ต่อจากบันทึกที่แล้วค่ะ คุณอำไพบอกว่ารถที่ให้บริการไปชมหมอกจะออกเชาตรู่เวลา 5.30 น. ตรง ไม่มีการรอ ไม่มีการตาม..บรื๋อว์ ในชีวิตไม่ชอบตื่นเช้ากับเขาเลย นึกถึงตอนเข้าค่ายเนตรนารีเลยแฮะ
แต่จะด้วยเหตุนี้หรือเปล่าไม่ทราบ ทำให้ผู้เขียนนอนไม่ค่อยจะหลับเลย หรือจะผิดที่ผิดทาง แม้อากาศจะดีแค่ไหนก็เถอะ หรือคนที่นอนด้วยจะไม่คุ้นกันก็ไม่รู้ ก็คุณแดประจิมไง
ไม่ใช่เพียงแต่ผู้เขียนที่นอนไม่หลับ อีกหลายคนก็นอนไม่หลับเหมือนกัน (บอกว่ามีเสียงดังธรรมชาติ เยอะไปหน่อย ก็เสียงกรนไง)
พอขึ้นรถปุ๊บเขาก็แจกคูปองปั๊บ ให้เราเอาไปแลกกาแฟ โอวัลติน(ของชาวบ้าน) แต่ขนมให้ซื้อกินเอาเองทางไปชมทะเลหมอกไม่ใช่ใกล้ ๆ แถมยังเป็นช่วงเช้ามืดถนนหนทางก็ไม่ได้สะดวกสบายมากนัก ผู้เขียนยังสะลึมสะลือเล็กน้อย แต่พอได้ขึ้นไปยังจุดชมวิวก็ตื่นเป็นปลิดทิ้ง ผู้เขียนนำภาพมาฝากค่ะ
ภาพจากกล้องผู้เขียนเอง ถ่ายได้สวยเหมือนกันน๊ะ (ใครไม่ชมเราชมตัวเอง เราไม่อายหรอกเพราะเราเฮี้ยน-อิ อิ)
รูปพระอาฑิตย์ขึ้น ฝีมือผู้เขียนอีกเช่นกัน (อย่าใครดูวันที่น๊ะ เพราะลืม set)ระหว่างชมธรรมชาติ เราก็เอาคูปองที่ได้มาแลกกาแฟและโอวัลติน จิบกาแฟ โอวัลติน ท่ามกลางสายหมอกที่ลอยผ่านพวกเราแบบรู้สึกได้ กับความงามของขุนเขาที่ไม่อาจบรรยาย....
มีเสื่อให้นั่งชมวิวไปจิบกาแฟไปใครจะนั่งใครจะเดิน จะยืนจะนอนก็ตามอัธยาศัย( เสียดายที่พอนึกถ่ายก็ทานเสร็จกันซะแล้ว )
เป็นภาพชาวบ้านที่บริการกาแฟขนม และจะเอาคูปองที่ได้ไปแลกเป็นเงินจาก "หนำไพรวัลย์" หลังจากพวกเราทานกาแฟกันเสร็จก็นำเสื้อที่ระลึกนำมาวางขายต่อ พวกเราก็ซื้อกันไปคนละหลายตัวซึ่งพี่อำไพบอกว่าเป็นการช่วยชาวบ้านให้มีรายได้ เราอยู่ได้เขาอยู่ได้ ผู้เขียนนับถือในความคิดนี้จริง ๆ และบอกกับชาวบ้านด้วยว่าไม่ต้องกลัวเลยว่าจะนำกาแฟไปขายใครไม่ได้ ถ้าหนำไพรวัลย์ยังมีกิจการ รับรองว่าขายได้แน่ อีกทั้งยังบอกให้เราช่วยอุดหนุนสินค้าอื่น ๆ เพราะกว่าชาวบ้านจะหอบกระติกน้ำร้อน ขนม เสื่อขึ้นไปบริการข้างบนได้ (พวกเราเห็นจริงตามนั้นราคาก็ไม่แพง) ผู้เขียนกับนายดำก็เลยทานกาแฟกันไปคนละสองรอบ และพวกเราก็ช่วยอุดหนุนขนมและเสื้อที่ระลึกไปหลายตัว
อ้อ ! ที่สำคัญที่เกือบลืมจุดชมวิวนี้มีแร่เหล็กอยู่ปริมาณมากในสมัยก่อนเป็นแร่คุณภาพดี ญี่ปุ่นขอซื้อในกิโลละ 1 บาท พอต่อมาบอกว่าแร่เราไม่มีคุณภาพขอซื้อในราคา 50 สตางค์
ก้อนแร่เหล็ก
หลังจากดื่มด่ำกับสายหมอกและเถลไถลกับการถ่ายรูป หาแร่เหล็ก จนสายมากก็ได้เวลาอันสมควรกลับไปยังที่พัก เพราะเรายังมีนัดกระโดดหอกันต่อ
ภาพภูเขา ข้างบนสวยดีนะครับ เหมือนภาพฝันเลย
เที่ยวให้สนุก เที่ยวเผื่อๆผมบ้างนะครับ