• น่ารักมากค่ะ  น่ารักทั้งหมาและเจ้าของบันทึกค่ะ
• ครูอ้อยอยู่กับคนและก็อยู่กับหมา
• รักทั้งคนและหมาค่ะ  อิอิ 
• ขอบคุณมากค่ะ  ที่ต่อยอดให้  น่ารักมากค่ะ

• น่ารักมากค่ะ
• แล้วเจ้าของบันทึ่กจะน่ารักขนาดไหนนะ
• ฝากเฉลยหน่อยค่ะ

เจ้าชูจัง น่ารักจังเลยคะ

• ขอบคุณมากค่ะคุณครูอ้อย คุณ lily  ^_^
• แหมชมว่าน่ารักต่อหน้าหมาเนี่ยเขินนะคะ 5555
• เจ้าของหมาปกติขี้อายค่ะ ก็เลยไม่ค่อยกล้าปรากฏตัว เอารูปมาให้ดูแทนนะคะ

• รูปนี้เป็นรูปตอนเด็กๆน่ะค่ะ โตขึ้นเป็นยังไงฝากจินตนาการกันเองเนอะ 5555
• ตอนนั้นเอารูปมาเทียบเคียงกันให้เพื่อนในเนตคนหนึ่งดู  พิสูจน์คำพูดที่ว่า "หมากับเจ้าของเนี่ย มักจะมีหน้าตา หรืออะไรสักอย่างที่คล้ายๆกัน"  พอเอารูปเทียบใกล้ๆเลยพบว่าจริงแฮะ
• ทายดูสิคะ ว่าระหว่างหมา กับ เจ้าของหมาในรูป มีตรงไหนคล้ายกัน
• เฉลยค่ะ...  แววตา ค่ะ  (เพื่อนมากกว่า 2 คนบอกยังงั้น ไม่รู้จริงรึเปล่าเนอะ  ^^'   ฮิฮิ)

• อุ๊ย..โพสต์เวลาเดียวกันเลย เลยไม่ทันได้ทักทาย
• สวัสดีค่ะ คุณ Nongnew  ^_^
• แล้วจะบอกชูจังให้ค่ะ อิอิ

• หน้าผากโหนก ตาโต โครงสร้างดี
• แน่นอนตอนนี้ต้องสวยค่ะ

ตามหัวข้อมาเลยเนี่ย

เรื่องน้องหมาอ่ะ ใครเลี้ยงใครก็รัก ว่าแล้วก็คิดถึงน้องบิ๊ก กลับไปบ้านไม่รู้จะจำกันได้มั้ยน้า นึกหน้าออกเลย เค้าจะเอียงคอเล็กน้อย พยายามมองว่าใครอยู่ในรถนะหน้าคุ้นๆ โอ้ย....คิดถึงๆ

^___^

• แหะๆ คุณ Lily บอกอย่างนั้น ทำให้ละอายใจในความสวย จนไม่กล้ามองกระจกเลยนะเนี่ย
• สวัสดีค่ะ คุณ IS  นี่ก็สัปดาห์หน้าจะไป กทม. 4-5 วัน ต้องเอาชูจังไปฝากน้องสาว คงคิดถึงเค้าน่าดูเหมือนกันล่ะค่ะ T_T

พอดีไปคุยเกี่ยวกับท่าทางหมาสำนึกผิด กับคุณ IS  ที่บันทึกครูอ้อย ("คนรักหมาน่ารักดี" ) เขียนพิมพ์เล่าไปเยอะ ขออนุญาตเอามาโพสต์ตรงนี้ด้วยนะคะ ^^''

 เห็นด้วยค่ะคุณ IS  ท่าทางสำนึกผิดของหมาเนี่ย มันทำให้หัวใจคนเราหลอมละลายเลยเชียวล่ะ

อย่างเจ้าชูจัง.. ยังจำท่ายืนแอบข้างมุมชั้นวางของอย่างหงอๆเกรงๆ  แอบมองเราอย่างหยั่งท่าทีได้เลย 

เรื่องมีอยู่ว่า.. ชูจังเขาจะขับถ่ายเป็นที่น่ะค่ะ และจะไม่ถ่ายในห้อง โดยจะให้นายไปปูกระดาษหนังสือพิมพ์ให้บนระเบียงหลังห้อง แล้วถ่ายบนกระดาษ

ทีนี้วันนั้น เจ้านายไปเข้าเวรค่ะ แล้วกลับช้า เค้าคงอั้นไม่อยู่ จึงมาถ่ายบนส้วมชั่วคราว ซึ่งปูกระดาษไว้ให้บนพื้นหน้าห้องน้ำ เวลาไปเข้าเวร เผื่อเค้าปวดฉี่ แล้ววันนั้นเค้าอั้นอึไว้ไม่ไหว เลยถ่ายไว้บนกระดาษ

พอกลับถึงห้องวันนั้น แปลกใจมากๆ.. ทำไมชูจังไม่ออกมาต้อนรับ ทั้งๆที่ตะกี้ตอนไขกุญแจ ก็ได้ยินเสียงเค้าทำจมูกฟุตฟิตอยู่เลย แต่ไหงพอเปิดประตู มันกลับหายตัวไปซะ

ตอนนั้นนึกในใจ เจ้าหมานี่ต้องทำผิดอะไรไว้แน่ๆเลย

พอกวาดตามอง เห็นอึบนกระดาษ แล้วหันไปเห็นเค้ายืนแอบมองเราอยู่.. คือไปยืนซ่อนแอบอยู่หลังมุมชั้นวางของน่ะค่ะ (เชอะ..นึกว่าจะซ่อนตัวมิดเรอะ)

สายตาประมาณว่า "หนูผิดไปแย้วค่า... อย่าดุหนูนะ "

อันที่จริงเขาก็ไม่ได้ทำอะไรผิดหรอก เพราะว่าก็ตั้งใจปูกระดาษไว้เผื่อเขาขับถ่ายอยู่แล้ว แต่เห็นท่าทางของมันตอนนั้น  ทั้งขำทั้งสงสารเลย

มันคงคิดว่าเป็นความผิด คิดว่าเราจะดุมันสินะ

ดังนั้นจึงย่อตัวลงนั่งยองๆ กวักมือ ยิ้มให้เค้า แล้วบอกเสียงหวานๆ (แบบที่ชูจังชอบ.. ชูจังเป็นหมาที่อ่อนโยนนะคะ เค้าชอบให้พูดหวานๆ เพราะๆ เสียงนิ่มๆ ถ้าเสียงแข็งๆเค้าจะกลัว)

ปรากฏว่า เค้าวิ่งโผเข้ามาหา กระโดดขึ้นตักด้วยความดีใจเลยค่ะ

แล้วลองคิดดูสิ.. เค้ารู้เรื่อง และประจบขนาดนี้ จะไม่รักไม่หลงได้ไงจริงไหม  ^_^

รูปนี้แอบถ่ายหมาหลับค่ะ

ชูจังเค้าเป็นหมาใจดีค่ะ แม้จะไม่ชอบเด็ก (เพราะเด็กชอบทำเค้าแรงๆ) แต่เค้าก็ไม่ดุกับเด็ก ในรูปคือหลานชายค่ะ  ชอบเล่นกับเค้า ขี่หลังเค้าบ้าง ชูจังก็จะยืนนิ่งให้แกล้งค่ะ

จะตี จะดึงหาง.. ตามสบายเลยพ่อคุณ (แต่ในใจคงแอบคร่ำครวญ "นายจ๋าอยู่หนาย.. ช่วยจังด้วย "

หืมมม แสนรู้ดีจังเลยคะ   แล้วมีวิธีสอนเจ้าชูจัง ยังไงคะ  เผื่อนิวจะได้สอนเจ้าไมโลของนิวบ้าง  เพราะมันอึไม่ค่อยเป็นที่เลยคะ

• น่ารักนะคะ รู้ภาษาด้วย  ว่าหลานเป็นที่รัก  ก็ต้องยอมให้รังแก  แต่ถ้าชูจังขู่  เจ้านายก็จะดุชูจังด้วย
• หมาอะไร  ฉลาดจังเลยค่ะ  ชูจัง  แปลว่าอะไรคะ  มีประวัติหรือเปล่าชื่อของเธอ

น้อยหน่ามีประวัตินะคะ

• ตอนเธอเล็กๆ  เธอถูกส่งไปให้คนอื่นเลี้ยง  และใส่ลงในตะกร้าน้อยหน่าท้ายรถกะบะ
• พอถึงที่หมายเข้าของก็ลืมเธอ  มาเจอเธออีกทีก็ตอนจะเอาน้อยหน่ามากินกัน  อิอิ 
• เจ้าน้อยหน่า  ก็โผล่หน้าออกมา  น่าสงสารจัง  ลองนึกภาพซิคะ

ตอบน้องนิว  ^_^

ตอนแรกก็ไม่นึกว่าเป็นการสอนหรอกค่ะ คือไม่ได้ต้องการตั้งหลักสูตรสอนอะไร สถานการณ์มันพาไปเอง

ชูจังถูกซื้อมาจากจตุจักร พาขึ้นรถไฟมาจาก กทม.ตอนเค้าอายุได้เดือนเศษๆ ตอนนั้นเค้าเป็นลำไส้อักเสบด้วย มาถึงก็ถ่ายตลอด

ดังนั้น เลยเอากระดาษหนังสือพิมพ์ ปูซะทั่วห้อง

ชูจังเลยถูกฝึกให้ถ่ายบนกระดาษตั้งแต่เข้ามาเป็นสมาชิกในห้องเลย  ตอนนั้นเค้ายังเด็กมากๆ เค้าไม่ค่อยรู้เรื่องค่ะ แต่พอเค้าเดินจะไปถ่ายนอกเขตกระดาษ เราก็ส่งเสียงแหลมร้องห้ามว่า

" ไม่ใช่ๆๆๆ... " แล้วชี้ไปที่กระดาษบอกว่า "ตรงนั้นๆๆๆๆ"

บางทีก็จับตัวเค้าไปวางบนกระดาษ

พอเค้าเริ่มรู้ว่า ต้องถ่ายบนกระดาษ ทีนี้จากกระดาษหนังสือพิมพ์ที่ปูบนพื้นทั่วห้อง ก็ลดพื้นที่ทีละแผ่น มาเหลือแค่ 2 แผ่น (แผ่นคู่)  แล้วย้ายตำแหน่งจากในห้อง ไปบนระเบียงหลังห้องแทน

ฝึกไปแบบนั้นราวๆซัก 1 เดือน เค้าก็รู้เรื่องแล้วค่ะ

ทีนี้พอเค้าจะถ่าย เค้าก็จะวิ่งไปหลังห้องค่ะ  แล้วเนื่องจากทุกครั้งหลังขับถ่าย (ทั้งปัสสาวะ/อุจจาระ) เราต้องเก็บกระดาษเปื้อนใส่ถุงผูกมัดกันกลิ่น ก่อนจะรวบใส่ถุงดำอีกที แล้วเอาไปทิ้งในถังขยะข้างล่าง  เค้าก็จะรู้ว่า ถ่ายทุกครั้งต้องเก็บนะ

ดังนั้นหลังจากถ่ายเสร็จ เค้าก็จะวิ่งมาบอกพี่ค่ะ มาเขี่ยบ้าง มายืนจ้องหน้าบ้าง พอเราหันไปมอง เค้าวิ่งพาไประเบียงหลังห้อง เหมือนจะบอกให้เราไปเก็บกระดาษเปื้อน  แล้วเค้าก็จะไม่ถ่ายทับของเก่านะคะ  บางทีที่เค้าฉี่ใส่นิดหน่อย พี่ก็ขี้เกียจเก็บ ว่าจะรอคราวต่อไป  แม่เจ้าประคุณพอจะฉี่อีกครั้ง.. วิ่งไปหลังห้องแล้วเบรคพรืด วิ่งมาบอกพี่ค่ะ.. ให้พี่ไปเก็บให้เค้า แล้วปูใหม่ให้เค้าก่อน

แต่ถ้าเราดื้อ ขี้เกียจ หรือเราหลับ เค้าก็ไม่กวนค่ะ  พี่เคยแอบสะกดรอยตามดูพฤติกรรมเค้า เค้าจะเดินไปเวียนๆตรงนั้น หลีกเลี่ยงบริเวณที่เค้าถ่ายไว้ ก่อนจะหมุนตัวเพื่อกะจังหวะที่จะถ่าย เพื่อไม่ให้โดนของเดิมน่ะ

แล้วถ้าเค้าถ่ายหนัก บางทีอึก็เปื้อนก้นเค้า  ดังนั้นเวลาเค้าถ่ายหนัก พี่จะสั่งให้เค้าหันก้นมาให้ดู แล้วถ้ามีอะไรติดก้น พี่จะพาเค้าไปล้างในห้องน้ำ

ทีนี้เค้าก็จำค่ะ  พอถ่ายหนักเสร็จทีไร เดินมาหมุนตัวหันก้นให้พี่ดูค่ะ ตลกจริงๆ แล้วถ้าพี่บอกว่า

" โอ้ยๆๆ อึติดก้น ไปล้างเร้ว "

ชูจังก็จะวิ่งนำหน้าไปยินรอในห้องน้ำเลย หันก้นให้พี่ล้างก้นให้  ล้างเสร็จก็ยืนรอค่ะ เพราะพี่ต้องไปหยิบผ้าเช็ดตัวของเค้ามาเช็ดก้น เช็ดเท้าให้แห้งก่อน

แล้วมีอยู่ครั้งหนึ่ง.. พี่ออกมาว่าจะหยิบผ้าเช็ดตัวของเค้า แต่ปรากฏว่าเห็นผ้าอื่นตากลืมอยู่จึงเก็บผ้า เก็บเสร็จเดินผ่านหน้าคอม มีเพื่อนทักขึ้นใน MSN แล้วคุยแชทกับเพื่อนคุยค่ะ

ชะรอยชูจังคงเห็นว่านายหายไปนาน.. เค้าทำยังไงรู้มั้ยคะ ?

เห่าค่ะ... !

เห่าบ็อกๆ เสียงแหลม เหมือนโกรธเชียว ที่ให้เค้ายืนรออยู่นาน... อิอิ

ขำมันมากๆเลย

สรุปก็คือ.. การฝึกอะไรกับหมานั้น ต้องทำกับมันบ่อยๆ ทำซ้ำกันจนเค้าจำได้ ถ้าเค้าออกนอกลู่นอกทาง ก็ใช้เสียงแหลมๆหนักๆ  ดุเค้า ให้เค้ารู้ว่าอย่างใช่ อย่างไหนไม่ใช่  ถ้าเค้าทำดี ก็ลูบหัวเค้า พูดชมเชยเค้า ต้องทำบ่อยๆ อย่างใจเย็น  แล้วเค้าจะรู้จะจำเองค่ะ

ตอนนี้เวลาชูจังจะขับถ่าย เค้าจะมาบอกพี่ทุกครั้งค่ะ  เพื่อให้เราปูกระดาษให้เค้า เค้าจะรู้ว่าต้องุถ่ายบนกระดาษ  แม้กระทั่งพี่กลับบ้าน เค้าก็จะจำได้ว่า ถ้าปูกระดาษหนังสือพิมพ์ไว้ตรงไหน ตรงนั้นคือส้วมของเค้า

มีบางทีพี่แกล้งเค้าค่ะ  คือตอนนั้นเค้าฉี่บ่อย จนกระดาษหนังสือพิมพ์มันใกล้หมด  พี่ก็เลยเอากระดาษ F4 ไปวางบนพื้นระเบียงตรงนั้น  (พอนึกขนาดกระดาษ F4 ออกนะคะ) อยากรู้ว่าเค้าจะทำยงไง ปรากฏว่า.. เค้าเดินหมุนรอบกระดาษเกือบสิบรอบ ตาก้มเล็งก่อนจะยกขาหลังข้างหนึ่ง ย่อขาหลังอีกข้าง แล้วก็ฉี่ตรงกลางกระดาษพอดีเลย

ดู..ดู๊..สิคะ ว่าแม่เจ้าประคุณ มีความเพียรพยายามขนาดไหน

เจ้านายมันยืนแอบมองอยู่หัวเราะก๊ากเลยค่ะ

 ตอบคุณครูอ้อย  ^_^

ชูจังเป็นนิคเนม ของ k-jira   ตอนเล่นอำเพื่อนทางเพจเจอร์ (สมัยที่เค้ายังใช้เพจเจอร์กันอยู่)  เวลาที่เพจไปหาเค้า ก็ใช้ชื่อ ชูจัง น่ะค่ะ

ทีนี้.. ต่อมาเพื่อนมันรู้ค่ะ แต่ก็หนุกๆกัน

ดังนั้นเวลาที่ k-jira เพจไปหาเพื่อนคนนั้น ก็เลยใช้ชื่อชูจังตลอด

แล้วทีนี้ ช่วงนั้นได้ชูจังมาเลี้ยงค่ะ

หมาน้อยตัวเท่ากำปั้น ขนฟูสีขาว ตากลมแป๋วเหมือนลูกปัด

แรกๆก้อตั้งชื่อให้เค้าว่า "เจินเจิน"  ดูอ่อนโยน น่ารักดี แล้วเพื่อนคนนั้นก็รักหมา เค้าชอบมาเล่นกับชูจัง แล้วเค้าแกล้ง k-jira ค่ะ คือเอาชื่อนิคเนม "ชูจัง" ของ k-jira ไปเรียกหมา

คนอื่นได้ยินเค้าเรียก ก็เรียกตาม สุดท้าย เพื่อน้องหมาสุดที่รัก k-jira จึงได้แต่ตัดใจ ยกชื่อ "ชูจัง" ให้หมาไปซะรู้แล้วรู้รอดไปน่ะค่ะ

ชูจัง จึงได้ชื่อชูจัง มานับตั้งแต่บัดนั้น

^________^

• มาบอกว่ารักหมาเหมือนกันครับ
• ตอนนี้กำลังดูแลจีจี้สาวไทยหลังอานอายุ 6 เดือนอยู่ครับ
• เหมือนเป็นลูกสาวคนเล็กเลยหละ
• ขอบพระคุณมากครับ

ตอบ อจ.บวร

ขอต้อนรับสู่ชมรมคนรักหมาค่ะ ^^

k-jira ชอบเล็กหมาตัวเล็กๆแบบตุ๊กตาค่ะ เพราะเอาไว้กอด เอาไว้เป็นเพื่อน  แต่ที่บ้านจะเลี้ยงหมาโต เพราะเอาไว้เฝ้าบ้าน ที่มีอยู่ก็พันธุ์ชามอยด์สีขาว กับบางแก้วค่ะ

หมาก็เปรียบเหมือนสมาชิกตัวหนึ่งในบ้านเนอะ เหมือนลูกเหมือนหลาน เหมือนพี่เหมือนน้อง

นี่ก็ให้ชูจังเรียกน้องสาวของ k-jira ว่าน้าค่ะ  เรียกแทนตัวเองว่า น้านั่นน้านี่ น่าเอ็นดูเชียว  ขำน้องสาวตอนมาอยู่ที่แฟลตช่วยเลี้ยงชูจัง เคยเมล์ไปบอกเพื่อนว่า

"มาอยู่ห้องพี่สาว ช่วยเลี้ยงหลาน "

เพื่อนก็ถามว่า "หลานกี่ขวบแล้ว พูดได้รึยัง"

น้องสาวเลย e-mail ตอบไปว่า

" ยังเลย.. ปีนี้ (ตอนนั้น) จะสี่ขวบแล้ว ยังพูดไม่ได้ เป็นได้แต่ เห่า อย่างเดียว "

อิอิ... ขำๆเลย

^__________^

น้องปุ๊กลุ๊กเป็นคุณชายประจำบ้านค่ะ อายุครบ 12 ปีก่อนที่จะจากโลกนี้เมื่อปีว่าๆ ไปอยู่กับน้องชายที่ชื่อปร๋อหรอ

น้องปุ๊กลุ๊กถูกหัดให้นิสัยเป็นคุณชาย เพราะที่บ้าน spoil มันมาก ก็มันน่ารักจะตาย

ช่วยน้องนิวเป็นไอเดียสำหรับหัดเจ้าไมโลนะคะ

เวลาน้องหมาฉี่รึอึในที่ๆ เราไม่อยากให้ทำ ให้เอาน้องหมามาบริเวณเกิดเหตุ แล้วจับจมูกน้องให้ดมของๆเค้า พร้อมกับตีเบาๆ ที่จมูก (แค่เบาๆ ก็ตกใจจะแย่แล้ว) ทำหลายๆครั้ง น้องจะจำได้ว่าไม่ควรจะอึที่ไหน

เราฝึกให้น้องปุ๊กลุ๊กอึเฉพาะตอนเย็น หลังเค้าทานข้าวเสร็จค่ะ โดยพอเค้าทานข้าวเสร็จแล้ว จะพาออกไปเดินเล่นนอกบ้าน เดินไปเดินมาให้เค้าสร้างอารมณ์ก่อน รอจนกว่าเค้าจะอึ เป็นอันเสร็จภาระกิจสำหรับการเดินเล่นวันนี้ ที่เค้ารู้ เพราะเค้าไม่สามารถอึในบ้านได้ แต่พออึนอกบ้าน ไม่มีใครว่า อ๋อ...นอกบ้านในที่นี้เป็นทุ่งสวน ไม่รบกวนเพื่อนบ้านนะคะ

คราวนี้ถ้าข้างนอกฝนตก น้องปุ๊กลุ๊กเธอจะเป็นคุณชายมาก ไม่ยอมเหยียบอะไรที่แฉะๆ แต่มันช่วยไม่ได้ เค้าต้องออกไปทำภาระกิจ พอออกไป เค้ารีบอึ ฉี่อย่างรวดเร็ว และวิ่งกระโย้งกระเย้งกลับมาเลียเท้า ให้หายสกปรก ท่าทางน่าหมั่นไส้มั่กมาก

อ้า...เรื่องของการกลัวความผิดก็น่าขำ มีวันนึงเค้าท้องเสีย ไม่รู้วันนั้นใครทำอาหารให้น้อง (ฮ่าฮ่า) เค้าปวดท้องตอนค่ำแล้ว แต่ที่บ้านปิดบ้านเรียบร้อย เพราะเข้านอนกันแล้ว แต่...น้องปวดท้อง ไม่รู้จะทำยังไง อึในบ้านไม่ได้ วิ่งไปเอาจมูกเคาะประตู เราก็เปิดประตูถาม เอ...น้องปุ๊กลุ๊กก็ไม่เห็นพูดว่าอะไร ได้แต่มองตาซึ้ง แล้วเราจะไปรู้มั้ยล่ะเนี่ย พูดอะไรซะหน่อยสิ (เออ...มันพูดไม่ได้ ลืมหัดให้มันพูดเป็น) เค้าก็เดินหมุนตัว แล้วทำตาซึ้งนั่งจ้องเราแป๋ว แฮะๆ เราก็เลยบอกให้น้องออกจากห้องไป เข้ามาก็ไม่เห็นนอน พูดบอกอะไรก็ไม่บอก เช้าวันต่อมาคุณพ่อบอกว่าน้องปุ๊กอึในห้องนั่งเล่น เป็นเหลวๆ แสดงว่าท้องเสีย แล้วก็ไปนอนซุกอีกมุมห้อง เพราะกลัวโดนคุณๆ ว่าเอา เนื่องจากทำผิด หุหุ ใครจะไปว่าล่ะจ๊ะ ต้องขอโทษปุ๊กลุ๊กตะหาก เพราะพี่แนนไม่รู้ว่าปวดท้อง คราวหลังพอรู้แล้วก็เลยเดินออกไปเปิดบ้านให้ไปทำภาระกิจ

...ว่าแล้วก็เล่ายาวไปหน่อย...

ก็เรื่องหมาหมา เล่าเท่าไหร่ก็ไม่หมด นี่ยังไม่รวมวีรกรรมน้องบิ๊กเลยนะเนี่ย

อืม..หมาที่เป็นคุณชาย คุณหนูนี่ คล้ายกันจริงๆนะคะ ^^

คุณหนูชูจังของพี่ ก็ไม่ชอบลงไปเดินบนพื้นหญ้าเหมือนกัน เวลาเดินจะทำท่าก้าวแบบ "หยะแหยง" น่าหมั่นไส้มากๆ

ถ้ามีพื้นทางเดินซีเมนต์หรือปูกระเบื้อง เขาก็จะไม่ล่วงล้ำเข้าไปในบริเวณพื้นหญ้าเด็ดขาด ยกเว้น เกิดปวดหนักขึ้นมาในตอนนั้น

แล้วบางทีเดินๆอยู่ ก็ขี้เกียจซะดื้อๆ หยุดเดินจนเราต้องเดินเข้าไปหา ก็ยืนสองขาเขี่ยให้เราอุ้ม  สุดท้าย..พาหมาเดินเล่น ก็เลยกลายเป็นอุ้มหมาเดินเล่นทุกที

จนบัดนี้ก็ยังสงสัยเหมือนกัน

ระหว่างพี่กับชูจัง.. ใครเป็นเจ้านายใครกันแน่

^_____________^

สวัสดีค่ะ  คุณ K-jira

ถึงแม้ว่าครูอ้อยจะไม่มีหมาไว้กอด  แต่มีหมาไว้ดูแลกันทุกเช้านะคะ  ไม่เชื่อเรียนเชิญอ่านที่นี่ค่ะ  อิอิ

คุณครูอ้อยคะ ..อ่านแล้วค่ะ เรื่องหมาเฝ้ารถ ยังแสดงความเห็นไว้ด้วย ที่บอกว่า..ตอนแรกเข้าใจว่าจะจบเศร้าไงคะ

อิอิ... ยังไม่ลืมๆๆ  ^_________^

อ้อๆ.. เกือบลืมไป พอดีมีเกมมาให้เล่น ตั้งไว้นานแล้ว เผื่อไม่มีใครเห็น เพราะว่ายังไม่หมดเขต มีของรางวัลเป็นที่ระลึกด้วยคะ

ใครว่าง อยากร่วมสนุกก็ขอเชิญนะคะ    -->> คลิกที่นี่ 

^_________^

ดิฉันมีเพื่อนบ้านที่ชอบเลี้ยงหมา แต่เจ้าของบ้านไม่ค่อยอยู่บ้าน หมาเหงามากก็เห่าตลอดเวลา และกัดทุกอย่างที่ขวางหน้า เจ้าของหมาบอกว่ามีหมาแล้วรู้สึกอบอุ่น แต่รบกวนเพื่อนบ้านมาก  ช่วยแนะนำหน่อยค่ะว่าดิฉันควรจะทำอย่างไรกับเหตุการณ์นี้

ซื้อกระดูกพาสติกให้คุณสุนัขมีของกัดเล่น อาจช่วยได้ค่ะ นี่ก็เดาเอาเอง

ดิฉันเคยมีเยอรมันเช็ฟ สมัยอยู่อัฟริกาตะวันตก

พาวิ่งรอบสนามกอฟตอนเช้า ตอนเที่ยงก็พาเดินรอบสวน ตอนบ่าย เขาก็ต้องพักผ่อนนอนหลับเหมือนคนนี่ล่ะค่ะ เมื่อเขาไม่ต้องการอะไรเขาก็พักผ่อนเหมือนคนนี่ละค่ะ ตอนเย็นเราไปตีเท็นนิส คุณหมายังวิ่งตาม

แต่ต้องมีถ้วยน้ำให้เขานะคะ ไม่งั้นโหยหวลทั้งวัน

เหมือนคนเวลาหิวน้ำนี่ล่ะค่ะ