วัดจองกลาง วัดพระธาตุดอยกองมู หนองจองคำ ศาลากลางน้ำ กับ ชีวิตชายคนหนึ่ง

คุณลุงผู้มีแต่ความพอเพียง ความเรียบง่าย ความดีงามที่ทำ อยากให้ทุกคนได้ชมความงดงาม และมาเยี่ยมชม

เมื่อใดที่ครูแอนได้มีโอกาสไปราชการ หรือ ไปเที่ยวที่ตัวเมือง จ.แม่ฮ่องสอน ทุกครั้งครูแอนต้องไปที่หนองจองคำเพื่อไปให้อาหารปลา (ซึ่งคนขายอาหารปลา เป็นลุงแขนพิการ ขาเป๋ ผอม ๆ ตัวเล็ก ๆ แต่งตัวด้วยเสื้อยืดเก่า ๆ สีขาวจนออกเหลือง กางเกงขาสั้น คนหนึ่ง )ซึ่งครูแอนประทับใจมาก เพราะคุณลุงจะนำข้าวโพดคั่ว (อาจเรียกป๊อปคอร์น)ก็ได้ค่ะ แต่ป๊อปคอร์นคุณลุงไม่เหมือนหน้าโรงหนังน่ะค่ะ ......และขนมปังปอนด์ มาขายที่ศาลากลางน้ำ (ขอโทษด้วยครูแอนไม่ได้ถ่ายภาพคุณลุงมาด้วย...คราวหน้าจะขอถ่ายรูปคู่คุณลุง) ข้าวโพดคั่วขายถุงละ20 บาท และขนมปังขายถุงละ 18 บาท

               คุณลุงจะเขียนราคาติดไว้ที่ถุง แล้วจะมีกระปุกตังค์ วางไว้ข้าง ๆ ...วันนั้นครูแอนไปก็มองหาคุณลุง คุณลุงไปไหน? เพราะไม่เห็นคุณลุง  เห็นแต่ คนที่ไปให้อาหารปลาก็หยิบถุงอาหารปลา แล้วจ่ายตังค์ตามราคา และทอนตังค์เอง โดยที่ไม่ต้องกลัวว่าตังค์จะหาย.......คุณลุงให้เกียรติว่าคนอื่นต้องซื่อสัตย์ด้วยนั่นเอง...ออ.....เห็นคุณลุงกำลังหาเก็บขวดที่ถังขยะ ใส่ในถุงอยู่  ครูแอนแอบอมยิ้ม ชื่นชมอยู่ในใจ ชีวิตคุณลุง  พอเพียงเหลือเกิน การทำมาหากินตามสภาพ ไม่ฟุ้งเฟ้อ ไม่อายที่จะทำงานหารายได้ ทุกอย่างที่..สุจริต  และที่สำคัญที่สุดไม่ทำให้เป็นภาระของคนอื่น แต่เป็นคนที่ใช้ชวิตอย่างคุ้มค่า

           ล่าสุดครูแอนไปอบรมการขับเคลื่อนการคิดสู่การเรียนการสอนเพื่อน้อมนำเศรษฐกิจพอเพียง ที่ สำนักงานเขตพื้นที่แม่ฮ่องสอน วันที่ 21-23 มิ.ย.ที่ผ่านมา ครูแอนได้มีโอกาสได้พบกับคุณลุงหน้า เซเว่น11ตอนค่ำโพล้เพล้ คุณลุงกำลังจะข้ามถนน มือถือถุงขวดน้ำ กระป๋องที่แกหาได้ถุงย่อมพอสมควร คุณลุงรอนาน เพราะรถแล่นไปมา ไม่หยุดเพราะสภาพย่องแย่ง ของแกกว่าจะข้ามได้ ครูแอนกับเพื่อนครูอีกคนมองซ้ายมองขวา  เพื่อนครูลงไปกลางถนน โบกมือประมาณว่าเป็นจราจรจำเป็นห้ามรถ หยุดไว้ก่อน ครูแอนรีบวิ่งไปบอกคุณลุงให้ข้ามถนนได้แล้ว....แกก็ค่อย ๆ พาร่างกายที่กร็องแกร้ง ของแกข้ามถนนไปได้อย่างช้า ๆ ................

           วันนี้โชคดีที่เรามาเจอ...แต่ไม่สิน่ะ เพราะนี่เป็นแค่วันเดียวเองแล้วคุณลุงต้องข้ามถนนเส้นนี้ ทุกวัน ......โชคดีที่เป็นถนนไม่กว้างนักและคุณลุงคงโชคดีที่ได้มาอยู่เมืองแม่ฮ่องสอน ที่เป็นเมืองเล็ก ๆ ที่ผู้คนมีน้ำใจ....ได้แต่ภาวนาขอให้คุณลุงปลอดภัย

         ครูแอนนำภาพวัดจองกลางที่อยู่ติดกับหนองจองคำมาให้ดูค่ะ

 

หนองจองคำ ที่ตั้งศาลากลางน้ำ มองขึ้นไปยอดดอย

จะเห็นวัดดอยกองมู อยู่ลิบ ๆ ทางขึ้นเล็ก ๆ

[จอมใจ]

สวยดีนะครับวัดถ้ามีโอกาสคงจะได้ไปเที่ยว และได้เจอคุณลุงคนนั้น

[ครูแอน]

ขอบคุณค่ะ

พี่จอม

• หากมีโอกาสได้มาก็ลองแวะไปที่หนองจองคำน่ะค่ะเผื่อเจอคุณลุง
  

[ประเสริฐ ศรีแสนปาง]

สวัสดีครับคุณครูแอน
ขอชื่นชมน้ำใจขอคุณครูที่มีต่อคุณลุง
เด็กๆนักเรียนโชคดีนะครับ
ที่มีคุณครูแอนเป็นแบบอย่าง
จะมาติดตามอ่านอีกนะครับ

[ครูแอน]

• ขอบคุณค่ะอาจารย์
• ประเสริฐ ศรีแสนปาง
• ด้วยความยินดีค่ะ
• จะไปเยี่ยมบ่อย ๆ ค่ะ
  

[อาจารย์เก]

คุณลุงคนนี้ ถึงแม้ร่างกายพิการ แต่เป็นคนดีมาก มีความซื่อสัตย์ และจำคนแม่น แกขายอาหารปลาให้ญาติ เป็นคนรอบคอบและระมัดระวังอยู่เสมอ ทั้งกิริยมารยาท การเดินข้ามถนน ถึงร่างกายพิการแต่จิตใจดีกว่าคนปกติบางคนเสียอีก ที่สำคัญรู้จักทำมาหากิน ลุงเกสงสารแกเตยเอาเงินยื่นให้แกเพราะสงสารแต่แกไม่รับ บอกว่าต้องแลกเปลี่ยนกัน เอาอาหารไปให้ปลาถึงจะรับเงิน ลุงเกประทับใจมากๆ วันใดที่ลุงเกไปที่ศาลาแกแสดงออกด้วยท่าทางดีใจ คอยถามทุกข์สุกดิบลุงเกเสมอ โอบอ้อมอารีต่อลูกหลานของลุงเกทุกคนที่แกได้พบเห็น เสมือนหนึ่งเป็นญาติของแกนั่นเอง

เราพบเห็นสิ่งดีๆที่ตรงกันเข้าแล้วนะหนูแอน ขอให้ครูทุกคนพยามยามฝึกสอนเด็กให้ได้แม้ครึ่งหนึ่งของลุงพิการคนนี้ก็พอ

ลุงเก

[ครูแอน]

สวัสดีค่ะคุณลุง

• ช่วงนี้ยังไม่มีโอกาสได้ไปตัวเมืองแม่ฮ่องสอนเลยค่ะ
• ถ้าไปต้องแวะไปให้อาหารปลา แวะไปดูรอยยิ้มและความขยันของคุณลุง ที่หนองจองคำแน่นอนค่ะ
• วิถีชีวิตคุณลุงแอนว่าน่าเอาเป็นแบบอย่างมากทีเดียว
• ด้วยความเคารพค่ะคุณลุง