คุณครูเริงฤดีเลยดุเอาอีก วันนี้ก็มีอีกเรื่อง ผู้เขียนนำลูกฝรั่งสุกมากินที่โรงเรียน ตอนเช้ากัดไปหนึ่งคำ กระดิ่งพอดีก็เลยเอาใส่ไว้ในโต๊ะ ถึงเวลาเรียนวิชาภาษาอังกฤษที่คุณครูเริงฤดีสอน ผู้เขียนสังเกตเห็นว่า คุณครูหาวบ่อยมาก อาจจะนอนดึก สักครู่หนึ่งคุณครูก็ถามนักเรียนทั้งห้องว่า “ นี่นักเรียนใครเอาฝรั่งสุกมากินที่โรงเรียน ” ผู้เขียนก็ยกมือ คุณครูเริงฤดีเดินตรงมาหาผู้เขียนและพูด “ ไหนอยู่ไหน เหม็นจะตายอยู่แล้ว ” แล้วคุณครูก็เอาไปวางไว้บนโต๊ะครู พอกระดิ่งหมดเวลา เป็นเวลาพักกลางวันพอดี นักเรียนทุกคนออกไปจากห้องเรียน รวมทั้งผู้เขียนด้วย แต่ลืมไป ยังไม่ได้เอาฝรั่งคืนมาเลย ก็เลยกลับเข้าไปในห้องเรียนอีก ผู้เขียนก็เห็นคุณครูเริงฤดี นั่งหันหลังให้อยู่กำลังกัดแทะฝรั่งสุกนั้นอย่างอร่อย ผู้เขียนเลยถอยหลังกลับไป กลับไปบ้านตอนเย็นเล่าให้พ่อกับแม่ฟัง พ่อกับแม่หัวเราะกันใหญ่ ผู้เขียนไม่รู้เหตุผลว่า ท่านทั้งสองหัวเราะอะไรกัน จนมาถึงทุกวันนี้จึงเข้าใจว่า คุณครูเริงฤดี กำลังตั้งท้องจึงอยากกินฝรั่งสุกนั้นเอง
อิอิ
ไม่มีความคิดเห็นใดใด ครูอ้อยรักคุณครูทุกคนเสมอ ถึงแม้ว่าจะตีเจ็บก็ตาม และในปัจจุบันนี้ ครูอ้อยจึงไม่ตีนักเรียน เพราะกลัวว่านักเรียนจะเอามานินทาในอินเทอร์เนตเหมือนกัน
สวัสดีค่ะ คุณ beeman
สวัสดีครับ คุณครูอ้อย
สวัสดีค่ะคุณชายสายเสมอ
อรุณสวัสดิ์ค่ะคุณไมโต
เรื่องทั้ง 2 นี้เป็นเรื่องที่เกี่ยวกับครู
ครูอ้อยเรียนรู้จากความผิดพลาดของผู้อื่นซึ่งจะเป็นบทเรียนราคาแพงทีเดียวค่ะ
ขอบคุณคุณไมโตนะคะ
ชอบช้างไชโยมากกว่าค่ะ
สะใจจริงหรือเปล่า เดี๋ยวปิดก็ได้ ขอบคุณมากที่เป็นสัญญาณเตือนภัยให้ สะใจ คนอะร้ายลืมคำพูดตัวเอง อิอิ ยังไม่แก่สักหน่อย เนอะคุณไมโต
ช้างครูอ้อยโตเร็วจัง ให้กินอะไรครับเนี่ย
สวัสดีค่ะ ครูอ้อย
วันนี้ไม่ไปเรียนหรือคะ คิดถึงจัง พรุ่งนี้เจอกันค่ะ
คุณไมโตคะ