เมื่อคืนวันศุกร์ที่ผ่านมาได้อ่านบันทึกของคุณหมอวัลลภ  พรเรืองวงศ์  นอนให้พอ (เด็กไทย)สูง+ฉลาดขึ้น  เห็นว่าน่าจะมีประโยชน์กับลูกสาวซึ่งกำลังจะขึ้น ม.4 และลูกชาย ซึ่งกำลังจะขึ้น ป.2  ก็เลยพิมพ์ออกมาเพื่อให้เด็กๆ ได้อ่าน

          การจะบอกว่านอนเท่านั้นเท่านี้พอ โดยทั่วๆ  พวกเราก็พอจะรู้อยู่บ้าง  แต่เด็กๆ นั้น เขากำลังอยู่ในระหว่างของการเรียน  เขาน่าจะเชื่อข้อมูลหรือความรู้ที่อยู่ลักษณะของหนังสือ-ตำรามากว่าการที่พ่อแม่บอกเล่า (น่าจะทำให้เชื่อถือมากว่า)  ผมก็เลยพิมพ์บันทึกของคุณหมอวัลลภ แล้วนำไปให้เขาอ่านเอาเองอีกต่อหนึ่ง

• ดูลีลาของลูกชายของผม(น้องไผ่)  ที่สนใจอ่านบันทึกของคุณหมอวัลลภ  มีเพียงบางคำที่อ่านไม่ได้ก็จะหันมาถาม

          หลังจากอ่านแล้ว ผมลองถามลูกชายว่านอนเท่าไรจึงจะพอ  เขาก็เข้าใจและแยกออกได้ว่า เด็ก-ผู้ใหญ่ จะต้องนอนเท่าไรจึงจะพอ พร้อมทั้งเข้าใจด้วยว่าจะต้องเข้านอนเวลากี่ทุ่มจึงจะเพียงพอ  ทำให้ผมพอจะเบาใจไปได้อีกว่าไม่ต้องเตือนเมื่อถึงเวลาจะเข้านอน...

          บันทึกมาเพื่อการ ลปรร. จะเห็นว่า เราสามารถนำ KM ไปปรับใช้ได้ในทุกที่ ทุกเวลา ทุกโอกาส และทุกๆ เรื่อง ได้เลยนะครับ

วีรยุทธ  สมป่าสัก 9/04/50