โรงเรียนเซนต์นิโกลาส
เป็นสถานที่ให้อะไรหลายอย่างในชีวิต
ให้ชีวิตเริ่มต้นความเป็นครู...ให้ชีวิตครอบครัว...ให้ชีวิตเป็นผู้บริหารในตำแหน่งครูใหญ่..
เพื่อจารึกไว้ในชีวิตจึงขอนำความภาคภูมิใจมาแบ่งปันสู่กันฟัง
ปี2520 เมื่อจบป.กศ.จากวิทยาลัยครูพิบูลสงครามก็มาสมัครเป็นครูที่โรงเรียนเซนต์นิโกลาสโดยมี
คุณพ่อมิแชล บรูษ์ เป็นผู้อำนวยการ
ให้ชีวิตความเป็นครูประจำชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 พร้อมทั้งที่พักในโรงเรียนได้รับการอบรมสั่งสอน แนะนำการเป็นครูที่ดี มีอนาคต
แต่น่าเสียดายอยู่กับคุณพ่อบรูษ์ เพียงปีเดียวท่านก็ได้รับคำสั่งให้ย้ายไป
ลำนารายณ์ จังหวัดลพบุรี
สิ่งที่ได้รับจากคุณพ่อคือความมีระเบียบวินัย ตรงต่อเวลา
การแต่งกายสุภาพเรียบร้อยอย่างครู
การทำงานกับฝรั่ง
ในเวลาราชการผูกเนคไทงานต้องเป็นงาน
หน้าที่ต้องเป็นหน้าที่ ต้องทำงานเต็มที่
แต่เวลาเลิกงานจะเปลี่ยนไปอีกบรรยากาศ
คือจะเป็นกันเอง สังสรรค์ พูดคุยสนุกสนาน ทำให้เราได้รับวัฒนธรรมการทำงานแบบโรงเรียนคาทอลิก
ต่อมา คุณพ่อปีแอร์ ลาบอรี
ย้ายมาแทนการทำงานคนละแบบกับสมัยแรก
คุณพ่อลาบอรี จะเป็นคนใจดี มีจิตเมตตา เป็นผู้มีแต่ให้
จะทุ่มเทการทำงานให่แก่วัดคือการแพร่ธรรมเป็นส่วนใหญ่ งานโรงเรียนจะมอบให้ผู้จัดการ และครูใหญ่ดูแล
คุณพ่อให้ชีวิตครอบครัวแก่ข้าพเจ้า
คือเริ่มต้นชีวิตแต่งงาน มีบ้าน มีบุตร
โดยได้รับความช่วยเหลือจากคุณพ่อ
ให้กู้เงินมาสร้างบ้านบนที่ดินของวัดซึ่งเช่าอยู่มาจนทุกวันนี้ และสิ่งหนึ่งที่จดจำถึงทุกวันนี้คือ
เงินโบนัสการแต่งงานคุณพ่อให้โบนัสสองเท่าของเงินเดือน
ถ้าเป็นครูในโรงเรียนทั้งสองคนก็จะได้ทั้งสองคน
กรณีของข้าพเจ้าเงินเดือนสองฝ่ายรวมกันสามารถจ่าย
ค่าโตะจีนได้ในสมัยนั้น
เป็นกุศโลบายของคุณพ่อที่จะให้คุณครูแต่งงานกัน
หลังคู่ของข้าพเจ้าดูเหมือนจะมีอีกคู่ที่ได้รับโบนัสเช่นนี้ปัจจุบันคุณพ่อบรูษ์ท่านมรณภาพแล้ว
ส่วนพ่อลาบอรียังคงปฏิบัติหน้าที่บาทหลวงอยู่
แม้ท่านจะอายุมากแล้ว
ลูกและครอบครัวทุกคนยังระลึกถึง
ความรัก ความเมตตาของคุณพ่อทั้งสองอยู่เสมอ
นาฬิกาไซโก
ที่ข้าพเจ้าใช้อยู่ทุกวันนี้
เป็นนาฬิกาที่
คุณพ่อบรูษ์มอบให้ตั้งแต่ปี2520
ปัจจุบันร้านนาฬิกาบอกว่ารุ่นนี้ขึ้นทำเนียบเป็นนาฬิกา
โบราณแล้ว ก็คงจะพอ ๆ กับคนใส่นั่นแหละ...
ขอเชิญติดตามต่อตอนต่อไปนะครับ
สวัสดี.