ถ้ารู้ธรรมะพระพุทธเจ้าอาตมาคงไม่ติดคุก5

หลังจากงานศพยายกลัวว่าครอบครัวเราจะมีปัญหา.....

“ถ้ารู้ธรรมะพระพุทธเจ้าอาตมาคงไม่ติดคุก5”

โสภณ เปียสนิท

...................................................

ดูวิสัยทัศน์การเลือกคู่ครองให้ลูกสาว และการดูแลครอบครัวของญาติพี่น้องของคนรุ่นนั้น “หลังจากงานศพ ยายกลัวว่าครอบครัวเราจะมีปัญหา จึงยกคุณน้าวิไล งามศิริสมสกุล ลูกสาวคนเล็ก น้องแท้ๆของแม่ให้เป็นภรรยาพ่อ” เพื่อป้องกันครอบครัวของลูกหลานแตกแยก ผู้ใหญ่ของตระกูลยื่นมือเข้าช่วยเหลือให้ครอบครัวสงบสุขต่อไป

บิดาต้องการให้คุณรักเกียรติเป็นพ่อค้าสืบต่อธุรกิจของตระกูลไว้ แต่คุณรักเกียรติกลับต้องการเป็นนักการเมือง“ท่านก็อยากให้กลับไปช่วยทางบ้านค้าขาย แต่อาตมารู้ตัวดีว่าไม่มีหัวเรื่องการค้า หัวจิตหัวใจชื่นชอบและสนใจการเมืองเสียแล้ว” เห็นได้ว่า การเลือกอาชีพเป็นสิทธิและเสรีภาพของแต่ละคน เพราะโดยแท้แล้ว อาชีพนั้นต้องมาจากความพึงพอใจของแต่ละคน เป็นเพราะเคยช่วยนักการเมืองหาเสียงจึงสั่งสมประสบการ “ช่วงปิดเทอมอาตมาได้มีโอกาสออกไปช่วยช่วยนักการเมืองหาเสียงความนิยมชมชอบการเมืองจึงซึมซับเข้าไปในตัว”

ความรักความห่วงใยของพ่อเป็นปกติของทุกครอบครัว พ่อของคุณรักเกียรติก็เช่นกัน เมื่อรู้ว่าลูกชอบการเมืองจนเกินขอบเขต และอาจตกอยู่ในอันตราย จึงยื่นมือเข้าจัดการ “พ่ออ่านหนังสือพิมพ์เห็นมีรูปนักศึกษาปะทะกับเจ้าหน้าที่ ปรากฏว่ามีรูปอาตมายืนอยู่แถวหน้าพ่อขับรถเข้ากรุงเทพฯ ตามตัวอาตมากลับทันที” ดีแต่ว่า คุณรักเกียรติเป็นคนเชื่อฟังพ่อ เชื่อฟังผู้ใหญ่ ด้วยความกตัญญูเช่นนี้ทำให้รอดพ้นอันตรายมาได้อีกครั้ง

และความเป็นคนกตัญญู เชื่อฟังผู้ใหญ่นี่เอง ทำให้คุณรักเกียรติก้าวสู่ความสำเร็จทางการศึกษาตามเวลาที่กำหนดชนิดที่ หากไม่มีหัวใจที่เข้มแข็งย่อมไม่อาจทำได้ “อาตมาเกรงใจทางบ้าน เพราะเราเป็นความหวังของพ่อ จึงตัดสินใจว่าจะต้องตั้งใจเรียนให้จบ” เมื่อตั้งใจแล้ว จึงปฏิบัติตาม “สัจจะ” อย่างจริงจัง “กลับจากเรียนปิดห้องอ่านหนังสือ บางทีใส่กุญแจห้องแล้วปีนเข้าทางหน้าต่าง พวกเพื่อนที่มาหาเห็นประตูห้องล็อกนึกว่าไม่อยู่ก็กลับไป” และเมื่อดำเนินการตามความตั้งใจอย่างมุ่งมั่น ความสำเร็จย่อมเกิดขึ้นจริง “ผลจาการตั้งหน้าตั้งตาเรียนและอ่านหนังสือ อาตมาจึงเรียนจบคณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแห่ง ภายในเวลา 4 ปีตามที่ตั้งใจ” (โปรดติดตามตอนต่อไป)

เขียนใน GotoKnow โดย โสภณ เปียสนิท
ใน เรื่องราวจากชุมชนห่างไกล

คำสำคัญ (Tags): #การเมือง ข้อคิด ชีวิต ติดคุก รับกรรม สำนึกผิด

หมายเลขบันทึก: 435549เขียนเมื่อ 16 เมษายน 2011 19:03 น. ()แก้ไขเมื่อ 12 พฤษภาคม 2014 21:09 น. ()สัญญาอนุญาต: สงวนสิทธิ์ทุกประการจำนวนที่อ่าน

ความเห็น (24)

โสภณ เปียสนิท

เขียนเมื่อ 16 เมษายน 2011 19:06 น. ()

กลับมาจากเมืองกาญจน์ถึงบ้านหัวหิน

อาบน้ำเสร็จแล้ว เข้ามาเยี่ยม G2K ทันที

ด้วยความคิดถึงมวลมิตร

พร้อมนำภาพสายน้ำแควใหญ่ถ่ายจากหลังบ้านพัก

ลำดวน

เขียนเมื่อ 16 เมษายน 2011 19:23 น. ()

สวัสดีค่ะ
มาติดตามอ่านค่ะ

โสภณ เปียสนิท

เขียนเมื่อ 16 เมษายน 2011 19:38 น. ()

เรียนคุณลำดวนครับ

ขอบคุณที่เข้ามาทักทายเป็นท่านแรกเลย

ดีใจจัง ขอให้สุขีวันสงกรานต์นะครับ

วราภรณ์

เขียนเมื่อ 16 เมษายน 2011 19:54 น. ()

สวัสดีค่ะ อาจารย์โสภณ
ขอบพระคุณที่ไปเยี่ยมบันทึก
มาถึงก็เขียนบันทึกเลยนะคะ สมกับเป็นนักเขียนจริง ๆ ค่ะ
ภาพสวยดูแล้วเย็นตาเย็นใจดีค่ะ
ขอบพระคุณค่ะ

โสภณ เปียสนิท

เขียนเมื่อ 16 เมษายน 2011 20:14 น. ()

Ico48 เรียนคุณธรรมทิพย์ครับ

ถ่ายมาหลายภาพครับแต่ว่าสวยภาพเดียวเอง

ถ่ายจากหลังบ้านพักรับรองของพี่สาว

ที่เมืองกาญจน์ กลางคืนนอนฟังเสียงน้ำแควใหญ่

ไหลรินเซาะหินริมตลิ่ง เช้ามืดนกโกกิลา (เรียกให้เท่หน่อย แท้จริงแล้วคือกาเหว่านั่นเอง)

ร้องกันดังลั่น หลายตัวเชียว กลางวันร้องเสียงแปลก ไม่ "กาเว้า" เหมือนเดิม

นกอื่นแย่งกันมาร้องให้ฟัง เพราะเชียว

ภาทิพ

เขียนเมื่อ 16 เมษายน 2011 20:22 น. ()

มาสวัสดีปีใหม่ไทยค่ะ
ที่เปียกน้ำมะลอกมะแลก น่ะไม่ใช่โดนสาดนะ แต่โดนน้ำมนต์ของพระพรมสะบัดมาครั้งแล้วครั้งเล่า ขณะที่การเคลื่อนตัวของผู้ที่มาสรงน้ำพระเป็นไปอย่างเชื่องช้า