น่าเห็นใจนะครับ ผมเองเมื่อก่อนก็เป็นเหมือนกับคุณเหมือนกัน ต้องทำงานด้วยเรียนไปด้วย งานที่ทำก็เป็นงานที่ทำเป็นกะ กะละ หนึ่งสัปดาห์ ช่วงไหนที่ต้องไปเรียนก็ต้องจ้างเพื่อนเข้ากะแทน นั่งรถเมล์ไปเรียนจากหัวหมากไปเรียนที่ บางเขน นั่งหลับบนรถไปอย่างน้อย 1 ชั่วโมง ก็ต่อสู้มาเพื่อทำงานราชการเหมือนที่คุณฝัน และตอนนี้ความฝันก็เป็นจริงแล้ว ก็เกือบ 26 ปี แต่ความหลังครั้งที่ต้องดิ้นรนก็ยังไม่เคยลืมเลย มันกลับทำให้เราแกร่งและมีประสบการณ์มากกว่าคนอื่นเสียอีก "ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยู่ที่นั่น" ผมยึดคำนี้มาตลอด และมันได้ผลจริง ๆ คุณลองนำไปใช้ดูก็ได้นะครับ ผมจะเป็นกำลังใจให้คุณประสบความสำเร็จดั่งที่ตั้งใจนะครับ
น้องคะ..บางทีพี่ก็เป็นเหมือนกัน.งานคั่งค้างก็มี..แต่ก็ค่อยๆทำไป..ทุกอย่างย่อมมีทางออก..ขอเพียงเราลงมือแก้ปัญหา..อย่าท้อถอย..พี่เชื่อว่า..ทุกอย่างต้องดีขึ้นแน่นอน..เราเกิดมาเพื่อที่จะมีความสข.ไม่ได้เกิดมาเพื่อรับความทุกข์..ท่องไว้นะคะ..พี่เชื่อว่าทุกๆคนที่นี่...จะเป็นกำลังใจให้น้องเสมอ..อย่าเก็บปัญหาไว้คนเดียวนะคะ..การมีเพื่อน..มีคนรับฟังจะทำให้เราสบายใจขึ้น..
พี่ขอให้ทุกอย่างลุล่วงด้วยดี..แล้วเขียนมาเล่าให้พี่ๆฟังบ้างนะคะ..เป็นห่วงและหวังดีเสมอจ้ะ..
สวัสดีครับ
กำลังขอความช่วยเหลือครับ โปรดรอสักหน่อยครับ
http://gotoknow.org/blog/mrschuai/107076#
ขออนุญาตินำข้อความไปครับ ขอบคุณมากครับ
เสียงเหนื่อยจัง บ่นคุย จากนุ้ยมา
แสนเห็นใจ นักหนา ผู้สร้างสรรค์
มีปัญหา หนักอก กนกวรรณ
ต้องฝ่าฟัน เรียนสอน พักผ่อนน้อย
เหมือนเราปลูก กล้วยไม้ เหนื่อยหน่ายเหลือ
ช่างน่าเบื่อ ดูแล มิใช่ย่อย
ทั้งรดน้ำ ใส่ยา ปุ๋ยทยอย
แล้วก็คอย รอผลงาน การดูแล
แต่พอมัน มีดอก ออกเพียงนิด
ก็ชื่นจิต กระชุ่มกระชวย สวยแน่แน่
พอดอกบาน ทุกยาม งามแท้แท้
สู่กระแส สุขสม อารมณ์ดี
ชีวิตนุ้ย ที่คุย เหมือนกล้วยไม้
อีกไม่นาน คงได้ สบสุขศรี
เมื่อเมฆหมอก ผ่านไป ไร้ราคี
ดวงชีวี กนกวรรณ สุขสันต์เอย
มาให้กำลังใจน้องนุ้ยค่ะ เราจะก้าวไปด้วยกันนะคะ
พี่หนิงก็ทั้งทำงานทั้งเรียนเหมือนกันค่ะ ปกติ 8.30- 20.00 ค่ะ แต่เด็กจะ late ประจำ ส/อ ก็ยังต้องทำ ด้วยเรียนด้วย
พี่หนิงมีทางแก้คือ ฝึกทำ multi-task เลือกทำทุกอย่างที่รัก เพราะที่รักจะสำคัญเสมอ อิอิ แล้วจะมีแรงฮึดเองนะคะ
สวัสดีค่ะน้องนุ้ย..nuy
ใจเย็นๆ เป็นกำลังใจให้กันและกันค่ะ
เขียนเรียงร้อยถ้อยทำนองเป็นกลอนสด
แต่ละบทเป็นแรงใจให้สุขสันต์
ขอให้ครูสู้ฟันฟ่าอย่าท้อมัน
แล้วชีวันนั้นจะได้ตามใจปอง
เหนื่อยก็พัก สักหน่อย ค่อยก้าวต่อ
ใจอย่าท้อ ร้องไห้ ให้หม่นหมอง
นึกถึงพ่อ นึกถึงแม่ แล้วตรึงตรอง
ให้ชื่อก้อง ในความดี ที่เราทำ
เป็นกำลังใจให้ครูนุ้ยนะค่ะ สู้ๆๆ--------> น้องจิ ^_^ (ศิษย์อาจารย์พิสูจน์) 555555555
สวัสดีค่ะ
ขอขอบคุณสำหรับทุกกำลังใจ
คุณลุงพิสูจน์ ที่แสนดี กับคำกลอนที่แสนประทับใจมาก พร้อมทั้งคติสอนใจ นุ้ยจะจำไปปฏิบัตินะค่ะ
พี่หนิง ที่แสนดี พี่ก็คงเหนื่อยเหมือนกัน จะลองนำวิธี multi-task ไปใช้ดูบ้างนะค่ะ
พี่อ้อย ที่แสนขยัน ดีใจค่ะที่อย่างน้อยก็ได้รับวิธีที่จะช่วยในการแบ่งเวลาเรียน และการทำงาน (บางครั้งนุ้ยก็เคยเป็นแบบพี่อ้อยนะ) ค่ะ
น้องจิราภรณ์ ที่แสนเก่ง แต่งคำกลอนได้น่าประทับใจมากค่ะ สมกับเป็นลูกศิษย์อาจารย์พิสูจน์
พี่Sirintip พี่สาวแดนใต้ ดีใจที่ยังจำได้ค่ะ ขอบคุณสำหรับความห่วงใย คำสอนและกำลังใจ จากพี่คนไกลค่ะ
สวัสดีค่ะ อ.nuy
แอนก็เป็นเหมือนกันกันนะคะ เพราะต้องเรียนไปด้วย ทำงานไปด้วย
แต่ตอนหลังก็พยายามลำดับสิ่งที่สำคัญก่อน
สู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
สวัสดีค่ะ
ครูอ้อย นำกำลังใจมาให้ค่ะ