ทุกข์ของเงินห้าบาทในวันวิสาขบูชา ประสบการณ์จริงจากพระอาจรย์สมเกียรติ
30-5-50
วันนี้ทางสถาบันจัดงานวันวิสาขบูชาโดยมีกิจกรรมหลายอย่าง ในช่วงเช้ามีการตักบาตรอาหารแห้งโดยนิมนต์พระจากวัดชลประทาน ดิฉันตื่นแต่เช้าไปร่วมงานโดยตั้งใจทำบุญถวายปัจจัยส่วนตัวให้วัดและพระทุกรูป
พระอาจารย์สมเกียรติที่เป็นพระที่อาวุโสและทางสถาบันนิมนต์ท่านมาบ่อยๆได้มาเล่าให้ดิฉันฟังว่า เมื่อวานที่สนามหลวงมีคนมาขอสตางค์ท่านห้าบาทแล้วท่านไม่ให้ทั้งๆที่ท่านมีเหรียญห้าบาท แต่เนื่องจากมีคนมารบกวนท่านที่วัดบ่อยๆทำให้ท่านคิดมากไป ท่านกลับมาวัดได้แต่คิดเรื่องนี้ว่าทำไมท่านไม่ให้ไปนะ มัวแต่คิดมากไปได้ ตื่นเช้าก็ยังคิดเรื่องนี้อยู่ ท่านเจอหน้าดิฉันรีบเล่าให้ฟัง หลังจากฉันอาหารเสร็จท่านเล่าให้โยมที่มาร่วมทำบุญฟังให้เห็นถึงว่าพลังของการให้มีมาก คนให้มักสุขใจกว่าคนรับ ถ้าเราให้เราก็จะสุขใจไม่ต้องมาวิตกกังวล ทั้งๆที่เป็นเงินเล็กน้อยมากค่ะ
ดิฉันเล่าต่อเพื่อเป็นกำลังใจแก่ผู้ที่ให้เป็นประจำ จะได้มีกำลังใจต่อไปค่ะ
การให้ไม่ต้องเป็นเงินทองของมีค่า เป็นความคิด กำลังกาย กำลังใจ กำลังปัญญา ความคิด รอยยิ้ม ไม่เสียเงินเลยค่ะ
ที่สำคัญคือให้อภัยซึ่งทำยาก แต่ถ้าทำสำเร็จบุญจะมากเลยค่ะ
ดิฉันทำได้เป็นบางครั้ง บางคนยังโกรธค้างอยู่บ้างก็ต้องให้อภัยตัวเองเหมือนกัน
วันวิสาขบูชาเรามาปฏิบัติบูชากันบ้าง ก็ดีกว่าอามิสบูชานะคะ
ความเห็น (3)
สวัสดีค่ะคุณหมอDr. อัจฉรา เชาวะวณิช
- ครูอ้อยชอบข้อความที่เขียน เกี่ยวกับ การให้ค่ะ
- ครูอ้อยเห็นด้วยกับความคิดนี้ค่ะ..และปฏิบัติอยู่เป็นประจำค่ะ
- กว่าจะเดินทางมาถึง...เวลาของการให้...ก็เหน็ดเหนื่อยพอประมาณค่ะ
- แต่มีความสุขทุกครั้งที่ได้ให้ค่ะ
ขอบคุณค่ะที่แวะไปเยี่ยมในบันทึกของครูอ้อยค่ะ
การให้ธรรมทาน (ธรรมะ) ของพระพุทธองค์ เป็นสิ่งประเสริฐสุด
การให้ธรรมทาน ชนะ การให้ทั้งปวง
ดีจังครับ ที่ได้มาอ่าน blog ดีๆ เช่นนี้
ขอบคุณที่มาเยี่ยมค่ะ