4 วันสำหรับฉันเหมือนฝันไป
เย็นวันนั้นเราได้พบกับบรรดาบล็อกเกอร์ที่เคยคุยด้วยใน GotoKnow บรรยากาศอบอุ่นและเป็นกันเอง ทุกคนเหมือนรู้จักกันมานานนับสิบปี ทั้งพ่อครูบาฯ อ.พิชัย อ.จันทรรัตน์ อ.กมลวัลย์ อ.Handy พี่ติ๋ว พี่แป๋ว พี่อึ่งอ๊อบ พี่ลูกหว้า อ.ขจิต พี่เอก น้องมะปราง น้องโอ๋ น้องนนท์ น้องบอย และอีกหลายท่าน หลังจากทานข้าวเย็นเสร็จเดินทางไปยังโรงแรมเพื่อเช็คความพร้อมและประชุมสรุปเพื่อเตรียมตัวในวันรุ่งขึ้น เรานั่งมองไปมองมารู้สึกแปลกๆ เหมือนอยู่ในฝันไม่ใช่เรื่องจริงที่เห็นบล็อกเกอร์ที่เคยคุ้นผ่านเน็ตมานั่งเรียงแถวกันอยู่ต่อหน้า หยิกแขนหนึ่งที อา....ของจริงไม่ได้ฝัน
วันแรกของการสัมมนาเปิดตัวด้วยพิธีอลังการยิ่งใหญ่สมกับการจัดงานที่เตรียมตัวแบบทุ่มเต็มร้อยของทีมงาน วิทยากรคึกคัก บล็อกเกอร์หน้าใหม่ก็ตั้งใจกันเต็มที่ ผ่านไปตลอดวันด้วยดี มีขลุกขลักบ้างจากปัญหาสัญญาณอินเตอร์เน็ตที่แย่งกันใช้พร้อมกันทีเดียวเป็นร้อยเครื่อง แต่ทุกคนก็พยายามทำอย่างดีที่สุด ตกค่ำขบวนพิธีต้อนรับชาวบล็อกที่มาจากทั่วสารทิศเริ่มขึ้น ทุกคนตื่นตะลึงกับความยิ่งใหญ่ของพิธีที่ทางเจ้าภาพได้เตรียมไว้ ขบวนกลองสะบัดชัยนำมาซึ่งความหึกเหิม เร้าอารมณ์ได้อย่างยอดเยี่ยม ตามด้วยพิธีบายศรีอันแสนซาบซึ้งที่จะคงติดตราไว้ในใจเราอีกนานเท่านาน
วันที่สองตื่นเต้นแต่เช้าเพราะเป็นวันที่ต้องบรรยาย แต่ก็ยังนั่งตั้งใจฟังวิทยากรผู้ทรงคุณวุฒิทั้งสามท่าน ดร.ประพนธ์ พ่อครูบาฯ และคุณหมอวัลลภ นับเป็นโอกาสดีที่สุดและประทับใจมากอีกครั้งหนึ่ง ต่อจากนั้นเหล่าวิทยากรรุ่นหนุ่มสาวก็ขึ้นเวทีพูดคุยแลกเปลี่ยนเรียนรู้ ได้บรรยากาศที่ต่างไปอีกแบบ ตกบ่ายก็ถึงคิวเราบ้าง เน็ตก็ไม่เป็นใจอีกเช่นเคย ดีที่ว่ามีเตรียมการณ์เป็นไฟล์และชีทสำรองไว้ ช่วยได้เป็นบางส่วน วิทยากรท่านอื่นก็มาช่วยสนับสนุนเสริมเพิ่มในส่วนที่ขาดกันอย่างเต็มที่ ไม่มีใครเกี่ยงงอน หวังว่าในส่วนนี้บล็อกเกอร์ใหม่ทุกคนคงได้ประโยชน์ไปบ้างไม่มากก็น้อย ถัดจากเราก็เป็นคิวบล็อกเกอร์ทีมเชียงใหม่มาพูดคุยแบบเปิดอก
ตกเย็นแผนที่จะดินเนอร์เสร็จแล้วไปช้อปปิ้งก็เป็นอันล้มเลิก เพราะว่าทุกคนไม่มีใครอยากไป บ้างก็ไปออกกำลังกายโดยมีคุณหมอวัลลภนำทีม บ้างก็นั่งอัพบล็อกตัวเอง บ้างก็พูดคุยเล่นกัน จากนั้นพวกเราก็มีโอกาสร่วมประชุมสรุปการทำงาน ปัญหา และช่วยกันเสนอวิธีแก้ปัญหาสำหรับวันพรุ่งนี้ เพื่อที่อย่างน้อยบล็อกเกอร์ใหม่ทุกท่านจะได้ประสบการณ์ในการใช้บล็อก เรียนรู้วิธีที่จะเขียน รวมถึงเกาะติดกัน สร้างเครือข่ายการเรียนรู้อย่างที่เรามุ่งหวัง ค่ำคืนหลังจากประชุม หลายท่านยังคงนั่งเตรียมงานเพื่อวันพรุ่งนี้ เรามีโอกาสร้องเพลงเพราะๆ ร่วมกับ อ.พิชัย อ.Handy พี่ติ๋ว พี่ลูกหว้า และพี่แป๋วพักเบรกงานมาแจมกับเราเล็กน้อย ชื่นชมน้องมะปราง อ.พิชัย พี่แป๋ว และอ.ขจิตที่ตั้งใจทำงานกันอย่างจริงจังทั้งๆ ที่ดึกมากแล้ว
จนในที่สุดก็ผ่านพ้นสู่เที่ยงคืน เราอำลากัน แยกย้ายเข้าที่พัก รอเจอกันใหม่ในวันพรุ่ง ก่อนนอนตัดสินใจลงเขียนบันทึกบรรยายความรู้สึกและประสบการณ์ที่ได้รับ ซึ่งเวลาที่เขียนบันทึกอยู่จนเกือบเสร็จนี้ก็ผ่านเข้าสู่วันใหม่ได้สองชั่วโมงกว่าแล้ว นับเป็นวันที่สี่ที่ได้อยู่ที่นี่ ได้ใช้เวลาแห่งความสุขร่วมกัน 4 วันนั้นแสนสั้น 4 วันผ่านไปเร็วเหมือนฝัน เที่ยงนี้แล้วสินะที่ต้องลาจากกัน ฉันจะรู้สึกอย่างไรเมื่อถึงชั่วโมงแห่งการร่ำลา ไม่อาจรู้ได้ ต้องรอให้เวลานั้นมาเยือน น้ำตาแห่งความปลื้มปิติ ความเศร้าใจ และความสุขใจอาจจะไหลมารวมกันจนแยกไม่ออก ได้แต่เฝ้ารอเวลา...ที่ฉันไม่อยากให้มาถึง
ความเห็น (62)
สวัสดีครับคุณซูซาน
- ขอบคุณมากๆ เลยครับ ได้บรรยากาศในการบอกเล่าเรื่องราวประกอบกับภาพบรรยายในบล็อกของท่านอื่นๆ ด้วยครับ ได้รับความรู้สึกดีๆ และเต็มอิ่มครับ
- อ่านบทความนี้แล้วประกอบกับดนตรีแล้วละ กำลังจะจินตนาการว่าจะเกิดอะไรขึ้นในการจากลานะซิครับ งานนี้คงใจสัมผัสใจกันหล่ะครับ...
- เดี๋ยวขออนุญาตเอาไปรวมในตะกอนด้วยนะครับผม
- ขอบคุณมากครับ เมื่อเจอก็ต้องจาก แต่จากกันด้วยใจผสานถึงกัน...ก็มีรอยยิ้มกลับไปเมื่อกลับมาพบกันอีกครับ
- จริงๆ เราต้องดีใจที่ได้จากกัน เพื่อนการพบใหม่ในครั้งต่อไปครับ
- ขอบคุณมากๆ นะครับ
- งานนี้ bloggers รุ่นพี่ ต้องเหนื่อยหน่อย
- เพื่อ bloggers รุ่นน้อง
- ขอบคุณมากครับสำหรับมิตรภาพ
บรรยากาศคงสนุก เคล้าเสียงดนตรี คราหน้าบอกเล่าเก้าสิบบ้างคับผม
ประทับใจซูซานมาก รู้ดีว่าการเจ้ามาร่วมงานครั้งนี้ของซูซานมาด้วยใจเกินร้อย ดังนั้นพลังของการทำกิจกรรมจึงสมบูรณ์เต็มที่
ประทับใจกับคำที่ซูซาน บอกว่า "ประทับใจ อยากช่วยเหลือคนที่ช่วยคนอื่น"
ขอให้มีความหวังและพลังใจในการทำงานที่เกินร้อย
*********************************************
- ตามมาถามว่า ฝันดีหรือฝันร้ายครับผม
- ดีใจที่ได้พบตัวเป้นๆๆ
- ถึงแม้ว่าจะผิดหวังเล็กน้อย ล้อเล่น
- นึกว่าเป็นผู้ชาย
- ฮือๆๆทำไมไปแปลงเพศเร็วจังเลย
- ขอบคุณสำหรับทุกๆๆอย่างครับ
ประทับใจน้องซูซานมากๆ เหมือนกัน
ลุยดี พี่ชอบ 5555
ที่วิเศษสำหรับงานนี้ก็คือพลังใจจากพวกเราทุกคน ทำให้งานสนุก และทุกคนพร้อมแลกเปลี่ยนเรียนรู้เพื่อสร้างสังคมการจัดการความรู้ gotoknow ให้ดียิ่งขึ้นไป
ประทับใจจริงๆ ค่ะ ^ ^
Dr.KamieI'm at the airport, the flight is delay and I see your url link in this computer. 555 I'm a detective. Sorry that I'm typing in English cause cannot use Thai, only want to say that I'm glad to meet you too ka : )
5555 ไปหยอดตู้ใช้ internet มาเหมือนกันล่ะซิ ^ ^
อดใจไม่ไหว เหลือเวลารอเครื่องอยู่แป๊บนึงเลยหยอดไป ๑๐ บาท จำได้ว่าตอบพี่ติ๋วที่บันทึกตัวเอง.. แถมตอนกลับมาถึงบ้านเมื่อคืนเกือบเที่ยงคืนยังมาใช้ต่อที่บ้านอีก อิอิ...ติดเน็ตอ่ะ ^ ^ ใช้จนหนำใจเพราะไม่มีใครแย่งไลน์ 55555
คุณเม้งคุณเป็นหนึ่งในบุคคลที่สามที่ถูกกล่าวถึงในงานนี้บ่อยมาก เป็นที่ฮือฮาในความรวดเร็ว ว่าเน็ตเยอรมันนี่แรงดีนะ พ่อครูบาฯ เรียกอีตาเม้ง คนอื่นก็เลยพลอยติดไปด้วย 555 ตอนนี้ข่าวคุณเม้งจะกลับมาลือสะพัด มีคนวางตัวให้มาทำหน้าที่กามนิตหนุ่มแทนพี่ขจิตแล้ว เพราะพี่ขจิตกำลังจะไปอเมริกา เลยโดนวางตำแหน่งเป็นตัวตายตัวแทน แตะผลัดกันแบบนักมวยปล้ำ คนหนึ่งจะไป คนหนึ่งก็กำลังจะกลับมา พอดีเด๊ะ
อ.Beemanขอบพระคุณที่ให้โอกาสเด็กน้อยได้แลกเปลี่ยนเรียนรู้ ได้เสนอความคิดเห็น และต้องขอกราบอภัยที่คุยโทรศัพท์แทนอ.พิชัยถึงสองรอบ เพราะอาจารย์ท่านขับรถอยู่เลยขอทำหน้าที่รายงานผลแทนค่ะ อ.พิชัยท่านก็ดีใจที่ทุกคนมีความสุข และเห็นคุณค่าของการจัดงานครั้งนี้ รวมถึงเข้ามามีส่วนร่วมเต็มที่เท่าที่กำลังและเวลาอำนวย
อ.โกศลขออภัยที่ยังไม่มีเวลาตามไปแนะนำกันเพิ่มเติมอย่างที่บอกไว้ เนื่องจากยุ่งมากเหลือเกิน ทั้งเคลียงานราษฎร์งานหลวง เดี๋ยวพอมีเวลาว่างหลังจากนี้จะส่งข้อมูลที่เคยสัญญาไว้ให้ค่ะ
พี่เอกขอบคุณเหมือนกันที่ช่วยสร้างสิ่งดีๆ ให้ เห็นความตั้งใจมาตั้งแต่ต้นจนจบงาน เรื่องที่ชวนถ้าไม่เกินความสามารถจะไปแน่ ขอจัดสรรเวลาเล็กน้อย
พี่ขจิตคนอะไรขี้แกล้งเป็นบ้า ไม่เห็นแก่พ่อครูบาล่ะก็ โดนลูกมะอึก ตามด้วยตอกลูกส้นแน่ ไม่ต้องเอาคำคนอื่นมาอำเลย เราฟ้องแม่แล้วด้วยว่าแกล้งทำให้เราหลังเจ็บมากขึ้น แม่บอกว่าคนไม่ดีอย่าไปคบนะ 555 ฟ้องๆๆ (ขอบคุณสำหรับหนังสือที่ไม่ลืม และจะเป็นธุระส่งเสื้อไปให้อาจารย์ทิพวัลย์พรุ่งนี้ค่ะ)
อาจารย์พี่กมลวัลย์ประทับใจในความง่ายและไม่ถือตัวของอาจารย์มากๆ ค่ะ ถึงจะมีแก๊งค์ป่วนนั่งอยู่ใกล้ๆ คอยแหย่ให้ขำตลอดเวลาแต่อาจารย์ก็ไม่ถือสา กลับไปบ้านงวดนี้ปวดกรามมั้ยคะ เสียดายที่อยู่ไม่ถึงวันจบงาน
วันสุดท้ายบรรยากาศการแลกเปลี่ยนเรียนรู้เปลี่ยนไปจากสองวันแรกมาก มีการนำกิจกรรมตอนเช้าโดยอ.ขจิตหนุ่มไฮเปอร์ อ.พี่แป๋ว และอ.พี่พนัส สนุกสนาน ทุกคนทำความรู้จักคุ้นเคย พูดคุยกันมากขึ้น วิทยากรเลิกเห่อกันเองหันมาทำหน้าที่รุ่นพี่บล็อกเกอร์กันอย่างเต็มความสามารถ จับกลุ่มย่อยลงประกบตัวต่อตัวเพื่อช่วยทุกคน และสรุปบทส่งท้ายโดยอ.Handy และคุณหมอวัลลภ ได้ผลมากทุกคนเลิกเกร็ง บล็อกเกอร์รุ่นพี่รุ่นน้องได้แลกเปลี่ยนเรียนรู้กันถ้วนหน้า บรรยากาศการลาจากซึ้งสุดขีด พี่ติ๋วเขื่อนแตกตั้งกะเมื่อคืนจนถึงตอนกลับ ซูซานเองก็เกือบไป ซึ้งใจมากเหมือนกัน แอบร้องไห้ในใจ T_T
นอกเหนือจากการไปแบ่งปันประสบการณ์กับบล็อกเกอร์แล้ว สิ่งสำคัญที่ได้รับจากงานนี้และมีคุณค่าสำหรับตัวเองมากที่สุดคือการได้พูดคุยกับอ.พิชัย ได้ซึมซับแนวคิด และการปฎิบัติตัวที่อยากนำไปเป็นแบบอย่าง ความมีเมตตาจิตที่เรารู้สึกได้ด้วยตนเองและทำให้อยากที่จะลองฝึกทำแบบนั้นกับคนอื่นบ้าง อยากฝึกให้อภัย ปล่อยวางในหลายๆ เรื่อง (ได้รับการชวนไปฝึกวิปัสนาด้วย ซูซานและมะปรางสนใจมากเหมือนกัน จะได้เลิก alert ตลอดเวลา และนิ่งกับเขาบ้างซะที อ.กะปุ๋มก็บอกว่าไฮเปอร์ไม่แพ้อ.ขจิตเลย อิ อิ)
ตอนกลับมาถึงบ้านแล้วอาจารย์ก็โทรมาหาได้คุยกันยาวอีกรอบ นี่ปาวารณาตัวไว้ว่าถ้าอาจารย์ต้องการคนช่วยงาน หรือเรียกใช้จะไม่ปฎิเสธเลย ที่ผิดหวังคืออาจารย์ไม่ยอมรับเป็นลูกสาวอีกคน แต่ขอรับเป็นน้องแทน กลัวเป็นสว.ละสิเรารู้นะ 555 แซวแบบนี้เดี๋ยวจะโดนเขกหัวโป๊กมั้ยเนี่ย เอ้า...น้องก็น้อง มีพี่ชายหล่อ เท่ห์ ใจดี มีเมตตา แถมร้องเพลงเพราะอย่างนี้ก็เข้าท่าเหมือนกันค่ะ
ปล. - ซื้อแผ่นซีดีที่รวมภาพในงานกลับมาฝากอาจารย์ด้วย เดี๋ยวส่งไปให้ค่ะ อภินันทนาการจากน้องเอง ไม่คิดกะตังค์ค่า
- พออาจารย์ไม่อยู่เลยติดหนึบกับเจ้ามะปรางแทน กลายเป็นคู่หูคู่หา คู่ถ่ายภาพแอ๊บแบ๊วตึ้งวัน
น้องนนท์พี่ก็ดีใจและประทับใจกับความรับผิดชอบของน้องๆ ทั้งน้องโอ๋ น้องบอย และตัวนนท์เองด้วย ถึงเราจะเฮฮาสนุกสนาน แต่พอถึงเวลางานที่รับผิดชอบก็ทำกันเต็มที่ พี่ชอบคนที่ตั้งใจทำงานแต่ไม่ต้องซีเรียสตลอดเวลา เพราะเราแยกได้อยู่แล้ว งานเป็นงาน เล่นเป็นเล่น อยากมีโอกาสร่วมงานกันอีก ถ้าไม่มีงานก็คุยกันได้ มากรุงเทพฯ ยกทีมเมื่อไหร่พี่จะเป็นเจ้ามือพาไปเลี้ยงเอง (เฉพาะน้องๆ นะ พวกแก่ๆ ที่จะตามมาแจมของฟรี อย่าหวัง อิ อิ)
ตามมาอ่านเพราะยังคิดถึงหนูอยู่เลย
เด็กอะไร น่ารักเป็นบ้า
แก้มยุ้ยกางออกมายังไม่พอ มีผิวขาวใสๆด้วย
แต่มาดมั่นแฮ้วดีไม่หยอก!
ใครห้ามมาหลอกลูกสาว เอ้ย! น้องสาวผมนะครับ
พี่ติ๋วซูซานก็คิดถึงพี่อ่ะ พูดมากไปเดี๋ยวจะร้องไห้หน้าคอมตัวเอง ตอนนี้ไม่มีใครเห็นไม่อายแล้ว ก็พี่ชิงร้องก่อน น้องก็เลยต้องเป็นคนปลอบ ไม่งั้นเดี๋ยวแข่งกันร้องก็แย่พอดี แต่เข้าใจพี่นะ คือรู้สึกไม่ต่างกันแต่แอบร้องในใจ นั่งเครื่องบินกลับยังซึมไปเลย ว่าแล้วก็แอบปาดน้ำตา
อ.พิชัยก็รู้ว่าพี่ร้อง ยังคุยกันเมื่อกี้เลยว่าพี่ sensitive มากๆ น้องว่าน่ารักนะแบบนี้ ใครจะรู้ว่าใต้ความเฮฮาซ่าส์ปนทะลึ่ง จะมีสาวอารมณ์อ่อนไหวซ่อนอยู่ พี่ดูเหมือนคนที่ตลกบวกมั่นใจ กล้าคิดกล้าทำ แต่น้องดูออกว่าพี่เป็นคนที่แคร์คนอื่นมาก อ่อนโยน สนใจความรู้สึกคนอื่นมาก่อน คนที่เป็นแบบนี้ดูเหมือนจะแข็งนอกแต่อ่อนใน เวลามีอะไรมากระทบจิตใจนิดหน่อยก็พาลต่อมน้ำตาแตกเอาง่ายๆ พูดถูกใช่มะ
ไว้เราเจอกันอีกนะ บอกดังๆ ตรงนี้ว่าหนูรักพี่ค่ะ รักแรกพบแบบ love at first sight เลยล่ะ บอกรักมันกลางบล็อกนี่แหล่ะ ไม่อายใครคร้าบบบบบบบ
อ.พิชัยบุคคลที่ถูกกล่าวพาดพุง เอ้ยพาดพิงเยอะที่สุดก็มาตอบแล้ว ไม่หลับไม่นอน เตือนก็ไม่ฟัง ดื้อจริงๆ เลยค่า น้องนุ่งเป็นห่วงสุขภาพ เหนื่อยมาทั้งเดือนในการเตรียมงานไม่พอ มีเรื่องเหนื่อยใจเข้ามากวนหลังงานเลิกทำให้ไม่ให้มีโอกาสพักเหมือนคนอื่น ก็ยังอุตส่าห์เสียสละเวลามาดูแลน้องๆ ในบล็อกอีก น่ารักจริงๆ ระวังลูกสาวคนเล็กงอนนะคะ ให้เวลาครอบครัวบ้างนะอาจารย์ เป็นห่วงค่า จาก...น้องสาวคนสุดท้องที่หาคนหลอกสำเร็จได้ยาก 555
สวัสดีค่ะ
แหมรายงานสุดมันเลยค่ะน้อง
เสียดายไม่ได้ไป แต่ติดตามข่าว และขอบคุณที่มีธีมสวยๆมาแจกอีกตามเคย น่ารักจริงๆค่ะ
คุณโอ๋เมื่อเช้าตาบวมจากการเขียนบันทึกดึก หลายคนนึกว่าร้องไห้ แต่ปล่าว...เราเข้มแข็งดีอยู่เพราะรู้ว่า ถึงจากกันวันนี้แต่ไม่ใช่การลาจากถาวร มันเป็นแค่จุดเริ่มต้นของการสร้างและขยายเครือข่ายแห่งการเรียนรู้ให้กว้างออกไป ไม่จำกัดวงเฉพาะคนที่สนิทกัน เราต้องให้โอกาสเปิดรับคนใหม่ที่เข้ามา เพราะตัวเราเองก็เคยเป็นคนหน้าใหม่ในที่นี้เหมือนกันทุกคนค่ะ แต่ก็ยอมรับว่าซาบซึ้งกับมิตรภาพที่ได้พบในงานนี้ค่ะ
พี่ sasinandaขอบคุณที่มาติดตามรายงานจากกระจอกข่าว งานนี้มีหลายท่านที่กลับก่อน เลยอยากเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นในวันสุดท้ายให้ฟัง จะได้ไม่ขาดตอนและเหมือนได้อยู่จนจบงานเองค่ะ
สรุป...งานนี้ถึงจะมีเคยปรามาสหรือพูดในเชิงไม่สร้างสรรค์ไว้ แต่ขอบอกเลยว่าต้องไปถามความรู้สึกของคนมางานเองว่าคุ้มค่าขนาดไหน คือ...เงินไม่ได้ซื้อได้ทุกอย่าง เงินอาจจะซื้อโอกาสในการหาความรู้ได้ แต่ซื้อมิตรภาพและความจริงใจ รวมถึงสัญญาใจที่เราให้ไว้ต่อกันไม่ได้แน่นอน ไว้พี่รอติดตามผลที่ทุกคนตั้งใจสานต่อหลังงานนี้ค่ะ
ศูนย์ข่าว GotoKnow - ซูซานรายงาน 555
เด็ดอารายเท่ห์เป็นบ้า
ปลื้ม ๆ ๆ ๆ ๆ
เกินคำบรรยาย เห็นความอ่อนไหว และอ่อนหวาน ในทีท่า ท่ามกลางมาดเท่ห์
กึ๊ดเติงหาเจ้า
ทุกคนทำงานได้อย่างเต็มที่
ผมเห็นแล้วว่า งานนี้จักผ่านได้ด้วยดี เพราะพวกเราที่ร่วมมือ ร่วมแรง ร่วมใจ ครับ
4 วันสำหรับผมก็เหมือนฝันไป ครับ
คิดถึงเหมือนกันพี่อึ่งอ๊อบ เมื่อกี้ยังบอกน้องชายอยู่เลยว่า พี่ให้ยามากินเลยบรรเทาอาการปวดที่หลังได้บ้าง แต่ยังไงก็ต้องไปหาหมออยู่ดี เรื่องเท่ห์เนี่ยเมื่อวานหนูพึ่งชมพี่ให้ใครฟังก็ไม่รู้ จำไม่ได้ แต่จำได้ว่าดูรูปแล้วบอกว่าพี่เท่ห์อ่ะ เลยมีคนบอกว่าพี่เป็นนักกีฬาเลยหุ่นเท่ห์ น่าจะเป็นอาจารย์จันทรรัตน์หรือพี่ลูกหว้าหรืออ.แป๋วนี่ล่ะ ไม่แน่ใจ ความจำสั้นเหมือนปลาทองเลย
บอยพี่ดีใจที่ได้ร่วมงานกับน้องที่มีฝีมือ และมีใจ คนมีฝีมือหาไม่ยาก แต่คนที่มีใจเนี่ยมันหาไม่ง่ายนะ น้องได้ใจพี่ไปเต็มๆ
สวัสดียามดึก..เจ้าอึ่งอ้วน
- บอกรักกลางblog...เค้าเขินนะตัวเอง...บ้า....เอาอีกๆ
คุณหญิงพี่ก็คนมันรักอ่ะ จะให้ทำยังไงได้ ว่าแล้วเอาเพลงมาให้ฟังดีฝ่า จำเพลงนี้ได้กา กดที่ชื่อนะ มีเพลงให้ฟังรำลึกความหลังเมื่อวันวานด้วย
Are you lonesome tonight?
Are you lonesome tonight,
Do you miss me tonight?
Are you sorry we drifted apart?
Does your memory stray to a brighter sunny day
When I kissed you and called you sweetheart?
Do the chairs in your parlor seem empty and bare?
Do you gaze at your doorstep and picture me there?
Is your heart filled with pain, shall I come back again?
Tell me dear, are you lonesome tonight?
I wonder if youre lonesome tonight
You know someone said that the worlds a stage
And each must play a part.
Fate had me playing in love you as my sweet heart.
Act one was when we met, I loved you at first glance
You read your line so cleverly and never missed a cue
Then came act two, you seemed to change and you acted strange
And why Ill never know.
Honey, you lied when you said you loved me
And I had no cause to doubt you.
But Id rather go on hearing your lies
Than go on living without you.
Now the stage is bare and Im standing there
With emptiness all around
And if you wont come back to me
Then make them bring the curtain down.
Is your heart filled with pain, shall I come back again?
Tell me dear, are you lonesome tonight?
แหม...เสียดายที่ต้นฉบับเขาร้องไม่สวีทเหมือนใครบางคน เหอๆๆ แซวเล่นนะเพ่ อย่าเครียด น้องมันอย่างนี้แหล่ะ ปากเสียไปเรื่อย อุ้ย คิดอะไรออกไป ^ ^
เจ้าอึ่งอ้วนเอ๊ย...
- หนอย..ไอ้เรานึกว่าจะ sweet จริงๆ อุตส่าห์ตั้งใจฟัง เอาเพลงจริงๆมาให้ฟังซี่....เพลงออแรงซายม่ายเอา......บ้า...ชอบแกล้งเค้า...จะฟ้องพ่อ....ไปเอาเพลงนั้นมาจริงๆ...เร็วๆ...ไม่งั้นประหาร!
เพลงนั้นน่ะมันเป็นเพลงของบล็อกหนู กดตัวเครื่องหมายกากบาทมันก็หยุดแล้ว เพลงที่ลิงค์ให้ฟังน่ะมันต้องกดที่ชื่อเพลง Are you lonesome tonight จ้า โลวเทคแล้วมาโวยเรา หนอยแน่ะ
แล้วกากบาทน่ะมันอยู่ตรงไหนยะหล่อน....สอนยังไงลูกศิษย์ไม่รู้เรื่อง..เห้อ...(จริงๆไม่ได้ตั้งใจฟังตอนน้องสอนน่ะ มัวแต่คิดถึงหนุ่ม...อิ...อิ...)
โอย...มีความสุขเหลือเกิน จะฟังทั้งคืนเลยแหละ ใครจะนอนก็นอนไป เราพักร้อนต่ออีก 2 วัน...ซ่อมหัวใจรัก...อิ....อิ...
ซ่อมหัวใจรัก
ก๊าก ๆ ๆ ๆ
ซูซานจ๋า....
ไม่รู้ใครต้องซ่อมหนักกว่าใคร
เน๊าะ ๆ ๆ ๆๆ
ขอบคุณมากน้องซูซานที่เล่าบรรยายกาศวันที่ 3 ให้ฟัง...ฟังแล้วเสียดายสนิท T_T เกือบต่อมน้ำตาแตกตามพี่ติ๋ว อิอิ
แวะมาขำการสนทนาผ่านเน็ตระหว่างพี่ติ๋วกับซูซานด้วย นึกหน้านึกเสียงทั้งคู่ออกเลย... 5555
อย่าพักผ่อนกันบ้างนะคะ ^ ^ กลับมาเนี่ยงานค้างเพียบเลย..ใครเป็นแบบเราบ้างหรือเปล่าก็ไม่รู้ ไปสู้ต่อไปก่อน..เดี๋ยวหาเวลาไปวิปัสสนากันใหม่ อิอิ..
อ.ตุ๋ยคะ
วันสุดท้ายนี่เป็นอะไรที่สุด ๆ ทั้ง bloggers รุ่นพี่ รุ่นน้อง เราร่วมกิจกรรมกัน เส้นใยบาง ๆ ที่กั้นระหว่าง 2 รุ่น เชื่อมต่อกันได้อย่างสวยงาม เสียดายอาจารย์ไม่อยู่ด้วย..แต่คิดว่า..คงซึมซับความสวยงามด้วยจิตใจที่ดีงามของอาจารย์ค่ะ
- สวัสดีค่ะ คุณซูซาน ..
เข้ามาแล้วก็น้ำตาซึมโดยไม่รู้ตัวเลยนะเนี่ย ถึงแม้จะไม่ได้เข้าร่วมงานสัมมนาด้วย ^_^
คุณหญิงพี่ติ๋วแขน (ขา)ยินดีด้วยที่ฟังได้ซะที เอ้าฟังให้ชุ่มปอดชุ่มช่ำ จะซ่อมอะไรก็ซ่อมตามสบาย อิจฉาคนที่ยังพักร้อนอยู่จริงๆ ฟังเพลงแล้วอย่าต่อมน้ำตาแตกอีกล่ะ กลุ้มเฟ้ย พี่เรา sensitive เหมือนนางสาวไทย ติ๋วรัก.....ค่ะ (ไม่ใช่เด็กนะ อิ อิ)
พี่อึ่งอ๊อบนั่นดิ ไม่รู้ว่าใครต้องซ่อมหนักกว่าใคร รู้แต่ว่าตอนนี้หายปวดหลังเป็นปลิดทิ้งแล้วเมื่อกินยาพี่เข้าไปอีกครั้ง ตื่นมาเหมือนมีชีวิตใหม่ ยาเทวดาจริงๆ ขอบคุณคร้าบบบบบบบบ ชอบกลอนเรามะ ไว้มาแต่งเล่นกันอีกนะ กลอนสวยงามดีๆ น่ะแต่งไม่ค่อยเป็นหรอก แต่ไอ้ประเภทกวนประสาทเนี่ยแต่งเก่ง ได้หมดทุกรูปแบบ : )
อ.พี่กมลวัลย์วันนี้ลุกขึ้นมาทำงานแต่เช้า รู้ตัวว่าตายแน่ คนโทรมาเป็นสิบเพราะรู้ว่าเรากลับมาแล้ว เข้าออฟฟิศต๊กกะใจ ของมาส่งแล้วไม่มีใครรู้เรื่อง กองเป็นภูเขาปิดทางเดินเกือบเต็มออฟฟิศ ต้องรีบเคลียร์โทรหารถบรรทุกมาขนไปส่งลูกค้า ตอบอีเมล์ สั่งงาน ตรวจงาน โทรหาซัพฯ เซ็นเอกสารสูงท่วมหัว โอย...เกือบเที่ยงถึงจะเคลียร์งานได้ส่วนหนึ่ง ขาดงานไป 2 วันเหมือนจะขาดใจ
เดี๋ยวบ่ายนี้หรือพรุ่งนี้เช้าจะให้คนเอาซีดีไปส่งให้ค่ะ ไปส่งที่พระนครเหนือ คณะวิศวกรรมศาสตร์ ภาควิชาวิศวกรรมโยธานะคะ อาจารย์อยู่ตึกไหน ชั้นไหน รบกวนบอกด้วยจะได้ให้เอาไปส่งถูก
เรื่องวิปัสนานี่สนจริงๆ นะคะ แค่วันนั้นที่ตอนเช้าได้หลับตากำหนดลมหายใจในห้องประชุมก็สบายใจอย่างบอกไม่ถูก ว่าจะเอามาหัดเอง แต่กลัวว่าฝึกแบบไม่มีคนสอนหรือควบคุมจะสติหลุด กลายเป็นติงต๊องไปแทนค่ะ : ) เสียดายที่ไม่ได้อยู่ด้วยกันจนถึงวันสุดท้าย ไม่งั้นพี่ติ๋วจะได้มีเพื่อนเป่าปี่ขี้มูกโป่ง
คุณเนปาลีขอบคุณมากสำหรับของฝาก มีน้ำใจจริงๆ ไม่มีโอกาสเจอตัวก็ยังส่งของกำนัลมาให้หลายๆ คน พี่แป๋วเขาก็เสียดายที่ไม่ได้พบกัน
พี่ซูซาน น่ารัก ๆ
น้องโอ๋ รักพี่ซูซานด้วยคนน่ะครับ
Love you
น้องโอ๋ขอบใจมากน้อง พี่ก็รักน้องๆ ที่ได้ร่วมงานกันทุกคน พี่ไม่อายที่จะบอกรักหรอก เพราะความรักเป็นสิ่งดี โดยเฉพาะเมื่อบอกกับคนที่เรารู้สึกอย่างนั้นจริง ซู้ด....กินสปาเก็ตตี้อยู่ เลยโชว์เสียงการดูดเส้น อิ อิ
- สวัสดีค่ะ ..
แสนเสียดายเหมือนกันค่ะ TT_TT
โอ้โห...น้องซูซาน 
Little Jazz \(^o^)/ พี่ยังไม่ได้อ่านข้อความครั้งหลังนี้ที่จะให้ messenger มาส่ง นึกว่าจะส่งไปรษณีย์ 5555
รู้จักพระนครเหนืออ๊ะเปล่า (กำลังจะเริ่มแอ็บแบ็วแล้ว ^ ^) แถวๆ สะพานพระนาม 7 มาทางนนทบุรี พี่อยู่ที่อาคาร 45 ชั้น 2 ภาควิชาวิศวกรรมโยธา ถ้ามาแล้วไม่เจอ ให้ฝากไว้ที่ธุรการภาควิชาได้เลย แต่จริงๆ แล้วส่งไปรษณีย์อาจถูกกว่านะ ถ้าจะส่งไปรษณีย์ให้ใช้ที่อยู่ที่ประวัติได้เลยค่ะ
อ้อ...เรียกพี่ตุ๋ยเลยก็ได้ ถ้าไม่ขัดเขินหรือนึกถึงอะไรอย่างอื่น 555555 ไม่ต้องเรียก อ.พี่กมลวัลย์ มันตลกง่ะ ^ ^
ส่วนเรื่องวิปัสสนานั้นเป็นเรื่องที่น่าทดลองทำเป็นอย่างยิ่งค่ะ สมาธิเบื้องต้นที่อ.พิชัยสอนจะเป็นตัวช่วยตอนเราเหนื่อยใจหรือเหนื่อยกายได้เป็นอย่างดี เหมือนกับวิ่งมาตลอดวัน ต้องหยุดพักบ้างนั่นแหละค่ะ ไว้จะหาเวลาไปวิปัสสนาเหมือนกัน แล้วค่อยนัดกันใหม่นะ ^ ^
อ้อ ขอใช้พื้นที่ฝากถึงพี่อึ่งอ๊อบ Miss somporn poungpratoom ด้วยว่า เสียดายที่ไม่ได้อยู่ ไม่งั้นอาจน้ำตาแตกบ้างเหมือนกัน ^ ^ เพราะรับได้ถึงพลังความร่วมมือร่วมใจของพวกเราทุกคน... ไม่ใช่พี่น้อง ก็ต้องเรียกว่าใช่แล้ว ^ ^
พี่ตุ๋ยว่าจะให้ messenger วิ่งไปให้ค่ะ ขี้เกียจให้คนไปไปรษณีย์ ใส่ซองแล้วสั่งเองง่ายกว่า ไม่ขัดเขินที่จะเรียกพี่ตุ๋ยเลยค่า อยากเรียกมานานแล้ว แต่ยังแอบเกรงใจอยู่ อิ อิ
อื้อ เรื่องที่อ.พิชัยชวนนั่งวิปัสสนา ตอนแรกคงนึกว่าเด็กๆ ไม่สน ขนาดเจ้ามะปรางยังอยากไปเลย เขาวางแผนเตรียมเก็บตังค์ค่าเครื่องแล้วอ่ะค่ะ ^ ^
มีอีกเรื่องที่เมื่อวานคุยกันสุดท้ายทางโทรศัพท์ อาจารย์ท่านอยากจัดทัวร์วัฒนธรรมสัก 2-3 วัน น่าสนเน้อะ แต่บอกไปว่าให้พักให้หายเหนื่อยนานๆ ก่อน แล้วค่อยว่ากัน สงสัยตอนหนุ่มๆ อาจารย์ก็ hyper ไม่แพ้ซูซานแหงมๆ
ไอ้เรารึ...มัวแต่ห่วงงาน เตรียมขึ้นบันทึก AAR .ให้ชาวเชียงใหม่,,,เขาทำกันแล้ว เลยพลาดเห็นเด็กๆเมาท์กัน
- ไอ้เรารึเปิดเพลงนี้ฟังทั้งวัน
- เมื่อกี๊นี้กลัวอาจารย์เหนื่อยเลยให้หยุดร้อง...นึกว่าผีหลอก.... เสียงเพลงยังอยู่...ที่แท้น้องซูซานผู้น่ารักเอามาลงไว้ให้..แล้วพี่จะไปไหนรอดล่ะ เกาะมันอยู่ตรงนี้แหละ
อยากบอกว่า ซูซานน่ะ กอดแล้วสบาย อุ่น
ชอบท่ายืนกางขาเล็กๆ ย่อเข่าข้างหนึ่ง กำมือชูแต่นิ้วโป้งสองข้างและเขย่าตัวหน่อยๆ ของน้องนะ....ดูแล้วเท่ห์ดีปนขำหน่อยๆ
คนน่ารักหัวเราะง่าย บทเป็นงานเป็นการก็รู้จริง รู้ลึก ถ่ายทอดสิ่งที่รู้และทำให้คนอื่นอย่างไม่หวงวิชา....แบบน้องซูซาน..หายากยิ่งน้องเอ๋ย..น้องเป็นหนึ่งในร้อยจริงๆ...คืนนั้นตั้งใจจะร้องเพลงนี้ให้นะ..แต่ว่าหลวมตัวไปร้องเพลงโรแมนติกคู่อาจารย์Handy ก่อนเลยลืมไปเลย..ฮ่าๆๆ
เพลงนี้ที่ว่า คือเพลง หนึ่งในร้อย น่ะ...รู้จักไหม..เกิดทันได้ฟังไหม??
- สวัสดีครับ น้องซูซาน (เรียกเช่นนี้แล้วกันนะ)
- เป็นไงบ้าง หายเหนื่อยหรือยัง
- เสียดายเราไม่ค่อยได้คุยกันนัก .. แต่หลังจากได้คุยเรื่องหลานนั้น พี่เห็นความรักและความยิ่งใหญ่ของซูซานที่มีต่อหลานเป็นที่สุด
- และเห็นตัวตนอันละเอียดงามที่ซ่อนซุกไว้ใต้ฉากอันห้าวห้วน, ... และสุดแสนจะเฮฮา บู๊ ...
- พี่รับรู้มาอย่างลึก ๆ ว่า ซูซาน "ทุ่มใจ" กับงานนี้มาก เตรียมตัวมาดี.. ทุ่มเทมาตั้งแต่ต้น
- ภาพความสำเร็จทุกมุมงานน่าจะเป็นส่วนหนึ่งของต้นทุนที่มาจากซูซาน
- ขอสารภาพ... อยากถ่ายรูปด้วยเป็นอย่างมาก แต่ก็อายเกินกว่าจะปริปากบอก
- ....
- ไม่เป็นไร... เราพบกันเสมอ....
- แต่ตอนนี้ขอบอกว่าคิดถึงนะ... และขอให้รักษาสุขภาพกายสุขภาพใจ จะโดนวิธีใดก็แล้วแต่ ไม่ว่าจะเป็นทำงาน, ออกกำลังกาย หรือแม้แต่จิบไวน์ (ยิ้ม ๆ ) ... จะได้มีพลังแห่งชีวิตเยอะ ๆ ...
- ดูแลหลานให้เต็มที่นะ...เป็นกำลังใจให้ ...
พี่ติ๋วเขาจะส่งของให้กัน มิได้คุยกันเจ๋ยๆ เน้อ เขียนบันทึกไปสิ จะตามไปอ่านมั่ง ที่เปลี่ยนเพลงก็เพราะจะขุดบ่อล่อพี่มานี่ล่ะ เหอๆๆ สำมะเร็จ : )
อ.จันทรรัตน์กอดอาจารย์แล้วก็อุ่นเหมือนกัน วันนั้นกอดคนเยอะที่สุดในชีวิตแล้วมั้งคะ เพลงหนึ่งในร้อยเกิดไม่ทันแต่หนูรู้จักดี อยากฟังเสียงเพราะๆ ของอาจารย์อีก ไว้ขึ้นไปเชียงใหม่เมื่อไหร่จะแวะไปกอดอีกค่ะ
พี่พนัสงานนี้จริงๆ ไม่เหนื่อยเลย แปลก เมื่อคืนยังเม้าท์กับพี่ติ๋วผ่านบล็อกถึงตีสาม วันนี้ก็ลุกมาทำงานแต่เช้า ตอนนี้ทำงานไปด้วยคุยไปด้วยค่ะ ยังไม่เลิกงาน
ขอบคุณสำหรับคำชม ปลื้มจนลอยติดเพดาน พอพูดถึงรูป นั่นสิ เราไม่มีรูปคู่กันเลย เสียดายจัง ทีหลังถ้าเจอกันบอกให้ถ่ายคู่เลยนะคะ ไม่ต้องเขินหรอก หนูรักพี่ๆ ทุกคนเท่ากันแหล่ะ ...คิดถึงเหมือนกัน (แอบรู้มาว่าซื้อตุ๊กตาแพนด้าไปฝากลูกๆ ด้วยนี่ ซูซานลืม มัวแต่นั่งเม้าท์กับเจ้ามะปรางที่สนามบิน)
สวัสดีจ้ะน้องซูซานที่คิดถึง
วันแรกที่เห็นน้องซูซานเห็นแล้วตกใจ ไม่คิดว่า เธอจะยังดูเด็กๆ ที่แสนจะเฮ้วๆๆๆ บู้ๆๆ พี่เลยต้องตั้งหลักดูๆ น้องไปก่อนเกรงว่าจะเข้าไม่ถูกทาง เจอลูกหลงละก็แย่เลย
วันต่อมาจึงรู้ว่าที่เฮ้วๆ หนะ เธอมีความเป็นหญิงสาวที่แสนจะอ่อนโยน ทุ่มใจรักพี่ๆ เพื่อนๆ อย่างสนิทสนมกลมเกลียว พร้อมจะให้ทั้งความรัก ความปราถนาดี ทั้งตั้งใจทำงานอย่างเต็มที่ .....
นอกจากจะเฮ้ว บู้ๆๆ แล้ว ยังมีลูกอา ที่แสนจะเข้ากันได้กับพี่ติ๋ว แบบรับส่งลูกกัน ทำให้พวกเราขำกลิ้งกันได้ตลอดเวลา กลายเป็นเฮฮาศาสตร์ ฉบับเชียงใหม่ ...
สุดท้ายอยากจะบอกว่าคิดถึง และประทับใจในตัวน้องซูซาน คนที่มีนามสกุลคล้ายกันกับพี่...มากค่ะ
แล้วพบกันอีกนะค่ะ ราตรีสวัสดิ์ค่ะ
แวะมาอีกรอบเห็นรูปเปลี๋ยนไป รูปนี้น่ารักดีค่ะ คงไม่มีใครมาว่าเป็นผู้ชายอีกแล้วนะ...อิอิอิ
อรุณสวัสดิ์..แก้มยุ้ย
- จุ๊บๆๆๆๆ...ตื่นไปทำงานได้แล้วจ้า...เร็วๆ ไปกวาดร้าน
- รูปใหม่น่ารัก น่าหยิกแก้ม...อื้ยยยย...
พี่ตะหลิวติ๋วมารับจุ๊บตอนบ่าย ที่ออฟฟิศหนูมีแม่บ้านจ๊ะ เอามือทำคอม เซ็นเช็ค (เด้ง)ไปกวาดพื้น เสียราคาหมดอ่ะ ขอบคุณสำหรับคำชมเรื่องรูป แค้นใจมีคนบอกว่าเหมือนผู้ชาย หนูไม่ยอม T_T
นนท์พี่ส่งโปรแกรมไปให้แล้ว ลองไปใช้ดูนะ จะได้ทำงานสบายขึ้นจ้า มีไรให้ช่วยก็บอกแล้วกัน ^ ^
พี่แหวว ไม่ได้ไปงาน ก็เลยมาติดตามข่าวน่ะ..นอกจากบรรยากาศอันซาบซึ้ง..อลังการแล้ว มาอ่านบันทึกนี้แล้ว น่าสนุกมากด้วยนะ...แต่ไม่เห็นภาพเท่าไหร่อ่ะ..ต้องจินตนาการเอา...พร้อมด้วยเสียงยืนยันจากคนรอบข้าง...ก็พอบอกได้ว่า...หนูซูซานเก่ง..ขยัน..อึด..และน่ารักมาก..ก..บ๊าย..บาย..ค่ะ..
พี่แหวว^ /\ ^ ขอบคุณมากค่ะที่ชมว่าอึด ไม่ใช่อืด อ่านบันทึกหลายๆ ท่านที่ไปร่วมงาน KM เชียงใหม่ก็จะทำให้ทราบบรรยากาศในงานได้ดี พออ่านแล้วเอามาประมวลรวมก็เหมือนได้นั่งอยู่ในงานทีเดียว นอกจากงานนี้จะอลังการงานสร้าง ได้ความรู้กันถ้วนหน้าแล้ว สิ่งสำคัญที่สุดคือได้พบกับมิตรภาพที่ยิ่งใหญ่ที่เราไม่สามารถจินตนาการได้ ว่าจะมาเจอในโลกเสมือนแบบนี้ค่ะ ถ้ามีการจัดงานอย่างนี้อีก พี่แหววไม่ควรพลาดนะคะ
วันหยุดพาหลานไปเที่ยวที่ไหนหรือยัง, วันนี้พี่พาลูกไปเล่นน้ำ...
เดี๋ยวคงนำรูปมาฝาก...
...
รักษาสุขภาพ เพื่อให้มีพลังที่เต็มไปด้วยพลัง,,,
พี่พนัสพาไปสังเกตุการณ์ลงประชามติค่ะ ปลูกฝังเรื่องประชาธิปไตยแต่เด็ก ^ ^ พรุ่งนี้จะพาไปโบสถ์ มีชั้นเรียนเด็ก ตอนบ่ายเขาก็มีกิจกรรม หรือไม่ก็เตะบอลกับเพื่อน มีสนามบอลใหญ่ให้เล่นสนุก อยู่บ้านไม่ค่อยมีที่วิ่งเล่นกว้างๆ
- หนูแก้มยุ้ย
- แวะมาราตรีสวัสดิ์จ้ะ
- พรุ่งนี้จะไปลงประชามติ
- บายจ้ะ
พี่ลูกหว้าสงสัยวันนี้ข้าราชการต้องไปช่วยงานมั้ง แต่พรุ่งนี้ก็จะดีกว่าตรงที่ได้หยุด น้องต้องทำงานค่ะ