เวทีปัญญา สัมมนาวาที ครั้งที่ 1(ต่อ)

    คุณพรรณพิไล เป็นกรรมการสงเคราะห์บ้านเมตตา ถนนแจ้งวัฒนะ ได้เล่าว่า ตนเองนับถือศาสนาพุทธ ใช้ธรรมะในการแก้ไขปัญหาตนเองได้จึงมีความคิดที่จะทำประโยชน์ให้คนอื่นบ้าง จึงเข้าไปที่สถานพินิจที่จ.พระนครศรีอยุธยา มีเด็กประมาณ 50 คน เจ้าหน้าที่ให้การต้อนรับอย่างดี เราเข้าไปช่วยเหลือเด็กโดยให้เกียรติ มีความจริงใจ พูดคุยกับเขาว่าจะแก้ไขความผิดได้อย่างไร พาเด็ก ๆไปเยี่ยมคุกบางขวางให้เข้าใจสภาพคนดิดคุก แล้วเปรียบเทียบให้เห็นว่าถ้าหนูทำผิดแล้วไม่แก้ไข จะเจอสภาพเช่นนี้ เด็ก ๆ ให้ความสนใจและได้ผล   ในส่วนของเจ้าหน้าที่ ก็เข้าไปดูว่าเจ้าหน้าที่ขาดอะไรก็ให้กำลังใจแก่เขา ให้ทุนบ้าง เท่าที่พบ เจ้าหน้าที่ทุกคนมีจิตเมตตา เราไปเติมและเสริมให้เจ้าหน้าที่สามารถทำงานได้  ต่อมาได้ไปทำงานที่จ.ภูเก็ตและสงขลา เห็นเด็กมีทุกข์ก็เข้าไปช่วยให้กำลังใจ หากมีข้อขัดข้องทางกฎหมายก็รับมาทำให้ ได้ทำงานลักษณะเช่นนี้มา 6 ปีแล้ว จะเห็นได้ว่ากรรมการสงเคราะห์ที่มีทุกจังหวัดก็ทำงานแบบเดียวกันมีทุกจังหวัด ๆ ละประมาณ 50 คน ที่กรุงเทพฯมีมากถึง 100 คน กรรมการเหล่านี้ให้การสนับสนุนหลายอย่างตามความถนัดเช่นการเป็นครูที่ปรึกษา การช่วยเหลือเรื่องการก่อสร้างอาคารสถานที่เพิ่มเติม เป็นต้น

     จากคำถามที่ว่า"ส่วนราชการผูกใจกรรมการภาคประชาชนอย่างไร"คุณพรรณดิไลตอบว่า มีความประทับใจหน่วยงานราชการโดยเจ้าหน้าที่ให้ความเป็นกันเอง ยกย่องเรียกเราว่า "ท่าน" ทุกคำ เราจึงตั้งใจและมุ่งมั่นที่จะทำประโยชน์ให้องค์กรเพื่อการตอบแทนบ้างเพราะข้าราชการมีข้อจำกัดมาก เราจะช่วยได้อย่างไรในฐานะครอบครัวเดียวกัน ขณะเดียวกันคุณพรรณพิไลก็ออกตัวว่าท่านไม่ใช่คนรวย แต่มีใจจะช่วยเพราะคิดว่าถ้าเรางดทานอาหารนอกบ้านสักมื้อ เราก็เอาเงินส่วนนั้นมาช่วยได้ สามารถช่วยเหลือและผ่อนคลายความลำบากของข้าราชการให้ลดลงบ้าง

     จากการนำเสนอของกรมพินิจฯและกรรมการสงเคราะห์ เราจะพบว่ากรมพินิจฯสามารถเปลี่ยนภาพลักษณ์ของกรมฯได้ สามารถทำงานให้กลมกลืนกับชาวย้าน สิทธิที่กรรมการได้รับไม่ใช่เพื่อประโยชน์ของตัวกรรมการเอง แต่เป็นประโยชน์แก่สังคมและชุมชน เช่นสิทธิในการช่วยเหลือดูแลเด็ก ตรวจสอบสถานพินิจฯ

     หน่วยงานอื่น ๆ มีการดำเนินงานให้ประชาชนและชุมชนเข้ามามีส่วนร่วมในการดำเนินงานเช่นนี้บ้างหรือไม่ ลองมาแลกเปลี่ยนกันดูนะคะ

ธุวนันท์ พานิชโยทัย

25 มิถุนายน 2550