เคยคิดว่า...
ถ้าจะใช้ชีวิตอยู่ในระบบทุนนิยมอย่างมีความสุข
มีจุดยืนอยู่ 2 จุด คือ
- เป็นยอดของระบบ
- อยู่นอกระบบ
ซึ่งมันออกจะดูเป็นความคิดที่สุดโต่ง คือ แยกออกเปน 2 ขั้วอย่างชัดเจน

ถ้าเป็นมวยแล้ว
ความคิด 2 ขั้ว คงเปนเหมือนนักมวยทั้งสองฝ่าย
ถ้าไม่มีกรรมการคงต่อยตีกันไม่หยุด
"ความพอดี" เปนเหมือนกรรมการที่คอยห้าม
และควบคุมเวลา ให้ได้พัก
ไม่ให้ทั้งสองขั้วต่อยตีกันตลอดเวลา
 
แต่พอได้มาที่สวนป่าพ่อครูบาสุทธินันท์
ได้เข้ามาสัมผัส เรียนรู้ และคิด
ทำให้ผมได้เรียนรู้ถึงคำว่า"จุดพอดี"
เมื่อได้พบเห็นสิ่งที่เรียกว่า"อิงระบบ"
ซึ่งจากการอ่านหนังสือของพ่อครูบา  ก็ไม่อาจจะเข้าใจไปกว่าการได้สัมผัสด้วยตัวเอง

ทำให้คิดต่อไปอีกว่าถ้าทุกเรื่องในชีวิตมีความพอดี
คงไม่มีด้านตรงข้าม  มารบกวนใจ
จะมีทางคู่ขนานสองข้างให้เดินเคียงกันไป
ชีวิตคงจะมีความสุขขึ้นอีกโข
คงจะต้องจัดการปรับฐานคิดใหม่ให้ชีวิตให้เกิดความพอดี
 
ด้วยความ "อิงระบบ"
ของที่นี่ ทำให้ผมนึกภาพสิ่งที่ผมคิดขึ้นมา
สิ่งที่ผมคิด มันอาจเปนโลกหรือสังคมในอุดมคติ(Uthopia)
ซึ่งเกิดแล้วตายอีกหลายๆ ครั้ง ก็คงจะไม่ได้พบ
แต่ในความ"อิงระบบ"ของที่นี่
ทำให้รู้สึกว่า ได้พบสังคมในอุดมคติที่มองเห็นและสัมผัสได้
ไม่ว่าจะ nowhere หรือ nowhere(คำๆนี้ไม่ว่าจะอ่านอย่างไร และแปลว่าอย่างไร)
แต่มันได้ปรากฏขึ้นแล้วที่นี่
และกำลังสัมผัสอยู่ตอนนี้