แด่ครูผู้เสียสละ ทั้ง ๓ ท่าน แห่งนราธิวาส

 

          สิ้นเสียงปืน  อธรรม  ระยำลั่น

         สิ้นชีวัน  แม่พิมพ์  อิ่มคุณค่า

         สิ้นครูดี  ชี้ทาง  สร้างปัญญา

         เซ่นตัณหา  สัตว์ร้าย  ในกายคน

                ยิงผู้หญิง  ไร้อาวุธ  สุดบัดซบ

               หวังใช้ศพ  ของครู  นำสู่ผล

              การแบ่งแยก  ดินแดน  แสนอับจน

              ชาวโลกเอ๋ย  จงยล  วิจารณญาณ

          ครูมีมือ  ถือปากกา  ยังฆ่าได้

         หรือเพียงใช้  ดำริ  ดิรัจฉาน

         วิงวอนม็อบ คลุมหน้า  อย่ากบดาน

         มาชุมนุม  ต่อต้าน มารโสมม

[ภาทิพ]

      เธอและเขาหวาดผวาคราค่ำเช้า
ส่วนเราเล่าปรีดิ์เปรมเกษมศรี
เธอและเขาอนาคตเหมือนไม่มี
เราอยู่ดีกินดีมิทุกข์ทน

      เธอและเขาปรารถนาความปลอดภัยในชีวิต
เราขบคิดสอนไปให้เกิดผล
เธอและเขาคิดวันนี้พลีกี่คน
เราคิดค้นพัฒนาวิชาการ

       เธอและเขาจำต้องอยู่หดหู่นัก
เราเลือกถิ่นพำนักโก้ตระหง่าน
เธอและเขาเหมือนตะเกียงใกล้หมดลาน
ขอพวกเราช่วยต่อต้านเพื่อเขาเธอ

[พิสูจน์]

      

      ขอขอบคุณ ร่วมแสดง ความรู้สึก

      ร่วมรำลึก วีรกรรม ล้ำเหลือหาญ

      สดุดี ชื่นชม อุดมการณ์

      ครูผู้สร้าง ผลงาน ด้วยชีวา

       ครูภาทิพ หยิบถ้อย ร้อยอักษร

       เป็นบทกลอน คารม สมคุณค่า

       เพื่อเธอเขา เรารับรู้ อยู่ทุกครา

       ใช้ภาษา เป็นสาร สักการครู(ผู้เสียสละ)