ประมวลกฏหมายอาญา มาตรา ๒๐๘

   ขณะนั่งดูรายการชิงช้าสวรรค์ อันที่จริงผมล่ะชอบกับการที่เยาวชน เด็กน้อยเด็กใหญ่มาประกวดร้องเพลงลูกทุ่ง ในรายการนี้นอกจากจะร้องเพลงแล้วต้องเล่นดนตรีและหางเครื่องด้วย

   วันนี้มีนักเรียนชายคนหนึ่ง ห่มจีวรออกมารับบาตร ในฉากเริ่มต้นเพลง "หัวใจถวายวัด" ก็ให้นึกเอะใจ ว่าสามเณรจริงหรือไม่ เพราะนอกจากจะห่มจีวรแล้ว ผมยังเหมือนกับเพิ่งโกนไม่นาน ตอนหลังจึงพบว่า ไม่ใช่สามเณรจริง หากแต่เพิ่งสึกจากการบวชสามเณรภาคฤดูร้อน

   ปีก่อน ผมและเพื่อนเห็นนักศึกษาชายคนหนึ่ง ก็ห่มจีวรคล้ายพระ ร่วมเดินพาเหรด ก็ให้นึกสะกิดใจอีกเช่นกัน

   ความรู้สึกของผมคือ ผมรู้สึกว่ามันไม่เหมาะที่เราผู้เป็นฆราวาสจะไปแต่งตัวคล้ายคลึงพระ หากจะนำมาแสดงน่าจะมีการขออนุญาตจากผู้มีอำนาจให้เรียบร้อยก่อนก็จะดี กรณีหลังคือการเดินพาเหรด เป็นอะไรที่ยิ่งกว่ากรณีที่ ๑

   ดังนั้น ผู้ที่จะนำจีวรไปห่ม พึงระมัดระวังและเห็นใจผู้มีศรัทธาในพุทธศาสนาไว้เป็นสำคัญ เพราะยังมีคนจำนวนหนึ่งที่ยังยึดติดในรูปแบบ เหมือนกับที่เราอยู่ในโลกของวิทยาศาสตร์ก็มีการยึดติดในระบบคิดที่เป็นวิทยาศาสตร์

   การกระทำเช่นนั้น เป็นการหมิ่นเหม่ต่อประมวลกฏหมายอาญา มาตรา ๒๐๘ หรือไม่ นั่นคือกฏหมาย แต่สำหรับผู้ศรัทธาในพุทธศาสนาคงไม่นำกฏหมายมาเป็นเครื่องมือการตัดสินแน่ อาจใช้การพูดจาด้วยเมตตาเพื่อให้พึงระมัดระวังไว้ก่อนที่จะเป็นผู้ทำลายความรู้สึกที่ดีของผู้มีศรัทธานั้น