราหลุดลอยไปกับอารมณ์ แต่เราก็กลับมาอีกครั้ง ด้วยรู้ว่า..เราหลงทาง
- ขอบคุณสำหรับของขวัญชิ้นนี้ที่ให้ครูอ้อยตั้งแต่เช้าที่สดชื่น และมีความสุขค่ะ
ขอบคุณอีกครั้งค่ะ
บนเส้นทางที่มุ่งหน้าและแสวงหาความสำเร็จ
.....................ขอให้สำเร็จนะคะ......................
เวลาอยากบอกอะไรที่บอกใครไม่ได้เลย รู้ไหมอยากบอกไร้นามมากที่สุดครับ (ฮา)
มาอ่าน...มาทักทายในวันที่จิตใจขมุกขมัว.. สวัสดีค่ะสบายดีหรือเปล่า
ขอตอบแบบเรียงลำดับ....backward design""""ก๊าก...
คุณเมตตา ผู้เป็นแม่ลูกสองมีอะไรให้ใจขมุกขมัวหน้อ.....หรือว่าควันไฟป่าผ่านสตูลมาลงที่หาดใหญ่....
ไร้นามสบายดี สุขภาพก็ตามเรื่องตามราว บางทีก็ปึ๋งปั๋ง นึกว่ายังเอ๊าะๆ แต่บางทีส่องกระจกแล้วตกใจ..เอ๊ะใครหว่า...แก่เชียว....
แต่มันก็มีบางช่วงนะคุณเมตตาที่จะนึกขัดแย้งในใจบ้าง...เช่นเวลาสวมหมวกหลายใบ....นึกว่าจะวางใบนี้ลงก่อนเพื่อหยุดไปทำหน้าที่ตามอีกใบ....แต่เอาเข้าจริง...บางอย่างไม่ต้องแยกขนาดนั้นก็ได้...มันอาจจะแค่ใส่หมวกใบเดียวแต่ทำให้มันเป็นสีรุ้งมีทุกบทบาทในนั้นก็ได้......ก็จะได้ไม่ค่อยกังวลว่าตอนนี้ทำบทบาทอะไรใส่หมวกใบไหน......เพราะตัวเรามันก็เป็นส่วนประกอบที่แยกไม่ได้อยู่แล้ว...มันก็ต้องไปของมันอย่างนั้นเอง
ไม่รู้ว่าพล่ามมาอย่างนี้ จะช่วยให้ใจขมุกขมัวของคุณเมตตาเป็นอย่างไรก็ไม่รู้...
สวัสดี...ดร. กาเหว่า
ขอบคุณมากๆ ที่ให้พร...ขอให้พรนั้นเป็นของ ดร. กาเหว่าเช่นกัน.....
คุณครูมาช่วยให้คนไร้สาระอย่างไร้นามตื้นตันใจ
คึกคักอักโข....
...เอาหว่า....คืนนี้ลุย.....
คุณชายขอบ.....
วูปปี้........ดีใจตัวลอย...ยินดีซำเหมอๆ ที่จะยื่นหูไปฟัง.....อิอิ......
ไร้นามรู้สึกเป็นเกียรติอย่างสูงเลย.....ที่ได้รับความไว้วางใจจากคุณชายขอบ......
วันนี้ จิตใจดีขึ้นแล้วค่ะ...คุณเมตตาไม่ปล่อยให้ใจตนขมุกขมัวนาน...ตัดอะไรได้ง่าย..มารบกวนบ้างแต่ไม่นาน...ขอบคุณค่ะ..ที่เล่าเรื่องหมวกหลายใบ...สวมใบเดียวเป็นสีรุ้ง....ดูสนุกสดชื่น