กลอนตลาด...รักกันเถิด

รักกันเถิดพี่น้องผองประชา...

โอ้..แอ่นบินเล่นลมชมไปมา...

เหม่อมองฟ้าดาราหลบหลีกหนี...

เด่นดวงเดือนเลื่อนลอยคอยฤดี...

บุญเรามีคงพบประสบกัน...

เกริ่นกลอนกล่าวเล่าความตามจิตคิด...

มองมิ่งมิตรคิดไปในใจฉัน...

คนเกิดมาต่างก่อข้อผูกพัน...

เธอกับฉันมั่นเกลียวเกี่ยวก้อยเดิน...

ตาต่อตาใจต่อใจให้เธอแล้ว...

ไม่คลาดแคล้วรักมั่นแสนสรรเสริญ...

แขนเกี่ยวแขนแฟนใจให้ดำเนิน...

แสนเพลิดเพลินเพลงรักประจักษ์มี...

เรารักกันสรรสร้างทางกุศล...

เสรีมสร้างผลบุญมากเป็นศักดิ์ศรี...

รักกันเถิดเกิดเป็นไทยสามัคคี...

เมืองไทยนี้จะคงอยู่คู่โลกา...

ถ้าเราแตกแยกคิดคนละทาง...

ก็ไม่ต่างเกลียดกันฉันว่าหนา...

รักกันเถิดพี่น้องผองประชา...

ขอวันทากราบลง...ตรงใจ...เอย.

ฮา ๆ เอิก ๆ

เขียนใน GotoKnow โดย ยูมิ
ใน วัฒนธรรมท้องถิ่น

คำสำคัญ (Tags): #กลอนตลาด#รักกันไว้เถิด#แนวคิด...เรื่องเล่า...ประจำวันนี้

หมายเลขบันทึก: 103546เขียนเมื่อ 15 มิถุนายน 2007 11:57 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2012 19:02 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่าน

ความเห็น (6)

จารุวัจน์ شافعى

เขียนเมื่อ 15 มิถุนายน 2007 14:00 น. ()

นี้ถ้าผมยังไม่แต่งงาน ผมจะขอกลอนของอาจารย์ไปจีบสาวบ้างแล้วละ

อาจารย์ค่ะหนูคิดว่าความสามัคคี ความรักมันเกิดได้กับคนทุกคน แต่จิตใต้สำนึกของคนบางคนที่ไม่คำนึงถึงความเดือดร้อนของผู้อื่น ความวุ่นวายสับสนมันจึงมี ความรักทำให้โลกสวยงาม และทำให้ชีวิตดับวูบได้ ฉนั้นจึงควรมีสติสิ่งใดควรหรือไม่ควร การมีเรื่องเดือดร้อนอยู่แล้วไม่สงบแล้วยังเพิ่มความแตกแยกวุ่นวายเพิ่มอีกเป็นคนแบบใหนกัน