วันนี้เป็นวันที่ 2 ของการเข้าร่วมประชุมฟื้นฟูวิสัญญีพยาบาล ณ รพ.ศูนย์ฯขอนแก่น......มีหัวข้อที่จุดประกายให้ได้คิด นอกเหนือจากการทบทวนความรู้ทางวิสัญญีของวิสัญญีพยาบาลแล้ว.....นั่นคือ คำว่า “วิชาชีพพยาบาล”
ฉันทำงานคลุกคลีในบทบาทของวิสัญญีพยาบาลตั้งแต่ปี 2524 จนถึงปัจจุบัน....ฉันดูแลผู้ป่วยตามสไตล์ของดมยา…นาน...นานจนเกือบลืมทบทวนอะไรบางอย่าง.... ที่ฉันพึงกระทำ …
ฉันให้การดูแล ใส่ใจในบทบาทของวิสัญญีพยาบาล...จนคำหลายคำที่มันควรติดอยู่ในสำนึกของพยาบาลอย่างฉัน....จางลง.....
คำเหล่านั้นได้แก่
- จรรยาบรรณวิชาชีพ
- พันธะรับผิดชอบต่อวิชาชีพ
- จริยธรรม
- มโนมติ
- กระบวนการพยาบาล
หนึ่งในนั้นที่สำคัญ คือการใช้ทั้งศาสตร์และศิลป์ .... ที่จะทำให้ผู้ร่วมทีมดูแลสุขภาพ โดยเฉพาะแพทย์ผู้รับผิดชอบผู้ป่วยโดยตรงเข้าใจ และยินดีคล้อยตามในการร่วมกันดูแลผู้ป่วยให้บรรลุเป้าหมาย ....หลายครั้งที่มีเจตนาดีแต่วจีไม่งามก็ทำให้เกิดการต่อต้านได้
ฉันขอขอบพระคุณ รศ.พรจันทร์ สุวรรณชาต อุปนายกสภาการพยาบาล อดีตคณบดีคณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยสุโทัยธรรมาธิราชที่ได้มาบรรยายในหัวข้อ “ข้อบังคับสภาการพยาบาล การรักษาจริยธรรมแห่งวิชาชีพ”
ที่บรรยายให้ฉัน ผู้เป็นพยาบาลแก่ๆเกิดดวงตาเห็นแสงสว่าง...จากตะเกียงของ ฟลอเรนซ์ ไนติงเกล...อีกครั้ง...
อาจารย์เป็นแบบอย่างที่ดีของพยาบาล... มีความนุ่มนวลในการพูด อ่อนโยน ทำให้เกิดความอบอุ่น ผ่อนคลาย....แม้ วิสัญญีแพทย์อาวุโส ผู้ร่วมฟังบรรยายยังเอ่ยปากชมด้วยความประทับใจ...ทำให้ภาพลักษณ์ของพยาบาลกลับมาดูงดงาม แจ่มใสมากขึ้น....
เสียดายที่ฉันมิได้บันทึกภาพอาจารย์ไว้....
คงมีแต่ภาพ ฟลอเรนซ์ ไนติงเกล......
สตรีผู้นำหนทางแห่งแสงสว่าง (Lady of the lamp) ในฐานะเป็นผู้บุกเบิกด้านการพยาบาล มาชื่นชม...ซึ่งดูงดงาม อ่อนโยนไม่แพ้กันค่ะ
และไม่นานต่อจากนี้ไป ฉันจะได้กลับมาทบทวนสิ่งเหล่านั้นอย่างแน่นอนค่ะ
(ขอขอบคุณ :
http://th.wikipedia.org , http://www.mc41.com/content/forence.htm , http://www.meechaithailand.com ค่ะ)
สวัสดีค่ะ อาจารย์
ขอบคุณที่นำมาแบ่งปันค่ะ
หลายคน ก็มัก มองข้าม ความเป็นพยาบาลของ วิสัญญีพยาบาลค่ะ
ผู้ร่วมวิชาชีพ....
...เรียนรู้ตลอดชีวิต...