วันนี้  เป็นวันพิเศษ  แบบหนูร่าเริง  กระเติ้งใจแมว  เป็นอย่างไรหนอ  รออ่านนะคะ 

วันนี้บรรดาชาวสมาชิกสหกรณ์ออมทรัพย์ครู  กทม.จะต้องไปประชุม  รับเบี้ยประชุม  และลงเสียงเลือกตั้งคณะกรรมการสหกรณ์ 

ครูอ้อยออกจากบ้านเวลา 08.00 น.พอดี  เมื่อไปถึงโรงเรียนที่เป็นสถานที่เลือกตั้ง 

ผู้คนยังไม่มาก  แต่รถยนต์จอดเต็มสนามฟุตบอลเลย   ครูอ้อยหาที่จอดรถได้  ก็เดินมาที่ตึกลงคะแนน  เดินสวนทางกับเพื่อนครูหลายๆคน  ทักทาย  แล้วก็รีบขึ้นไปเลือกตั้ง  ดูหมายเลขของตนเองก่อน  เมื่อเสร็จภาระกิจ  ก็ลงมาเดินไปมาสักครู่หนึ่ง

ครูอ้อยก็เริ่มเดินหาซื้อสินค้า  ที่เตรียมคิดมาจากบ้าน  เพราะติดตามซื้อหามาใช้  ทุกๆปีที่มาที่นี่  จากนั้น  ครูอ้อยก็เดินไปหาของใช้ในบ้าน  ไม่ได้อย่างหนึ่ง  ก็ได้อีกอย่างหนึ่งมา...ก็พอใจหนูร่าเริงอย่างครูอ้อยแล้ว   

จากนั้น  ก็เริ่มซื้อของกิน  มะขามหวานกองโตๆ  ที่ซื้อได้มากๆ  เพราะขับรถมาขนวันนี้  ครูอ้อยพบท่านรองฯ  ได้กินก๋วยจั๊บ  และแยกกันเดินตรงนี้  ครูอ้อยได้มะขามคลุกบ๊วยของโปรดด้วย...หนูร่าเริง  จริงๆค่ะ 

จากนั้น  ก็เจอพี่ครูที่โรงเรียน  ชวนเชิญกันไปดู  เขาประมูลข้าวของเครื่องใช้ที่หลุดจากโรงรับจำนำ 

ก่อนจะเดินไปถึง  ก็แวะ  ดื่มน้ำฟรี  ที่มีบริการทุกปี  แล้วขนของไปเก็บที่รถก่อน  จึงเดินสบายตัวออกมา   

เดินผ่าน  เต๊นท์ที่เขาบริการ  ของสำนักงานกิจการสตรีและสถาบันครอบครัว  กระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์  ครูอ้อยได้เข้าร่วมตอบคำถาม 

เขาถามครูอ้อยว่า...สมุดบันทึกของคนพิการ  มีปกสีอะไร...ครูอ้อยคิดถึง  น้องหนิงมากจังเลย  ไม่เคยถามสักที 

ครูอ้อยถามว่า..รางวัลคืออะไรคะ  จะได้ตั้งใจ...เดา

เขาบอกว่า...เป็นเสื้อ ทีเชิ้ต   ครูอ้อยคงจะปั้นหน้า..น่าสงสาร  เขาก็บอกให้ครูอ้อยหันไปดูที่ป้ายที่ติดอยู่นั้นว่าสีอะไร 

ครูอ้อยบอกว่า...สีน้ำเงิน  เขาถามต่อว่า..สีเหมือนอะไร  ครูอ้อยก็เลยอ้อมแอ้มว่า.....สมุดสำเนาทะเบียนบ้าน...เฮ้...ถูกด้วยค่ะ.....  ได้เสื้อสีขาว  ลวดลายสวยงามมาก  มา 1 ตัว ภูมิใจจังค่ะ 

จากนั้น ครูอ้อยก็เหลือบไปเห็น  ดาราหนัง  ที่พลิกผันมาเป็น  ผู้แทน  สว.  ครูอ้อยรีบประกบขอถ่ายรูป  โดยบอกว่า...ป้าขอถ่ายรูปด้วยนะคะ

นี่ไง....แต่  เอ..ไม่ปลอดภัยมั้ง  เพราะเธอเลือกตั้ง  สว.  กำลังอยู่ระหว่างหาเสียง...ครูอ้อย  ไม่อยากเป็น...หนูมีเรื่อง..ขอเก็บภาพไว้ก่อนนะคะ 

จากนั้น  ครูอ้อยพาพี่ครูไป  นวดฝ่าเท้า  แล้วตัวครูอ้อยเองก็ไปดูการประมูลของหลุดจากโรงรับจำนำ  ครูอ้อยเคยได้ยินพ่อบ้านเล่าให้ฟัง  เพิ่งจะเจอบรรยากาศวันนี้เอง 

เพื่อนครูที่โรงเรียน  ประมูลได้ตุ้มหู  สวยงามมากค่ะ  สิ่งของที่มีมาประมูลมากมาย  ...เครื่องเสียง  เครื่องเตาอบไมโครเวฟ  เครื่องเล่น วีซีดี  สร้อยคอทองคำ  สร้อยข้อมือ  แหวนเพชร  ทีวีสี เครื่องใหญ่ เล็ก มีทุกขนาด  ราคา  สี่พัน  สามพัน  สองพัน  หนึ่งพัน  ...ประมูลกันสนุกสนาน...

ครูอ้อยไปยืนดูที่ตู้  ดูราคาด้วย  ก็ประมาณ เกือบๆจะเท่าที่ร้านทองน่ะค่ะ  แต่เป็นของเก่า  หากดูไม่เป็น  นับว่าเป็นการเสี่ยงที่จะซื้อไป  แต่เห็นแต่ละคน....เก่งๆที่จะประมูลไปได้...

ครูอ้อย   ไม่มีเงินมากพอที่จะซื้อประมูล  จึงเดินกลับไปที่เต๊นท์นวดฝ่าเท้าดีกว่า  คิวหมดพอดี  ถึงคิวครูอ้อยแล้ว...

ความรู้สึกของการนวดฝ่าเท้าหรือคะ  .....อย่าบอกใครเชียว  ใช่ค่ะ  สบายมาก 

แต่สำหรับครูอ้อย....อูยยยยย  จักกะจี๋จะแย่...

ครูอ้อยนั่งกอดอก  ไม่พูดกับใคร  น้องคนนวดถามครูอ้อยว่า...เป็นอะไรคะพี่  ครูอ้อยตอบอย่างเร็วว่า...จั๊กกะจี๋  จะขาดใจแล้วค่ะ 

น้องเขาถามต่อ....บ้าจี้หรือคะ  ครูอ้อยบอกว่า...ไม่ถึงกะบ้าจี้  แต่ไม่เคยให้ใครนวด  จึงรู้สึก  ..หวาดๆ  จั๊กกะจี๋  บอกไม่ถูก 

นวดประมาณ ครึ่งชั่วโมง  ครูอ้อยบอกว่า...เมื่อคืนนี้  เป็นตะคริว  น้องเขาเลยนวดแบบพิเศษให้อีก  รู้สึกสบาย  ...ใส่ครีมอะไรหนอ  ร้อนๆ  เหมือนยาหม่อง   ....

ครูอ้อย ให้รางวัล  เธอไหว้อย่างสวยงามเชียว...

พี่ครูก็แสนดี  นวดเสร็จก่อน  ก็ไปหา ไอติม  ข้าวแกงมาให้กินกันหิว  และก็หิวจริงๆด้วย 

สักครู่หนึ่งได้ยินที่เต๊นท์ตรงกันข้ามบอกว่า...ใครถ่ายรูปไว้   ให้มารับรูปถ่ายได้  ครูอ้อยรีบไปดู  มีรูปถ่ายครูอ้อย  แบบฟรีๆด้วย  หลายใบด้วยล่ะ  แต่เสียดาย....ไม่ให้ดูหรอกค่ะ...เพราะมีรูปผู้สมัคร สว...หนูไม่อยากมีเรื่องค่ะ 

เวลาบ่ายแล้ว ลาก่อนค่ะพี่จ๋า..จะกลับบ้านแล้ว  เดินจากมาคนเดียว 

ตกกะใจสุดขีด  เพราะ....ไม่ใช่รถหายค่า  เพราะ...  เหลือหนูอยู่คนเดียวค่ะ...นี่ไง

หนูร่าเริง กระเติ้งใจแมว...ขอจบแต่เพียงเท่านี้ค่ะ