เรียน ท่าน อ.เมตตา
ท่านอ.เมตตาค่ะ
อ่ะ...วันนี้มีแต่คนกินรังแตน
อ๊ะ...ใครจะไปว่าคุณเมตตาเล่า...ไร้นามผู้ต่ำต้อยไม่มีวาสนาไปว่าหรอก
ว่าแต่ว่า มีนางเอกเป็นนักเทคนิคการแพทย์จริงอ่ะ ไร้นามดูแล้วยังเห็นแต่ห่มผ้าแถบเลย หรือว่ามันจะพลิกล๊อกตอนจบหว่า
โอ้....my god!.....คุณไร้นาม ดูด้วยเหรอคะ...
โถ....ใครหนอ...ไปว่าไร้นามผู้ต่ำต้อยไม่มีวาสนา....คิดไปเองนะซิ....
มาเยี่ยม...
ภาวะความเป็นพ่อก็ต้องเสียสละด้วยนะครับ...
ขอบคุณครับ...
อิอิอิ
เรื่องนี้ sompornp พลาดได้ไง
พลาดเพราะไปดูน้องบี้กับน้องมิว ช่อง 5 นี่เอง....แสดงว่า sompornp รักเด็กจริง ๆ
แต่ที่แน่ ๆ ตอนอวสานไม่พลาดแน่ เพราะชอบดูละครตอนอวสาน ค่ะ
sompornp ไม่ต้องเสียสละทีวีให้ใคร เพราะไม่มีใครมาแย่ง อยากให้มีคนแย่งเหมือนกันค่ะ
เรียน คุณไมโตค่ะ...
อุตสาห์แวะมาคุยกับบรรดาแม่บ้านก็ยังไม่เข้าใจเรื่องราว...เดี๋ยว"กฤษณา"จะเล่าให้ฟังง่ายๆนะคะ...ตั้งใจฟังล่ะ.... พ่อของ"จำลอง" เล่นการพนันเลย "จำเป็น" ต้องเอา "จำลอง" มา "จำนำ" เพื่อเอาเงินไปใช้หนี้...."จำลอง" เลย "จำพราก" จากพ่อแม่เป็นทาสบ้านคุณพระ...อยู่ๆไป...ท้องกับน้องชายคุณพระ..ชื่อ " จำไม่ได้ " ที่มีเมียอยู่แล้วชื่อ "คุณฉายแสง "(และมีลูกชื่อ"คุณโฉม"ที่ฟันคนเลี้ยงช้างจนตายเมื่อคืนนี้) แล้ว... จำลอง ก็มีลูกชื่อ จำเรียง ..จำเรียงรักกับคุณภัทร(พระเอก)...คุณพระกับคุณท่าน(เมียคุณพระ)ไม่ชอบเลยให้คุณภัทรไปเชียงใหม่...ไปเจอคุณฉาย...ซึ่งแต่เดิมพิสวาทคนเลี้ยงช้างอยู่...(โอย...เหนื่อย...) สงสัยจะจำเป็นต้องจำลาก่อนละค่ะ.."เรือนรักเรือนทาส"จะมาแล้ว...ต้องรีบไปรีดผ้าค่ะ...คุณสมพร คะ
คุณไมโต
ความริษยาโหดร้ายมันมีในชีวิตจริงค่ะ
ดูแล้วต้องอธิบายลูก เพื่อให้เข้าใจในการใช้ชีวิต
โลกนี้มีทั้งด้านดี ด้านไม่ดี
เราสอนให้ลูกเลือกได้ค่ะ......เอ......แล้ว sompornp จะสอนใครเนี่ย
แอบเมาส์ที่ blog คุณเมตตา....ไม่เห็นเจ้าของมาเลยเนี่ย....คงไปส่งลูก......
มาแล้วค่ะ....เมื่อวานคุณเมตตามีภารกิจติดพัน...ชะแว๊บเข้ามา บ่ได้...ค่ะคุณ สมพร...
ดิฉันชักสงสัย บันทึกนี้ของคุณไมโต หรือของดิฉัน...ฮา คุณกฤษณา คะ เมื่อคืนลูกให้ดูค่ะ...แบบมีเงื่อนไขต้องเล่านิทานก่อนนอน 2 เรื่อง เล่าซะแม่คอแห้งเลยและยังมีเงื่อนไขต่อมาถึงเช้านี้....แม่ลูกไม่อยากไปโรงเรียน...ลูกอยากนอน....ดิฉันต้องทั้งปลอบ ทั้งขู่...สารพัด...ทำสงครามกันก่อนไปโรงเรียน...อยากไปออกบวชซะจริงๆ....สงสัยจะอดดูถาวร....เพราะทำให้แกนอนดึก...งอแงตอนเช้า(แกอยู่อนุบาล 1 ค่ะ) คุณกฤษณาค่อยเล่าให้ดิฉันฟังก้นแล้วกันนะคะ...ได้โปรด...
คุณ ไมโต ค่ะ
“คุณฉาย”เดินทางไปบางกอกกับ “คุณพัฒน์(เดิมพิมพ์ผิดค่ะ)” แต่มีไข้กลางทาง เลยแวะบ้านคุณตา- คุณยาย”ของ “คุณพัฒน์”ที่พิษณุโลก...และได้รู้จักกับ “คุณแวว”ลูกพี่ลูกน้องของ “คุณพัฒน์” ที่คุณยายหมายจะให้ได้กันกับ“คุณพัฒน์”..เป็นผู้หญิงสวยมากกกก..เรียบร้อยยยย...เรียบร้อย...พอคุณฉายรู้ก็ไม่พอใจแต่แกล้งทำดีด้วย..(ดูท่าน่าจะมีแผนชั่วในใจ)ฝ่ายบ้านที่บางกอก... “นางจำเรียง” ท้องจริง...ตัวดีๆ...ช่วยกันปกปิด...แต่ตัวร้ายๆ...จะเปิดโปง(ยังเป็นปริศนาอยู่..ว่าจะปกปิด...ได้อ๊ะป่าว) ...เหลือแต่คุณพัฒน์, คุณพระ, คุณท่าน, คุณตา, คุณยาย,คุณแวว..และอีกไม่กี่คุณหรอกที่ไม่รู้.... ...แต่พวกเราและคนทั้งประเทศรู้กันหมดแล้ว....แล้วคราวหน้าจะเล่าให้ฟังใหม่ตามที่หัวหน้าแม่บ้านได้มอบหมายไว้ค่ะ....อย่าลืมตามมาพบกันล่ะอรุณสวัสดิ์ ค่ะ คุณเมตตา
5555555.....
ผมอยากหัวเราะเป็นภาษาโบราณจริง ๆ....
ผมมิได้ว่าคุณแม่บ้านทั้งหลายนะครับ....(ลองต่อว่าดูซิ แม้แต่อาการรำคาญในการชมละครเรื่องนี้ก็ห้ามแสดงออกโดยเด็ดขาด...อิอิ) แต่เรื่องละครนี่ สะท้อนวิถีชีวิตสตรีไทยได้จริง ๆ นะครับ....
ภรรยาและลูกสาวผมจะมิยอมให้โอกาสสูญปล่าวจริงๆ ... แม้แต่เวลาโฆษณาคั่นรายการ ผมขอเปลี่ยนไปดูข่าวก็ไม่ยอม(กลัวจะพลาดแม้แต่เพลงนำละครมั้ง)
ผมอยากฝากบอกคุณพ่อบ้านทั้งหลายว่า การดูละคร(ที่เราชอบว่าน้ำเน่า)ของคุณแม่บ้านเนี่ย...มีข้อดีเยอะครับ...ทำให้เราจิตว่าง(เสียงเงียบ...แม้แต่หัวใจก็แทบหยุดเต้น) ทำให้เรามีเวลาทำอะไรที่เราชอบได้โดยไม่มีใครมากวน...
ที่สำคัญเราต้องติดตามดูตอนจบของละครในวันนั้นด้วยนะครับ... จบดีก็มีความสุข.... จบแบบอารมณ์ค้างคาใจแล้วละก็...ตัวใครตัวมันครับ....55555
555555 หัวเราะแบบสากลด้วยคน
โลกละครนี่ดีอย่างนะ ว่าไหมอะคับ
ไม่ว่าจะดูกี่เรื่องๆ ไม่มีตอนเข้าส้วมสักตอน ยกเว้นตัวตลกที่เข้าส้วม พวกพระเอกนางเอก อย่างมากก็อาบน้ำ แต่ไม่เข้าส้วมกัน ..เคยสงสัยกันเปล่า
(แอบย่องเข้ามาตอบแทนเจ้าของบ้าน...กลับจากบางกอกหรือยังก็ไม่รู้)
อ.เมตตาขา
คุณไมโต คะ
คุณเมตตา
จบโฆษณา...
.....ว้า...จบซะแล้ว.....
จบรายงานข่าวสดจากเมืองไทยวันนี้....
โปรดติดตามรายงานตอนต่อไปในวันพรุ่งนี้....อาจไม่สด.ค่ะ.
ยิ่งดูยิ่งรันทดจิตใจ ต้องเปลี่ยนไปมา อืม......มันเข้าตำรานิยายน้ำเน่าจริง ๆ คุณกฤษณา
คุณเมตตา ว่าไงคะ อิฉันทนดูไม่ค่อยได้
คุณ Sompornp คะ
คุณเมตตา
รายงานข่าวสดจากพุ่มมะลิ...สู่แดนซากุระ
วันนี้ไม่ได้ดู
อาทิตย์หน้าเล่าให้สมพรฟังก็แล้วกันค่ะ
แหม!.....วันนี้ดูไป ดูไปชักคันยิกๆ ยุงจะมากไปหน่อยแล้ว....กัดขากัดแข็ง...."นังโฉม" ร้ายเกินคน....นั่งดูไปกำกับลูกไป...ลูกว่าคนในโลกนี้ร้ายขนาดนี้มีจริงมั๊ย...ไม่มีหรอกค่ะลูก...เกินเหตุ...ไปเถอะ...นอนกันดีกว่านะคะ...อย่าดูเลย...คนใจร้ายเดี๊ยวดูแล้วไม่สบายใจ.....แม่เล่านิทานให้ฟังดีกว่า.....ไม่วายกำชับคนข้างกาย...ดูไปนะเธออย่าเปลี่ยนช่อง...ก่อนนอนคืนนี้เล่าให้ฉั๊นฟังด้วย(เล่าให้เหมือนนะ....)...ท่าทางจะร้ายกว่านังโฉมซะอีกดิฉั๊นเนี่ย!
ผมมาถึงบางอ้อ..แล้ว ที่ อ.หมอสมบูรณ์ บอกว่า บ้านผมไม่มียุง เพราะ น้ำไม่เน่า มีแต่บ้านคนอื่นที่มียุง
เพิ่งเข้าใจ...
แต่อ่านบันทึกนี้แล้ว ...มีความสุขดี พี่กฤษณา กับพี่เมตตา หากได้เจอกันแบบ F2F คง ระเบิดเถิดเถิง
สนุกดีครับ!!!
ต้องมีกรรมการด้วย
ไม่อย่างนั้นไม่มีคนฟัง
กรรมการพรัอม
คุณไมโตคะ
ผมพยายามกลับมาดูละครน้ำ....เน๊าเน่า...ในบ้านเมตตา....อิอิ
มีพระเอก....นางเอก....นางรอง....แล้วนางร้ายล่ะ....อยู่ไหนนะ...
ส่วนผมคงเป็นสามีผู้กำกับ....555(ภรรยาผมสามารถคาดเดาละครเรื่องนี้ได้อย่างแม่นยำทุกตอน...ราวกับไปกำกับมาเอง...อิอิ)
มารู้ความลับอีกที...ที่แท้เขาไปหาอ่านหนังสือมาเรียบร้อยแล้ว....
ถ้าไม่อ่านให้จบ ๆ ไปซะ...แม่นอนไม่หลับหรอกพ่อ...ว่าไปนั่น.....
เฮ้อ...ว่าจะชวนมาเป็นสมาชิกบ้านเมตตาเลยเป็นอันม่ายขันหมากเลยเรา.....5555555
สวัสดีค่ะ..คุณเมตตา"คู่หู"
อ้าว..แล้วกัน..ก็ได้ค่ะ..เอ้าพรรคพวก..ตามคุณรัตติยาว่าไว้..OK
คุณติ๋ว คุณรัตติยา คุณเมตตาคะ
วันนี้ไม่ได้ดู (จริง ๆ ทนดูไม่ได้) ร้ายเหลือจะเกินกิน
ชีวิตจริง มีแบบนี้ไหมคะ sompornp ไม่เคยเจอค่ะ
เดี๋ยวต้องไปยืมเรื่องย่อจากแม่มาอ่านให้รู้แล้วรู้แรด...ไม่อย่างนั้น คาใจ และร้าวราน(หัว)ใจ
มาอีกแล้วนะคะ แก๊งนี้ มาช่วยกันติดตามว่าใครจะเป็นคนที่ 100 ของบันทึกนี้นะคะ บ้าน"อึหมา"ของคุณไมโตฯทะลุเป้าไปถึง 121 แล้ว (เจ้าของบ้านเอง) ส่วน"บ้านเมตตา"นี่ตอนนี้ก็ ใกล้แล้วนะคะ 93 เข้าไปแล้ว สงสัยว่าจะมีใครใช้กลยุทธคุณกฤษณาให้ถึง 100 ไหมคะ จะแวะมาเยี่ยมเยียนทีหลัง
สนุกทั้ง 2 บ้านเลยค่ะ ขอบคุณสำหรับการสร้างรอยยิ้มนะคะ "แก๊งหลายๆสาว กับน้อยๆหนุ่ม" (ไม่กลับกันนะคะ เดี๋ยวหนุ่มๆจะน้อยใจ)
อรุณสวัสดิ์ค่ะ คุณเมตตา"คู่หูกฤษณา"
เมื่อคืนนี้เรานัด...ที่บ้านคุณไมโต
เรานัดต่อ....
· อ้อ...คุณรัตติยา..พัดด้วยพัด...เอาไว้โบกไล่ยุง...พวกผู้ชายเอาผ้าขาวม้าคาดพุงไปด้วย..เผื่อที่นั่งไม่พอจะได้ปูพื้นนอนดู
· ครูอ้อย..ซื้ออ้อยควั้น...ปลาหมึกบดมาด้วยล่ะ
· พวกผู้หญิง..อย่าลืมใส่ผ้าถุงไป...เผื่อส้วมไม่พอจะได้กางมุ้งฉี่
ประกาศ!...ประกาศ!
http://gotoknow.org/blog/nurseanaesthjoke/66158
เชิญเจ้า...เจ้าของblog...หย๊าก..อยาก..แต่ไม่กล้าทำเอง...อาย...
คุณเมตตาคะ
คุฯเมตตาขา
อุ๊ย!.....เมื่อคืนก่อนนี้สงสารหลายคนเน่อ..
...ไปก่อนละเจ้า..ผู้บ่าวตื่นแล้ว....
คุณเมตตาขา..
ร้ายมากถึงมากที่สุด
ทำใจมาดูตอนที่เขารบราฆ่าฟันกัน
โอ้ยใจเต้นไม่เป็นจังหวะ
เสียงแม่ของแม่โฉมก็ร้าวรานในตอนลูกตาย
โอ้ย ๆ ๆ ๆ ๆๆ คุณติ๋ว คุณเมตตาขา ต้องรีบเข้ามาระบายใน G2K มันมีในชีวิตจริงหรือเปล่าเนี่ย
โชคดีค่ะที่ลูกสาวได้อยู่ดูด้วยในตอนจบนี้ เลยถือโอกาสมองดูละครแล้วย้อนดูตัว นำเอาสิ่งไม่ดี ทั้งเรื่องอิจฉา ริษยา ของตัวละคร มาเป็นบทเรียนสอนลูกสาว และโชคดียิ่งกว่า เมื่อได้ไล่ลูก ๆ ให้เข้านอนไปก่อนที่จะถึงฉากโหดร้ายสุด ๆ
อึ๋ย คิดแล้วยังสยองไม่หายเลยค่ะ
ดิฉันว่า..ชีวิตจริงคงไม่รุนรงอย่างนี้..ละครมักเอาส่วนลึกที่อยู่ด้านในจิตใจ..ที่คนปกติทำไม่ได้..มาแสดง..ตอบสนองความต้องการของคน..มั้งนะคะ...ดิฉันว่า