ผมยังมีความสุขและไม่รู้สึกเบื่อที่จะเขียนบันทึกเปิดเปลือยมุมชีวิตของตนเองและคนที่เรารักที่เกิดขึ้นและดำเนินไปในบ้านเกิดของตนเอง และนี่ก็ยังเป็นส่วนหนึ่งของเรื่องราว "เวลาคุณภาพ" ในบริบท "พื้นที่คุณภาพของความรัก" ที่เกิดขึ้น ณ บ้านเกิดของผม
เช้าแรกของเดือนเมษายน ผมและลูกชายคนโตถูกพ่อปลุกขึ้นจากที่นอนตั้งแต่เช้ามืดเพื่อเตรียมกายและใจตักบาตรในช่วงเช้า โดยเราทั้งสองก็ไม่อิดออดเลยแม้แต่น้อยที่จะยันกายขึ้นมาจากที่นอนอันนุ่มแน่น
ตรงกันข้ามกับคุณแดนไท กลับยกมือสละสิทธิ์ ไม่ขอตักบาตรในรุ่งเช้าของวันนี้ โดยยืนยันที่จะนอน.... และนอนต่อไปอย่างมีความสุข
น้องแผ่นดินเข้าห้องน้ำชำระร่างกายแปรงฟันและปะแป้ง (ย้ำนะครับ..แปะแป้ง) ด้วยตนเองโดยไม่ต้องเป็นภาระของใครอื่น พร้อมกับร้องถามคุณปู่ว่า "พ่อปู่... มีอีหยังให้ใส่บาตรแน ?"
อันที่จริงพ่อกับน้องดินก็ไปตักบาตรที่วัดทุกเช้าอยู่แล้ว กระนั้นพ่อก็ไม่ลืมที่จะพาลูก ๆ หลาน ๆ ตักบาตรที่หน้าบ้านของตนเองเสียก่อน ...ท่านปฏิบัติเช่นนี้ทุกครั้งและทุกวัน ...และเป็นเช่นนี้มาอย่างยาวนาน
ย้อนกลับไปเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว....
ชาวบ้านสองท่านแวะมาปรึกษาพ่อของผมเกี่ยวกับผ้าป่าที่ลูกชายปรารถนาที่จะนำมาทอดถวายเป็นการส่วนตัวที่วัดของเราในเทศกาลสงกรานต์ ซึ่งครั้งนั้นผมมีโอกาสได้นั่งฟังอยู่อย่างใกล้ชิด
พ่อย้ำกับท่านเหล่านั้นว่า "ขอให้กระทำโดยเรียบง่าย ไม่ฟุ่มเฟือย ไม่ต้องจัดงานใหญ่โตให้สิ้นเปลือง สู้เก็บออมเงินที่ได้มาถวายวัดทั้งหมดจะดีกว่า ... ชาวบ้านก็จะไม่ต้องมีภาระเหนื่อยยากไปกับเรา กุศลผลบุญก็เต็มเม็ดเต็มหน่วย..สบายใจทั้งลูกเต้าและชาวบ้าน"
นั่นคือถ้อยคำที่พ่อแนะนำ... ผมนั่งฟังและนั่งคิดคล้อยตามไปอย่างสมเหตุสมผล อีกทั้งพ่อยังกล่าวต่อไปในทำนองที่ว่า "การได้ทำผ้าป่ามาถวายวัด ไม่จำเป็นต้องได้เงินมากถึงหนึ่งหมื่นบาทก็ได้ ได้แค่ไหนก็แค่นั้น ซึ่งดีกว่าไม่ทำอะไรเลย สิ่งเหล่านี้ไม่ได้วัดกันที่จำนวนเงิน.."
ไม่เพียงแต่เท่านั้น ช่วงหนึ่งผมยังจำได้สนิทใจว่าพ่อได้เปรียบเปรยเรื่องการทำบุญว่า "คนที่ตักบาตรทุกเช้าที่หน้าบ้านของตนเอง แต่ไม่มีโอกาสได้ไปตักบาตรที่วัด ก็ใช่ว่าจะได้บุญได้กุศลลดน้อยลงเสียที่ไหน"
กระทั่งเช้าของวันนี้, พ่อยังคงพาลูก ๆ หลาน ๆ ตักบาตรอยู่บริเวณหน้าบ้านของตนเอง ซึ่งครั้งหนึ่งเมื่อนานมาแล้ว ผมก็เคยได้ร่วมตักบาตรกับพ่อมาแล้วอย่างนมนาน หากแต่ครั้งนี้..วันนี้ เจ้าแผ่นดินได้เข้ามายืนอยู่ ณ จุด ๆ นั้นแทนที่ของผม ขณะที่พ่อก็ยังคงทำหน้าที่เดิมอย่างไม่เปลี่ยนแปลง
เช้าวันนี้ผมไม่ได้ตักบาตร.. เพราะทำหน้าที่บันทึกภาพอันงดงามของเช้าชื่นอันสดใสของวันนี้ กระนั้นน้องดินก็ยังไม่ลืมที่จะเดินมาใกล้ ๆ แล้วยิ้มแฉ่ง จากนั้นก็พลันยื่นกำปั้นของตนเองมายังผมพร้อมกับพูดว่า "เอาบุญมาฝากพ่อ..พรุ่งนี้ดินจะบวชเณร...บวชหลาย ๆ วันโดยไม่สึก"
ผมยิ้มและหันไปมองพ่อที่ยืนอยู่ใกล้ ๆ ...
ท่านไม่พูดอะไร แต่เห็นได้ชัดว่า..บัดนี้คนยิ้มยากอย่างท่านกลับยิ้มกว้างอย่างมีชีวิต และเป็นยิ้มที่ผมไม่เคยพบเห็นมานานนักหนาแล้ว...
สวัสดีค่ะคุณแผ่นดิน
แหมขึ้นชื่อเรื่อง เปลือยความสุข ก็รีบเข้ามาเลยค่ะ เนื่องจากเห็นเป็นตอนที่ 3 แสดงว่า 2 ตอนแรกราณีพลาดไปได้ยังไงค่ะเนี่ย เดี๋ยวต้องตามไปดู
เห็นแล้วนึกถึงหลานราณีคนโตอายุ 6 ขวบครึ่ง ช่างฉอเลาะ ชอบตักบาตรค่ะ ถ้าปลุกเขาตอนเช้า เขาจะไม่งอแงเลยเรื่องทำบุญ ผิดกับเจ้าตัวเล็ก อายุ 5 ขวบกว่า คนนี้ถ้านอนแล้วลุกยากมาก (สงสัยเหมือนน้องแดนไทแน่เลย555)
เข้ามาอนุโมทนาบุญด้วยค่ะ อย่างน้อยเราก็เป็นสุข คุณพ่อคุณแม่ก็ยิ้มแย้มแจ่มใสเป็นสุขด้วยเช่นกันที่ได้ทำบุญร่วมกันและอยู่พร้อมหน้าพร้อมตากัน ซึ้งค่ะ
คนแถวนั้นเคร่งจริง ถอดรองเท้าลงไปยืนบนถนนเลย :-)
มีพระท่านหนึ่งให้ความเห็นว่า การถอดรองเท้าแล้วยืนบนรองเท้า ไม่ได้มีประโยชน์อะไร ยืนบนรองเท้าก็สูงกว่าพระอยู่ดี
คุณแผ่นดินค่ะ
อ่านบันทึกนี้แล้วทำให้นึกถึงน้องฟ้า ลูกสาวคนเล็ก ตอนไปค้างบ้านคุณปู่ คุณย่า ก็ได้มีโอกาสตื่นเช้าขึ้นมาตักบาตรเหมือนกันค่ะ
ขออนุญาตนำรูปมาฝากนะคะ เด็ก ๆ กับปู่ย่า ตายาย เป็นอะไรที่อบอุ่นมาก ๆ ค่ะ
น้องดิน แปะแป้งเต็มหน้าเลย
คงจะเย็นสบายเนาะ
อ. Ranee
|
การที่เด็กได้อยู่กับปู่และย่าท่ามกลางธรรมชาติและครอบครัวใหญ่ผมถือว่าเป็นโอกาสอันดีที่ชีวิตของเขาจะได้เรียนรู้และเติบโตอยู่ในสิ่งแวดล้อมที่ดี
ตอนนี้ลูกชายคนโตผมเพิ่งอายุ 5 ขวบต้น ๆ ...แต่ชอบและหลงใหลในกิจกรรมด้านนีร้มาตั้งแต่เด็ก ๆ ขณะที่ผมเขียนบันทึกเรื่องนี้อยู่นั้น ...ท่านบรรพชาเป็นสามเณรในวัย 5 ขวบเป็นที่เรียบร้อยแล้วครับ
ขอบคุณมากครับ
ช่างเก็บรายละเอียดได้อย่างน่านับถือเหลือเกิน..วิถีความเชื่อของชาวบ้านฝังแน่นหยั่งรากลึก ผมมองว่าถ้าไม่เสียหายอะไรก็ปล่อยให้วิถีนั้นดำเนินไปก็คงไม่เสียหลาย
ผมเองตักบาตรก็ถอดรองเท้าเหมือนกันครับ...เป็นผลแห่งการซึมซับและหล่อหลอมมาจากเบ้าหลอมเหล่านี้ครับ
ขอบคุณมากครับ....
ขอบคุณพี่แป๊ดครับ...
ผมไม่เคยลังเลที่จะนำลูกไปฝากไว้กับปู่และย่า...และดูพวกเขาจะมีความสุขกับชีวิตเช่นนี้ไม่น้อยไปกว่าที่อยู่กับพ่อและแม่
ภาพน้องฟ้า..เป็นอะไรที่อบอุ่นมาก ๆ ครับ !
....
ขอบคุณครับ
สวัสดีครับคุณ
คุณกาเหว่า ครับ
เข้ามาร่วมอนุโมทนาบุญกับหลานด้วยค่ะ
ด้วยกุศลที่หลานได้ทำในครั้งนี้ จะเป็นสิ่งที่นำมาซึ่งความสุขของบุคคลทุกคนในครอบครัวทั้งสิ้น
เป็นบุญกุศลของพ่อและแม่ด้วยค่ะ
ขอให้มีความสุขตลอดไปค่ะ
สวัสดีครับ..สวัสดีตอนเช้า ๆ
เช้าวันนี้อากาศดีมากครับ ...ที่กาฬสินธุ์ตอนนี้เณรน้อยคงกำลังออกบิณฑบาต เสียดายผมไม่ได้ไปตักบาตร แต่ในเร็ววันนี้คงได้ไปตักบาตรที่กาฬสินธุ์เป็นแน่...
ขอบคุณนะครับที่แวะมาทักทาย
และขอให้มีเช้าที่สดใสในการทำงานและใช้ชีวิตสืบต่อไป
อ่านแล้วดูภาพประกอบได้ความรู้สึกครับ...
เห็นถึงความอบอุ่นแบบวิถีสังคมชนบทที่ไม่ค่อยได้เห็นในสังคมเมือง...
ว่าแต่ทำไมน้องแผ่นดินวันนี้หน้าขาวจัง...
ขอบคุณครับ...
ยังอยากจะกล่าวซ้ำว่ากุศลผลบุญที่น้องแผ่นดินได้ทำขึ้น เป็นผลบุญที่แบ่งปันมายังชาว G2K ทุกคนด้วยเช่นกัน
ชวงนี้งานการก็ยังมากมายมหาศาล แต่ภาพชีวิตของลูกคือแรงพลังอันยิ่งใหญ่สำหรับผม
ขอบคุณมากครับ
ปกติน้องแผ่นดินก็มักปาแป้งเช่นนี้อยู่บ่อยครั้ง...เช้านั้นครึ้มอกครึ้มใจยังไงไม่ทราบ แต่หลาน ๆ ที่บ้านก็เล่าให้ฟังว่า...ปิดเทอมน้องดินก็ชอบที่จะปะแป้งเช่นนี้อยู่ตลอดเวลา
สงสัยเข้าใจว่าอากาศร้อน...คงผ่อนคลายด้วยแป้งเย็น ๆ นี่แหละครับ
สวัสดีครับ...คุณโก๊ะ..
น้องแผ่นดิน มีบุคลิกภาพเป็นผู้ใหญ่เกินวัยพอสมควร ค่อนข้างเรียบร้อย ล่าสุดได้รับเกียรติบัตรนักเรียนมารยาทดีเด่น
ขอบคุณมากครับ...