หลายๆ ครั้งๆ ที่ฉันสงสัย เวลาเดินเล่นแบบไม่ตั้งใจหรือเดินไปทำงานตามปกติ ยามเช้าๆ ของแต่ละวัน...เมื่อใดที่หยุดมองดอกหญ้ากระจิริด..ดอกสีขาวอมเหลืองเล็กๆก้านยาว ที่โอนอ่อนล้อเล่นลม บางวันก็มีน้ำค้างเกาะพราว งดงาม..จนต้องหยุดยืนดู..และนั่งลง เชยชม เพ่งพิศด้วยตา แล้วใช้นิ้วและใจลูบไล้ สัมผัสบ้าง รู้สึกถึงความนิ่งงันของจิตใจชั่วคราว บางครั้งก็เผลอพูดคนเดียว.. “สวยจัง”...เมื่อสนใจสิ่งรอบข้างอีกครั้ง ก็พบว่า คนที่เดินมาด้วยกันไปไกลแล้ว.....บางครั้งก็เผลอคิดขึ้นมาว่า “คนอื่นๆเขาไม่เห็นเป็นอย่างเราเลย..แล้วเขาจะว่าเราผิดปกติมั้ยนะ”...เพียงแค่คิดนะ..แต่มิได้สนใจอันได...ฉันเลือกทำในสิ่งที่อยากทำแล้วมีความสุขใจและกายโดยไม่สร้างความทุกข์ให้กับใครๆ เพราะสิ่งที่ฉันพบอยู่ก็เป็นอีกหนึ่งของความอัศจรรย์แห่งปัจจุบันขณะ....เป็นความสุขที่มีอยู่ต่อหน้า...ไม่ต้องรอพบพา ณ ที่แห่งหนไหน...เวลาใด...เป็นอีกหนึ่งช่วงเวลาที่ได้สมาธิ ขอบคุณธรรมชาติที่สรรค์สร้าง...ความสุขในทุกที่ ...ทุกเวลา...ขอบคุณต้นไม้ใบหญ้า...และชีวิตที่ได้เกิด และได้อยู่ใกล้ชิดธรรมชาติ...ธรรมชาติที่มีความงามอย่างลงตัว โดยไม่ต้องแทรกแซง
ดอกเอย…ดอกไม้....
งดงาม...พราวพราย...แม้ดอกหญ้า...
ไหว...เอน...ชูช่อ...ล่อตา....
แซมใบหญ้า ..เรียวเล็ก...ติดดิน
เพ่งพิศ พินิจดู ด้วยปีติ
สมาธิก่อเกิด ทุกข์หมดสิ้น
เพียงดอกหญ้า..ล้อเล่นลมอยู่เพียงดิน
ราวโลกนี้...มีแต่สุข....ทุกข์มลาย....
กิเลสบอกว่าอยากเด็ด กลับไปด้วย
ใจบอก “สวย” แบบนี้..อย่าไปไหน...
อยู่กับต้น..ล้อเล่นลม...ควรคู่ใบ
ไม่ชอกช้ำ เป็นดวงใจ...ประดับดิน..
เมื่อตามรู้ด้วยจิตที่เป็นกลางก็พบว่า เป็นสภาวะที่มีความสุข...ด้วยความชื่นชอบในความงดงาม “ความสุขก่อให้เกิดสมาธิ”... ซึ่งเมื่อเกิดขึ้น มีอยู่และก็จะดับไป เป็นธรรมดา ทั้งสมาธิ ทั้งความงามของดอกหญ้าและ สภาวะสุขของใจ...เหลือเพียง สัญญา ที่ยังพกพาภาพและความนึกคิดเหล่านั้นไว้ จนก่อเกิดเป็นบันทึกในครั้งนี้...
เชื่อว่าหลายๆท่านได้พบพานความสุขในชีวิตจากธรรมชาติ เพียงแต่อาจแตกต่างกันในความชอบ สิ่งใดหรือที่ทำให้ท่านเกิดความสุขจนก่อเกิดเป็นสมาธิทันทีที่ได้สัมผัส..เล่าสู่กันฟังบ้างซิคะ
โอ้โฮ!!..ผู้ชายชอบดอกไม้สีขาว...ดีจัง...
สวัสดีครับ
ธรรมะสวัสดีครับ
สวัสดีค่ะคุณธรรมาวุธ