ส่งต่อ...สงกรานต์

แม้จะเป็นกิจกรรมเล็กๆ แต่ก็คงจะพอให้เด็กๆ เกิดการเรียนรู้และซึมซับสิ่งเหล่านี้ให้ติดตัวไปเพื่อการเป็นผู้ใหญ่ในวันข้างหน้าอย่างคนที่มีรากเหง้า

สงกรานต์ในช่วงหลังๆ มานี้ ผมไม่ได้ไปเที่ยวหรือเดินทางไปที่ใดๆ การไปเยี่ยมเยียนญาติผู้ใหญ่ทางลำพูน-เชียงใหม่ ก็จะเดินทางไปก่อนในช่วงที่ไม่ใช่เทศกาล เพราะการเดินทางจะสะดวกมากกว่า และสิ่งที่ได้ปฏิบัติในหลายปีมานี้ก็คือช่วงปิดเทอมใหญ่ จะเข้าไปพักอยู่ที่กระท่อมในสวน ให้เด็กๆ ได้ไปอยู่กับธรรมชาติ ส่วนตัวผมก็จะขับรถเข้ามาทำงานในเมืองทุกวัน พอเปิดเทอมจึงจะเข้าไปอยู่บ้านพักในเมือง

ปี 2549 และ 2550 ส่วนหนึ่งได้บันทึกไว้บ้างแล้วว่าช่วงสงกรานต์ได้จัดการกับชีวิตในช่วงนี้ไว้อย่างไร อ่านได้จากลิงค์ด้านล่างนี้ครับ

ควันหลง...จัดการความรู้ของชีวิตในช่วงสงกรานต์ ( ปี 2549)
KMในวันสงกรานต์ (ปี 2550)
KMในวันสงกรานต์ (2) (ปี 2550)

ปีนี้ปิดเทอมลูกสาวไปเรียนที่ กทม. จึงมีแต่น้องไผ่เท่านั้น ที่ได้เล่นสงกรานต์ที่บ้านสวน เราเตรียมสถานที่กันด้วยการปลูกกระต๊อบไม้ไผ่มุงด้วยใบหญ้าคา เนื่องจากหน้าร้อนอากาศจะร้อนมาก หลังคามุงกระเบื้องอากาศก็ยังร้อนสู่หลังคาจากหญ้าคาไม่ได้ ประกอบกับไม้ไผ่ที่ปลูกไว้มีลำขึ้นมากแล้ว จึงได้นำมาใช้ประโยชน์ด้วยการสร้างกระต็อบน่าจะเหมาะกว่าปล่อยไว้เฉยๆ แต่วัสดุส่วนหนึ่งก็ขอจากเพื่อนบ้านเช่นไม้สีสุก ไม้ซาง สรุปแล้วกระต๊อบที่อยู้ในช่วงกลางวันของเราในช่วงหน้าร้อนและสงกรานต์ปีนี้ สร้างด้วยวัสดุจากธรรมชาติส่วนหนึ่งเป็นไม้ของเราที่ปลูกเอง ช่างก่อสร้างก็ช่วยกันกับพ่อตาไม่ต้องจ้างใคร อิอิ.... เริ่มจะพึ่งตนเองได้บ้างแล้ว

ทีนี้มาด็กันนะครับว่ารวันหยุดหลายๆ วันในช่วงสงกรานต์ ผมได้ทำหน้าที่ส่งต่อประเพณีสงกรานต์ ไปยังเด็กๆ กันอย่างไรบ้าง

เริ่มที่การเตรียมรับวันสังขารล่อง

วันที่ 12 เมษายน เป็นกิจกรรมหนึ่งที่ผู้ใหญ่ในบ้านและเพื่อนบ้านต่างก็ช่วยกันคนละไม้ละมือ นอกจากการเล่าเรื่องราวจริงปนด้วยปริศนาของสังขารแล้ว ยังได้ถ่ายทอดอุปกรณ์ที่ใช้จุดเพื่อทำให้เกิดเสียงดัง (ใช้ลำไม่ไผ่เจาะรู ใส่แก๊สบ่มผลไม้ - หยอดน้ำ และจุดไฟ จะเกิดเสียงดังเหมือนกับการจุดประทัด) เพื่อเป็นสัญญาณบอกว่า สังขารได้ล่วงเลยไปอีกหนึ่งปีแล้ว

เด็กๆ ต่างรอปู่จันทร์ ที่มาถ่ายทอดและสร้าง "สะโป๊ก" กันอย่างใจจดจ่อ

ตอนเย็นต่างนำเครื่องยิงประทัดมาตั้งเรียงรายไว้

13 เมษายน ตอนตีห้า เด็กๆ ต่างมาจุดประทัดเพื่อส่งสังขาร

ฝึกห่อขนมเตรียมไปทำบุญ

วันที่ 14 เมษายน เป็นวันเนา วันนี้เราได้ทำขนมเทียนและข้าวต้มมัด เพื่อเตรียมไปทำบุญที่วัดใสนวันที่ 15 เมษายน คนโตก็ได้ทบทวนและฝึกความชำนาญ เด็กๆ ก็ได้เห็นวิถีการปฏิบัติ และได้ลงมือฝึกเท่าที่ความสนใจของเขาจะมีอยู่ จากนั้นในช่วงเย็นวันที่ 14 ก็จะพาลูกชายและเพื่อนๆ ไปขนทรายเข้าวัด

ทำบุญวันสงกรานต์และรดน้ำดำหัวคนเฒ่าคนแก่

ช่วงเช้าได้เตรียมของไปทำบุญกันแต่เช้ามืด เป็นการไปทำบุญที่วัด จากนั้นในช่วงสายๆ ก็จะพาเด็กๆ ไปรดน้ำดำหัวคนเฒ่าคนแก่ในหมู่บ้าน ปีนี้เราไปรดน้ำกันทั่วหมู่บ้านใช้เวลาประมาณ 4 ชั่วโมงจากสายๆ จนถึงบ่ายๆ

จุดเทียนตั้งจิตอธิฐานในวันเริ่มต้นปีใหม่

ช่วงค่ำของ วันที่ 16 เมษายน ที่คนเมืองถือว่าเป็นวันเริ่มต้นปีใหม่ หรือที่เรียกว่า "วันปากปี" เราได้จุดเทียนที่คนแก่ทำพิธีสร้างให้เพื่อสร้างความเป็นสิริมงคลแก่ชีวิต แม้ว่าจะเป็นสิ่งที่หลายคนอาจจะมองว่าเป็นเรื่องไร้สาระ แต่สิ่งเหล่านี้เป็นเรื่องของจิตวิญญาณ ที่ส่งผลต่อการกระทำของคนที่ควบคุมวิถีปฏิบัติของตนเองได้ (ทำแต่สิ่งดีๆ) โดยไม่ต้องให้กฏกติกาแบบเปลือกๆ ของทางโลกมาคอยควบคุม

เป็นภาพรวมของกิจกรรมที่ครอบครัวของผม ได้ปฏิบัติร่วมกันในช่วงสงกรานต์ เป็นส่วนหนึ่งที่ผมได้สร้างการเรียนรู้และการส่งต่อวิถีการปฏิบัติให้แก่เด็กๆ แม้จะเป็นกิจกรรมเล็กๆ แต่ก็คงจะพอให้เด็กๆ เกิดการเรียนรู้และซึมซับสิ่งเหล่านี้ให้ติดตัวไปเพื่อการเป็นผู้ใหญ่ในวันข้างหน้าอย่างคนที่มีรากเหง้า

บันทึกมาเพื่อการ ลปรร. ครับ

เขียนใน GotoKnow โดย สิงห์ ป่าสัก
ใน KMนักส่งเสริมการเกษตร

คำสำคัญ (Tags): #คนแซ่เฮ#สงกรานต์

หมายเลขบันทึก: 177220เขียนเมื่อ 17 เมษายน 2008 10:46 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 18:57 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่าน